Love is a dangerous game

^18^

'Mag ik je lessenrooster eens zien?' Ze knikt en overhandigt het me. Ik laat mijn ogen over het blad glijden en kom al snel tot de vaststelling dat ze bij mij in de klas zit. 'Je zit bij mij.' Zeg ik haar dan ook.

'Hoe heet je eigenlijk?' Vraag ik lachend. 'Noor.' Ik knik. 'Ik heet Laura.'

'Kom je dan al mee?' Ik kijk haar vragend aan en ze knikt. 'De bel gaat toch zo gaan.'

Pratend lopen we naar het lokaal, voor de deur staan al enkele leerlingen te wachten.

Een minuut later komt Dylan ook toe met zijn vrienden. 'Wat zijn die knap.' Fluistert Noor in mijn oor. Ik knik met een glimlach. 'Welke vind je de knapste?' Vraag ik haar en ze bekijkt ze eens allemaal goed. 'Die in het midden.'

Ik kijk haar grijzend aan. 'Die is al bezet.' Zeg ik haar en ze haalt haar schouders op. 'Dat meisje heeft geluk dan.' Ik knik met een grinnik. Ik weet dat ik geluk heb met hem.

Dylan komt naar me toe en geeft me een kus. 'Nieuwe vrienden gemaakt?' Vraagt hij, er niet op lettend dat Noor ons met open mond aanstaart. 'Ja, als ze niet stikt in vliegen.' Grap ik waarop Dylan zichzelf een facepalm geeft.

'Die was slecht.' Mompelt hij en wrijft over mijn wang. 'Als goed vriendje hoor je er gewoon mee te lachen.' Plaag ik hem. 'Ik moet wel een beetje mijn imago houden he.' knipoogt hij en geeft me nog een kus.

'Jij schijnheilig trutje.' Noor heeft eindelijk haar stem teruggevonden. 'Bedankt.' Grijns ik.

'Wat is er?' Vraagt Dylan. 'Niets om je zorgen over te maken.'

Hij rolt zijn ogen. 'Irritant kind dat je bent.' Zegt hij en ik steek mijn tong uit. 'Je zal er mee moeten leven.' Hij grinnikt en slaat zijn arm om mijn schouders.

'Met jou wil ik graag leven.' Zegt hij waardoor mijn wangen wat warmen worden. 'Slijmbal.' Mompel ik zacht waardoor hij lacht.

'Naast elkaar?' Vraagt hij me en ik kijk Noor aan. 'Vind je het erg?' Ze schud meteen haar hoofd. 'Ik ga wel naast één van je vrienden zitten.' Zegt ze naar Dylan gericht.

'Wie is die in het rood?' Vraagt ze. 'Sebastiaan.' Antwoord ik als Dylan geen antwoord geeft.

'Hij is een eikel.' Voeg ik eraan toe.

'Dat zei je ook over mij.' Pest Dylan me. 'Heb ik gezegd dat je nu geen eikel meer bent dan?' Ga ik er lachend op in. 'Eikel.' Sluit ik mijn zin af met een grinnik.

'Je bent echt te vrolijk vandaag.' Hij schud lachend zijn hoofd. 'Ik had een goed beeld toen ik wakker werd.' Zeg ik trots.

'Ik voel me hier het derde wiel.' Kucht Noor en ik lach. 'Laten we je voorstellen aan Dylan zijn vrienden.' Ik por haar in haar zij en we stappen met z'n drieën naar het groepje jongens dat mijn vriendje zijn vrienden noemt.

'Dit is Noor.' Zeg ik en wijs naar Noor. 'En Noor zoekt een vriendje.'

Ze kijkt me boos aan en ik steek onschuldig mijn handen op. 'Ik probeer je alleen maar te helpen.' Zeg ik lachend.

'Je bent gemeen.' Zegt Noor en keert haar rug naar me toe. 'Kinderachtig.' Zeg ik en tik op haar rug. 'Heel kinderachtig.' Ik tik nog een keer. 'Te kinderachtig.'

