Love is a dangerous game

^38^

Ik heb reacties nodig om de examens door te komen! #zielig

'Nog een weekje.' Glimlach ik naar Nolan. 'Heb je er zin in?' Vraag ik en Nolan haalt zijn schouders op.

'Het stelt niet zo veel voor he.' Zegt hij. 'Nu mama er niet meer is om het te vieren.' Plakt hij er nog achter aan. Het doet me pijn dat hij er zo over denkt.

'Mama viert wel mee, maar van boven.' Vertel ik hem terwijl ik de laatste pan afwas en vervolgens snel mijn haar in een staart doe omdat het me begon te irriteren.

'Ik ben geen zes jaar meer Laura.' Zucht hij.

'Dat heb ik wel al ondervonden ja.' Lach ik en kijk niet uit waar ik loop waardoor ik mijn teen stoot en vloek.

'Sukkel.' Lacht Nolan me uit.

'Hoe zit het met de jongens?' Vraag ik en geef mezelf mentaal een schouderklopje dat ik niet meisjes gezegd heb.

'Niets.' Lacht hij nog steeds. 'Er zijn niet echt veel jongens op deze leeftijd dat weten dat ze homo zijn denk ik.' Meteen is hij terug serieuzer.

Ik beslis er niet op in te gaan omdat ik niet zou weten wat ik moet zeggen. "Het komt wel nog" is zo afgezaagd en zou ik zelf ook niet willen horen dus is het maar beter dat ik gewoon zwijg dan dat ik iets zeg dat hem toch niet aanstaat.

'Ik heb nog geen cadeautje voor je, wat zou je graag willen?' Wissel ik subtiel terug naar het vorige onderwerp aangezien ik dit wel echt moet weten. Zijn verjaardag is volgende week al en ik heb nog niets.

'Maakt niet uit.'

'Dat hebben ze niet meer denk ik.' Lach ik en steek mijn tong uit. Dat was een grapje dat mama en papa altijd maakten we niet zeiden wat we wilden eten vroeger.

'Grappig.' Zegt Nolan droog.

De bel gaat en ik vloek omdat ik nog totaal niet klaar ben.

'Nolan ga open doen, en hou hem bezig.' Beveel ik mijn broertje waarna ik naar boven spurt en snel wat mooiere kleren aandoe waarmee ik in het openbaar gezien kan worden.

Mijn haar dat ik in een staart gebonden had laat ik los hangen en kam het nog snel eens door zodat er geen klitten inzitten en bekijk mezelf nog snel in de spiegel. Het gaat. Ik ben geen monster meer.

Een seconden later gaat mijn deur open en staat er een grijnzende Dylan in mijn kamer.

'Ik had gehoopt je nog te zien omkleden.' Zegt hij eerlijk en knipoogt waarna ik lachend mijn hoofd schud en hem een duw geef.

Plotseling neemt hij mijn handen vast en duwt me op mijn bed. 'Je bent mooi.' Fluistert hij en wrijft over mijn wang. Ik heb al door wat hij probeert te bereiken maar heb er niets op tegen.

Zijn lippen vinden al snel de mijne en zijn tong vraagt om toestemming die ik hem snel geef.

Mijn handen leg ik ik zijn nek en pruts aan de haartjes die ik zijn nek hangen.

Na een paar minuten trekt hij terug en moet ik even op adem komen. Maar veel tijd heb ik niet want alweer bevind ik me in een passionele zoen.

Deze keer ben ik het dat zich terugtrekt omdat ik geen adem meer heb en mijn borstkas gaat wild op en neer. Nu begint hij kusjes te geven in mijn nek waardoor ik het niet kan laten een genietend geluidje te maken wanneer hij aan een gevoelig plekje komt.

Zijn handen vinden de weg naar onder mijn t-shirt en gaan steeds verder omhoog.

Ik bijt op mijn tanden en duw hem dan weg. 'We moeten vertrekken.' Fluister ik nog steeds een beetje hijgend.

'Ik doe dit liever dan naar het winkelcentrum gaan.' Mompelt hij en wilt me weer kussen maar ik draai mijn hoofd zodat zijn lippen op mijn wang terechtkomen.

'Ik ook, maar we moeten echt naar het winkelcentrum.' Zucht ik en giechel als hij me zielig aankijkt.

Ik geef hem nog een kus op zijn lippen en ga daarna rechtop zitten op bed.

'Mag ik dan vanavond ten minste blijven slapen?' Vraagt hij met een uitgestoken onderlip waarop ik knik.

'Dat moet je niet eens vragen.' Vertel ik hem en zie in de spiegel dat mijn haar weer helemaal uit model is.

'Zie mijn haar nu.' Zeg ik en wijs naar mijn hoofd terwijl ik naar Dylan kijk.

'Daar dacht je niet aan toen je aan het kreunen was.' Glimlacht hij onschuldig.

'Ik was dus echt niet aan het kreunen.' Ontken ik zijn woorden en kijk hem verontwaardigd aan waarna ik een kussen van het bed neem en op zijn hoofd sla.

'Wat was het dan wel he.' Grijnst hij. 'Ontken maar niet.'

'We moeten vertrekken.' Meld ik en kijk hem niet meer aan zodat hij mijn blozende wangen niet zou opmerken. Nooit of te nimmer dat ik aan hem zou bekennen dat het een kreun was, veel te ongemakkelijk.

'Subtiel van onderwerp veranderd babe.' Lacht hij en houd erover op als hij ziet dat ik het er niet meer over wil hebben.

Ik ga mijn kamer uit, Dylan mij achtervolgend.

'Je kan je nog steeds bedenken en terug meegaan naar je kamer.'

Geen sprake van jongeman, mijn broertje is bijna jarig en ik heb nog geen idee dus wij gaan nu winkelen.' Zeg ik terwijl ik hem bestraffend aankijk.

'Oké bazin.' Mompelt hij met een grinnik.

'Dat is zo een lelijk woord Dylan, maar wel goed dat je weet dat ik de baas ben.' Glimlach in triomfantelijk.

Plots voel ik een hand op mijn gat waardoor ik me snel omdraai en oog in oog kom te staan met hem.

'Wat heb je toch vandaag.' Zeg ik hoofdschuddend.

Na vijf minuten heb ik hem dan toch zover gekregen om eindelijk van me af te blijven en naar buiten te gaan zodat we kunnen vertrekken. Want als we nog langer wachten is het al niet meer de moeite dat we nog vertrekken aangezien dan alle winkels gesloten zullen zijn.

'Rijd jij?' Vraag ik en hij knikt.

'Ik ben mijn leven nog niet beu.' Glimlacht hij waardoor ik hem gespeeld boos aankijk.

'Noemde je mij zonet een slechte chauffeur?' Vraag ik met één wenkbrauw omhoog.

'Misschien.' Zegt hij stil en steekt zijn handen in de lucht.

Dit gaat nog een lange avond worden.

Ik hou van Dylan in dit hoofdstuk haha :)