Love is a dangerous game

^1^

Ik word wakker van ze zonnestralen dat binnenvallen langs mijn raam waarvan ik de gordijnen gisterenavond ben vergeten te sluiten. Ik geeuw en rek me een keer uit.

Ik stap uit bed en stap op een traag tempo naar beneden. Ik hoor al wat gerommel en gelach waaruit ik kan concluderen dat Nolan al wakker is.

Mijn vermoeden is juist Nolan is druk aan het telefoneren met de vaste telefoon terwijl hij op een neer springt. Wanneer hij me ziet krijgt hij een grote lach op zijn gezicht en doet teken dat ik naar hem toe moet gaan.

Hij geeft me een knuffel terwijl hij blijft verder praten. Ik vraag hem met wie hij aan het bellen is via handgebaren om hem niet te veel te storen. 'Jenna.' Ik knik en glimlach naar hem.

De laatste tijd gaat hij veel om met Jenna. Ik vind het op zich wel een lief meisje maar ik vind hem nog te jong voor liefde. Hij is pas veertien. Ik weet dat de meeste jongeren de dag van vandaag al een liefje hebben op hun twaalf jaar maar ik blijf erbij dat het te jong is. Ze hebben nog geen idee wat liefde inhoud.

Het zijn stuk voor stuk complimentjes dat hij aan haar geeft en ik hoor haar giechelen. Ik rol mijn ogen om de kalverliefde en smeer een boterham met choco.

Zijn verliefdheid is zo erg dat hij zelfs al aan mij had gevraagd of ik haar broer wou ontmoeten, ik bedoel ze zijn nog niet eens een stel. Op die idiote vraag heb ik zelfs geen antwoord gegeven en ben gewoon naar mijn kamer gelopen. Geloof me, we hebben een goede band maar soms kan ik mijn broertje echt niet uitstaan.

Na dat hij nog een halfuur heeft zitten bellen met Jenna legt hij eindelijk af en komt hij bij me aan tafel zitten. 'Heb je al gegeten?' Hij knikt en kijkt me vervolgens doordringend aan.

'Wat wil je?' Zucht ik en kijk hem kwaad aan.

'Jenna en ik zouden graag samen naar een pretpark gaan.' Ik knik en kijk hem afwachtend aan, daarvoor heeft hij mijn toestemming niet nodig.

'Van mam mag ik alleen gaan als er ook een oudere persoon meegaat.' Ik gooi mijn hoofd in mijn nek en kijk hem afwachtend aan. 'We hebben het gevraagd aan haar broer.' Ik doe teken met mijn hand dat hij verder moet praten. 'Maar hij wilt niet alleen mee met ons, omdat we veel jonger zijn als hem.' Ik zucht en weet al waar dit naartoe gaat.

'Dus dachten we, we kunnen op dubbledate gaan. Ik met Jenna en jij met haar broer.' Ik schuif mijn stoel met veel lawaai naar achter. 'Geef mij één reden waarom ik dit zou doen.' Ik zie hem diep nadenken.

'Omdat ik zo een leuke broer ben.'

Ik grinnik. 'Ik doe niet aan liefde, dus ook niet aan daten.' Informeer ik hem. Hij kijkt me fronsend aan. 'Ik heb nooit begrepen waarom je niet aan liefde doet, ik bedoel je was zo gelukkig met Nick.'

In een seconde kijk ik hem hatelijk aan en ik zie zijn gezichtsuitdrukking veranderen naar schuld. 'Ik was inderdaad gelukkig met Nick.' Ik knipper zodat ik de tranen kan tegenhouden maar het lukt niet en de eerste traan verlaat mijn ooghoek.

Nolan komt naar me toe en geeft me een knuffel. 'Het spijt me.' Ik knik. We hebben al een jaar lang niet meer over Nick gesproken, langs de ene kant deed het me vreselijk pijn om hem proberen te vergeten maar langs de andere kant deed het me goed om die gebeurtenis achter me te laten.

'Wil je nog eens over Nick praten?' Ik haal mijn schouders op en kijk Nolan glazig aan.

'Ik dacht dat we voor altijd samen gingen zijn.' Hij knikt. 'Iedereen op onze oude school dacht het.' Gaat hij akkoord met me. 'Waar ging het dan mis?' Hij haalt zijn schouders op. 'Die vraag kan alleen hij beantwoorden.' Hij haalt me de woorden uit de mond.

'Wordt het niet eens tijd dat je terug ander jongens gaat daten?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik ben nog niet over hem heen en heb geen zin meer in nog een gebroken hart.' Hij knikt en kijkt me moeilijk aan, alsof hij iets wil zeggen maar het niet durft. 'Zeg het maar.'

'Hij is jou vast al lang vergeten.' Zegt hij zachtjes en ik voel een paar tranen over mijn wangen lopen. 'Nee.' Mijn stem klinkt schor en mik kijk de andere kant op. 'We waren drie jaar samen,van ons veertien tot zeventien, dan kan hij me toch niet zomaar vergeten?' Hij kijkt me aan en zucht.

'Ik heb geen idee Laura maar ik blijf erbij dat je opnieuw moet omgaan met jongens, ook al is het maar gewoon vriendschap.' Ik rol mijn ogen.

'Ik heb geen jongens nodig in mijn leven, jij bent al zwaar genoeg.' Plaag ik hem waarop hij zijn ogen rolt en me een duw tegen mijn schouder geeft.

Meteen daarna gaat zijn blik weer naar serieus.

'Ik zie al die jongens wel naar je kijken maar jij gedraagt je als een bitch tegenover hun allemaal.' Zegt hij alsof hij me net geen bitch heeft genoemd.

'Misschien ben ik wel gewoon een bitch.' Kaats ik terug waarop hij degene is dat met zijn ogen rolt.

'Jij weet net zo goed als ik dat ik het goed bedoel dat ik wil dat je met jongens omgaat.' Ik knik. 'Ik heb gewoon geen zin om weer maanden liefdesverdriet te hebben Nolan.' Hij geeft me nog een knuffel en kijkt me vervolgens hoopvol aan.

'Dus wil je mee naar het pretpark?' Ik zucht luid.

'Ik denk er nog over na.' Hij knikt blij en loopt naar naar de telefoon om het nieuws aan Jenna te vertellen, nu kan ik moeilijk nog nee zeggen.

Misschien heeft hij wel gelijk, en ben ik toe aan terug omgaan met jongens. Niet iedereen is zoals Nick. Met een iets blijer gevoel maak ik mijn sporttas om naar mijn hockeymatch te gaan.

Het eerste hoofdstuk! Laat me weten wat jullie ervan vinden, dat vrolijkt altijd op! (:

En sorry dat het zo laat op de avond is maar ik ben pas net thuis dusja x