Love is a dangerous game

^19^

'Tot morgen.' Glimlach ik naar Dylan en geef hem nog een kus waarna ik naar huis rijd.

Normaal gezien heeft Nolan Jasper al binnen gelaten. We hadden het zo afgesproken omdat Nolan vroeger uit was als mij.

Ik steek mijn sleutel in het slot en open de deur waarna ik de living inloop. 'Ik ben er.' Meld ik aan de jongens die aan het gamen zijn. Jasper is de eerste die omkijkt en geeft me een stralende glimlach. 'Eindelijk, ik haat Nolan.' Zegt hij en gooit de controller weg.

'Kan je weer niet tegen je verlies?' Pest ik hem en ga tussen hun zitten op de zetel. Als antwoord draait hij zijn ogen. 'Ik ben gewoon te goed voor hem.' Meld Nolan me en ik lach.

'Gaan we naar boven?' Jasper knikt en we lopen naar boven.

'En hoe gaat het nu tussen jou en Dylan?' Vraagt hij onmiddellijk en ik begin meteen te glimlachen. 'Super, het gaat echt super.' Ik val op mijn bed.

'Ik ben blij dat je gelukkig bent.' Mompelt hij en ik kijk hem verbaasd aan. 'Waarom doe je zo depri?' Hij haalt zijn schouders op en schud zijn hoofd. 'Niets.'

Ik trek hem ook op bed en ga terug naast hem liggen. 'Vertel gewoon.'

'Ik ben toch niet zo blij met jullie relatie.' Ik zet me meteen weer recht en kijk hem verbaasd aan. 'Waarom niet?' Vraag ik verdrietig. Één van de belangrijkste dingen voor mij is, dat mijn beste vriend achter mijn beslissingen staat, dus dit komt hard aan.

'Gewoon.' Hij mompelt er nog wat achter maar ik kan het niet verstaan.

'Jasper, zeg dan ook waarom pleas.' Ik neem zijn hand vast en ik knijp erin. 'Pleas.'

Hij kijkt me moeilijk aan en lijkt iets te overwegen.

Beneden klinkt er een deur dat wordt open en toe gedaan maar dat zal gewoon Nolan zijn dat iets aan het doen is, weet ik veel wat die jongen altijd uitspookt.

'Zeg het me.' Beveel ik hem.

Plots voel ik twee lippen op de mijne, juist op het moment dat mijn kamerdeur wordt geopend en ik duw hem verbaast weg.

Dan wordt mijn deur hard toegeslagen en ik sta snel op zonder nog naar Jasper om te kijken. Ik zie Dylan zijn rug de trap aflopen en ik hap naar adem. Nu denk hij dat ik vreemd ga.

'Dylan wacht!' Ik roep hem maar hij kijkt niet om. 'Hij kuste mij en ik trok meteen terug!' Roep ik maar tevergeefs, hij is het huis al uit. Snel loop ik hel nog achterna naar buiten maar hij start zijn motor al. 'Ik kwam je gsm brengen die je was vergeten op school.' Hij gooit mijn gsm uit het raampje van zijn auto en het valt in stukken op grond.

In bijna evenveel stukken als mijn hart.

'Het is over.' Sist hij en ik loop nog snel naar zijn auto. 'Hoer.'

De tranen lopen over mijn wangen en ik begin luid te snikken. Traag wandel ik terug naar binnen waar Jasper in de deuropening staat. 'Bol het af!' Schreeuw ik hem toe en hij kijkt me schuldig aan. 'Sorry.' Zegt hij zacht. 'Ga weg.' Snik ik en gooi de deur voor zijn neus toe.

'Wat is er gebeurd?' Vraagt Nolan zodra ik de living binnenwandel. 'Het is uit.' Snik ik en trek mijn benen tegen mij aan als ik in de zetel zit. 'Het is uit.' Ik jammer verder en de tranen stoppen niet met lopen.

'Laura vertel wat er is gebeurd.' Hij trekt mijn handen weg van voor mijn gezicht en ik haal diep adem.

'Jasper kuste me op het moment dat Dylan binnen kwam.' Leg ik zacht verder snikkend uit. 'Waarom kuste hij je?' Ik haal mijn schouders op. 'Hij zei dat hij niet blij is met de relatie tussen Dylan en ik en toen ik vroeg waarom kuste hij me.' Leg ik uit en kijk mijn kleine broer glazig aan.