Love is a dangerous game

^39^

'Wat vind je hiervan?' Vraag ik en houdt een das met hartjes erop omhoog.

Dylan begint te lachen net zoals hij al moest doen bij de vijf eerdere dingen die ik hem getoond heb.

'We gaan zo echt niets vinden.' Zeg ik grinnikend en schud mijn hoofd. We hebben al bijna alle winkels afgelopen maar ik vind niet geschikts dat ik honderd procent zeker over ben dat hij het leuk zou vinden er werkelijk iets aan zou hebben.

Ze zeggen altijd dat je een cadeautje moet kopen wat je zelf ook zou willen, maar dit is toch een ander geval. Ik bedoel, niet alles waar ik blij mee ben is Nolan ook blij mee, echt helemaal niet.

'De moed erin houden.' Mompelt Dylan en ik knik. Het kan niet anders, we moeten echt een cadeau vinden.

Dylan komt terug naast me staan en verstrengelt zijn vingers met de mijne. Elke keer wanneer hij dit doet, of ik bij hem, gaat er een warm gevoel door me heen en besef ik dat ik gelukkig ben.

Uiteindelijk hebben we een bon gekocht van één of andere game-winkel. Daar zal hij wel iets in vinden.

Ik kijk Dylan met een glimlach aan wanneer hij aan het terugrijden is. 'Ik had wel verwacht dat je iets nuttiger zou geweest zijn. Ik had je thuis kunnen laten.' Plaag ik hem en steek mijn tong uit.

'Met die tong zou je veel leukere dingen kunnen doen.' Antwoordt hij waardoor ik in één keer zo rood wordt als een tomaat.

Altijd van die opmerkingen, ik had het kunnen zien aankomen.

'Vieze jongen.' Zeg ik hoofdschuddend.

De rest van de rit is het stil.

'Hoe zou je het vinden om samen op vakantie te gaan?' Vraagt Dylan waardoor ik mijn wenkbrauwen frons.

Na even denken schud ik mijn hoofd.

'Waarom niet?' Vraagt Dylan zacht en ik bijt op mijn lip. 'Dat zou toch fantastisch zijn.' Probeert hij me het idee aan te praten maar ik schud opnieuw mijn hoofd.

'Ik heb daar het geld echt niet voor.' Zeg ik ook zacht, beschaamd om mijn situatie. Niemand vindt het leuk om dingen niet te kunnen doen door een gebrek aan geld.

'Ik kan wel betalen.' Zegt hij en zucht, wetend dat ik het dan zeker niet zou doen.

Voor de derde keer schud ik mijn hoofd. 'Dat kan ik echt niet doen, ik wil niet afhankelijk zijn van jou.' Mompel ik en leg mijn hand op zijn been en wrijf er even over. Ik ga met mijn nagels een paar keer op en neer over zijn been en leg daarna mijn hand weer stil.

'En daarbij, kan ik Nolan ook niet alleen laten.' Haal ik aan als tweede reden waarom dat niet zou gaan en laat mijn hoofd tegen de hoofdsteun vallen.

Niet dat het me niet super leuk lijkt om samen met hem op vakantie te gaan, in tegendeel, dat lijkt me echt geweldig. Elke avond samen slapen en elke ochtend samen wakker worden. Alles samen doen en genieten in het zonnetje.

'Voor hem vinden we wel een weekje ergens plaats. Ofwel bij mij of misschien bij jullie vader?' Vraagt Dylan en ik glimlach om de moeite die hij doet, hij wil dit blijkbaar echt graag.

'Dylan.' Zeg ik zacht en wrijf nog eens met mijn hand over zijn been. 'Ik wil het ook graag maar het kan gewoon niet. Ik heb het geld niet, en ik wil niet dat jij alles betaalt.'

'Ik snap je, maar snap je mij ook? Ik wil graag met jou op vakantie.' Zegt hij de laatste woorden duidelijk uitgesproken en ik knik.

'Sorry schat.' Ik klop op zijn been hopend dat hij het nu los zou laten, maar nee.

'We kunnen iets goedkoops doen.' Probeert hij me nog over te halen. 'Dan heb ik er ook niet veel kosten aan, en gewoon enkele dagen dan.'

Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. Ik heb hem nu al zoveel teleurgesteld de laatste tijd en ik wil dit niet nog een keer doen.

We komen aan bij mijn huis en stappen uit. Meteen komt Dylan naast me staan en begint me te knuffelen. 'Ik wil ons gewoon eens trakteren op een vakantie.' Mompelt hij in mijn haar en wrijft over mijn rug.

'Maar zou jij het omgekeerd leuk vinden?' Vraag ik en knuffel hem stevig terug. 'Moest ik alles betalen en jij gratis mee gaat?'

Hij grinnikt. 'Zo is de situatie nu niet he schatje.' Zijn hand glijdt weer naar mijn kont waarna hij erin knijpt.

'Niet weer beginnen he.' Grinnik ik en maak mezelf los uit de knuffel.

Ik open de deur en wandel binnen waar ik de televisie hoor spelen. 'Was het gezellig alleen?' Vraag ik aan Nolan en hij lacht.

'Even rust.'

Ik slaag hem speels op zijn schouder en ga daarna de trap op, wetend dat Dylan me wel zal volgen.

En niets is minder waar. Het moment dat ik mijn kamer inwandel sluit Dylan meteen de deur achter ons en duwt me weer op bed, net zoals hij deed daarnet toen hij niet wou vertrekken.

Meteen drukt hij zijn lippen op de mijne en ik ga er snel in mee. Dit gevoel is en blijft onbeschrijflijk.

Hij heeft mijn gezicht vast tussen zijn handen en wrijft met zijn duimen over mijn wangen. Ik leg mijn handen op zijn rug en ga onder zijn t-shirt zodat ik zijn lichaam zou kunnen aanraken.

In een snelle beweging trek ik zijn shirt uit en wrijf ik met mijn handen over zijn borstkas. Ongelooflijk wat er allemaal onder zijn shirtjes zit.

Ik trek even terug om op adem te komen maar begin hem al snel weer te zoenen omdat ik niet lang zonder zijn lippen kan op dit moment.

'Ik vind dit niet eerlijk.' Glimlacht Dylan tegen mijn lippen aan.

'Wat?' Zeg ik terug en trek weer even terug.

'Ik heb enkel een broek aan, en jij nog alles.' Grijnst hij en duwt zijn lippen weer op de mijne. Maar deze keer zijn zijn handen niet rond mijn gezicht maar onder mijn bloesje.

En enkele seconden later ligt ook dat kledingstuk op de grond naast mijn bed.

Hij bekijkt me aandachtig waardoor mijn hart zeer snel klopt tegen mijn borstkas. Hij heeft me wel al vaker in enkel bh gezien maar op dit moment is het anders, aangrijpender.

'Mijn ogen zijn hier.' Fluister ik, in de hoop dat hij zou stoppen met staren naar mijn borsten. Maar helaas, hij blijft staren.

'Weet ik.' Mompelt hij terug.

Hij begint me kusjes te geven in mijn nek en beweegt zachtjes tegen me aan waardoor ik bijna geen adem meer heb.

Een kreun verlaat mijn mond en ik klem mijn armen rond zijn lichaam.

'Je kan niet ontkennen dat dit een kreun was.' Grinnikt Dylan maar gaat al snel verder met me overal kusjes te geven.

'Shut up.' Mompel ik en beweeg ook mijn eigen lichaam tegen het zijne aan. Hij is zo mooi, en van mij. Hij is mijn mooie jongen. En ik vraag me af of hij op zo een momenten ook zo over mij denkt? Ik hoop van wel.

Niet veel later zijn beide onze broeken uit en kijkt Dylan me terug aan in mijn ogen. 'Wil je?' Vraagt hij kreunend en ik knik terwijl ik mijn ogen dichtknijp.

'Niets liever.'

Wat er hierna gebeurt mag je zelf invullen... ;)

Wat zouden jullie doen als je in Laura haar plaats was en Dylan (Shawn hehe) je mee op vakantie vroeg? ;))

En één keer op dat sterretje klikken is niet zó moeilijk (tenzij je aan een extreme vorm van luiheid lijdt) en ik wordt er blij van dus, laat je gaan! :)

X