Love is a dangerous game

^21^

'Verwacht je iemand?' Vraagt Nick me. 'Ik was normaal gezien op school, dus nee.' Zeg ik terwijl ik mijn ogen rol. 'Oh ja.'

Ik loop naar de deur en doe het open op een kier. Tot mijn grote opluchting is het Nolan dat er staat. 'Ik was mijn sleutels vergeten.' Verklaart hij en wandelt binnen. 'Ik kon me niet meer concentreren, met de gedachte aan straks.' Zegt hij zacht wanneer ik hem vraag waarom hij nu al thuis is.

'En waarom ben jij thuis? Ik heb verhalen gehoord maar ik wist niet of ik ze moest geloven.' Vertelt hij en ik zucht. 'Wat heb je gehoord?' Vraag ik terwijl ik op mijn lip bijt. 'Dylan heeft je geslagen.' Hij zegt het meer als een vaststelling dan als een vraag, waarschijnlijk omdat hij mijn blauwe wang heeft gezien. 'Juist.' Mompel ik en hang zijn jas op aan de kapstok.

'Voor je de living binnen gaat moet ik je waarschuwen.' Zeg ik terwijl ik teken doe dat jij zijn schoenen uit moet doen. 'Hoezo?' Vraagt hij fronsend. 'Er zit iemand in de zetel.' Mijn stem klinkt zacht en Nolan kijkt me achterdochtig aan. 'Ga ik boos worden?' Vraagt hij, net alsof hij hier de oudste.

'Nee vast niet, of wel, oké, waarschijnlijk wel, ja, je gaat boos worden.'

Snel doet hij de deur open die naar de living leidt en hij hapt naar adem. 'Meen je deze!' Hij kijkt me woedend aan en loopt naar Nick.

'Hoe durf jij hier binnen te komen! Vieze hufter!' Hij schreeuwt vreselijk luid en begint op Nick te slaan. 'Je hebt mijn zus haar leven verpest, klootzak!' Hij blijft roepen en ik sta gewoon verbaasd toe te kijken. Ik had niet gedacht dat hij zo hevig zou reageren.

Nick neemt Nolan zijn polsen vast, zonder hem pijn te doen, om er voor te zorgen dat hij niet meer kan slaan. 'Ik weet dat ik het heb verpest, maar laat het me proberen goed te maken.' Zegt hij aan hem en Nolan lijkt iets rustiger te worden.

'Wil je dat hij hier is zus?' Nolan keert zich tot mij en ik haal mijn schouders op. 'Iedereen verdient wel een tweede kans zeker.' Mompel ik en ga terug in de zetel zitten.

'Nja.' Nolan is het er duidelijk niet helemaal mee eens maar laat het.

'Jullie hebben toch ook leuke momenten met elkaar gehad?' Zeg ik tegen de jongens en ze knikken beide.

'Weet je nog die keer dat Nick bleef slapen en we die horror film keken Nolan?' Zeg ik lachend als ik eraan terugdenk. 'Ja.' Zijn ogen glinsteren en hij begint te lachen.

'Ik wil een horror kijken.' Zegt Nolan en kijkt ons smekend aan. 'Ik weet het niet.' Ik bijt op mijn lip. Ik heb altijd snel schrik als ik enge films heb gekeken. 'Nick beschermt je wel.' Pest mijn twaalf- jarige broertje me.

Nick en ik zijn beide zestien en we zijn al twee jaar samen, ik kan niet geloven dat alles zo snel is gegaan. 'Ja ik bescherm je wel.' Nick slaat zijn armen langs achter om me heen en geeft me een kus op mijn wang.

'Oké dan.' Stem ik uiteindelijk toe.

Blij steek Nolan de film in en nemen we allemaal plaats in de zetel. 'Waar begin ik aan.' Jammer ik als het eerste beeld van de film heb gezien. 'Het komt wel goed.' Glimlacht Nick en trekt me nog dichter tegen hem aan. Het is lekker warm onder het dekentje en Nick zijn lichaam zal ook wel helpen.

Het is niet normaal hoeveel ik van hem houdt. Elke keer als ik bij hem ben of als ik nog maar aan hem denk moet ik al beginnen glimlachen. En dat zal nooit veranderen. Nooit.

Plots verschijnt er een enge pop in beeld en schreeuw ik luid. 'Fack deze film.' Mijn handen leg ik voor mijn ogen zodat ik niets meer kan zien. Nick zijn handen wrijven zacht over de blote huid op mijn buik en hij fluistert dat het allemaal fake is.

Na een kwartier voel ik iets mijn voet vastpakken en hard aan trekken. Ik begin luid te schreeuwen en de tranen lopen over mijn wangen waardoor ik niet doorheb dat Nolan luid aan het lachen is.

'Sst liefje, Nolan pest je maar.' Grinnikt Nick zacht.

Ik veeg de tranen van mijn wangen af. 'Ik vind het niet grappig.' Protesteer ik en snik nog na. 'Hé, niet wenen.' Hij kust zacht mijn lippen en wrijft daarna over mijn haar.

'Je had je gezicht moeten zien.' Lacht Nolan en ik kijk hem boos aan. 'Kutbroer.' Scheld ik hem uit en zet me met mijn rug naar de tv toe zodat ik niets meer kan zien van de film.

'Gaat het?' Vraagt Nick bezorgd en ik knik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg en mijn ogen sluit.

Ik snuif zijn geur op, ik hou van zijn geur.

'Je had zo een schrik.' Lacht Nolan en ook Nick grinnikt. 'Als ik eraan terug denk is het best grappig, maar op dat moment kon ik het echt in mijn broek doen.' Lach ik en wrijf door Nolan zijn haar.

'Ik ga even naar boven.' Ik knik en Nolan holt de trap op.

'Die nacht heb ik je voor het eerste volledig naakt gezien.' Zegt Nick zacht en ik kijk hem met grote ogen aan. 'Oh my god Nick zwijg.' Ik word rood en kijk naar de andere kant.

'Schaam je je?' Ik haal mijn schouders op. 'Het is gewoon raar om over te praten.' Mompel ik.

'Je hebt later mijn maagdelijkheid afgenomen terwijl je gewoon de hele tijd vreemdging.' Zeg ik zacht en durf hem niet aan te kijken.

'H-het spijt me echt.' Ik durf hem eindelijk aan te kijken en ik zie dat hij op zijn lip bijt. Daar moet hij echt mee stoppen, dat is gewoon te aantrekkelijk voor woorden.

'Het is je niet vergeven.' Na mijn woorden is het een tijd stil. Ongemakkelijk stil.

'Zou ik je nummer mogen zodat we contact houden?' Vraagt Nick na een paar minuten en ik knik, waarna ik me herinner dat mijn gsm kapot is.

'Mijn gsm is kapot.' Zeg ik dan ook. 'Dan koop je er toch een nieuwe.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb er niet genoeg geld voor, het geld dat we krijgen van de staat is juist genoeg om dit huis en eten te betalen, ik heb geen overschotten.' Leg ik uit. 'Ik denk dat ik eens ga kijken voor ergens werk te vinden.'

'Ik koop je wel een nieuwe.' Stelt hij voor en ik schud meteen mijn hoofd. 'Nee, dat hoeft echt niet.' Zeg ik hem en sta op, hij volgt mijn voorbeeld en staat ook op.

'Jawel ik sta erop.'

'Nee, ik wil echt niet dat je dat voor me doet.' We wandelen naar de deur. 'Morgen kom ik je halen na school en dan gaan we een nieuwe kopen, je hebt geen keuze.' Hij steekt zijn tong uit en ik lach door zijn kinderachtig gedrag.

'Wil je dat ik vanavond mee kom naar de begrafenis van je mama?' Vraagt hij dan. 'Uhm nee, dat is niet nodig.' Hij knikt. Dat zou raar zijn.

'Dan zie ik je morgen.' Hij geeft me een kus op mijn wang en stapt dan het huis uit.

De plek waar zijn lippen mijn huid hebben geraakt tintelt en ik wrijf erover. Het is niet dat ik nog verliefd ben op hem. Maar zoals ze zeggen vergeet je je eerste echte liefde nooit. Dat is wel duidelijk nu.

Vinden jullie het nog leuk dit boek? X eerlijke mening! (:
Want de votes dalen heel veel :( dus als er iets is, foutjes of weet ik wat zeg je het maar! X Laura