Noor draait haar terug om en steekt haar tong uit. 'Je bent zelf kinderachtig.' De jongens die de hele tijd hebben staan kijken beginnen nu te lachen en mijn nieuwe vriendin begint rood te worden.

Op dat moment komt de leerkracht en gaan we naar binnen.

'Psst Sebastiaan, Noor ziet jou wel zitten.' Zeg ik nog snel zodat iedereen het gehoord heeft en ga dan op een plaats zitten. Noor steekt haar middelvinger op en ik lach.

'Ik vind het leuk om je zo vrolijk te zien.' Zeg Dylan en ik kijk hem aan met een glimlach. 'Het is dankzij jou dat ik vrolijk ben.' Herinner ik hem en geef hem een kus.

~*~

Tijdens de middag doet Dylan me teken dat ik bij hem moet gaan zitten en ik kijk hem moeilijk aan. Na alles heb ik zijn vrienden nog altijd niet zo graag.

'Ah toe Laura, dan ik naast Sebas gaan zitten.' Glundert Noor die naast me staat en Dylan zijn tekens ook heeft gezien.

'Je gebruikt nu al bijnamen?' Vraag ik met een lachje en ze knikt. 'Ik ben zo snel als een sneltrein.' Lacht ze en ik kijk haar droog aan. 'Dat is niet grappig.' Meld ik en ze haalt haar schouders op en lacht gewoon verder.

Ondertussen waren we al richting de jongens aan het stappen en zet ik me dan maar naast Dylan neer. 'Hey lieverd.' Hij geeft me een kus en ik kus hem terug.

'Eigenlijk ben ik school beu.' Zeg ik hem wanneer ik terugtrek. 'Je hebt het lang volgehouden moet ik zeggen.' Glimlacht hij en aait over mijn haar. 'Ik weet het, en eigenlijk zou ik nu al moeten studeren.' Herinner ik hem en mezelf. 'Ja, ik ook.' Grinnikt hij en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

'Heb je al enig idee wat je wil doen volgend jaar?' Vraag ik hem en hij knikt. 'Ik wil misschien wel leerkracht worden of iets als leerlingenbegeleider ofzo.' Ik knik en kijk hem aan met een glimlach. 'Je zou wel een sexy leerkracht zijn.' Giechel ik en plaats een kus op zijn kaak.

Ik stel het me al helemaal voor dat de kinderen graag naar school zouden gaan wanneer ze les hebben van hem om hem te kunnen aanstaren.

'En wat zou jij willen doen?' Mijn gezicht klaart op bij die vraag.

'Iets in de richting van psychiatrie, zo kan ik mensen met problemen helpen.' Hij wrijft een keer over mijn wang. 'Dat is lief.' Hij plaatst zijn lippen weer op de mijne maar iemand maakt een kotsgeluid.

'Jullie zijn veel te klef.' Ik haal mijn schouders op. 'Zoek je dan ook een vriendin.' Zeg ik tegen de jongen waarvan ik de naam niet eens weet.

'Hoe heet je eigenlijk?' Vraag ik dan maar als hij niet antwoordt.

'Steven.' Ik begin luid te lachen als hij zijn naam zegt. 'En waar is Piet Piraat dan Stevin Stil?' Lach ik en klap in mijn handen. Steven rolt zijn ogen. 'Die heb ik al te vaak gehoord.' Zucht hij.

'Ach, ik vind het grappig.' Zeg ik wanneer ik ben uitgelachen.

Ik leg mijn hoofd op Dylan zijn schouder en sluit mijn ogen. 'Ga je niet eten liefje?' Ik haal mijn schouders op en schud mijn hoofd. 'Niet zo een honger.' Mompel ik.

'Zeker? Je moet wel goed eten.' Zegt hij en wrijft over mijn hoofd. 'Ik eet één middag niet, rustig.' Moesten mijn ogen open zijn zou ik ze gerold hebben. 'Oké.'

'Noor, slaag je slag nu pleas bij Sebastiaan, anders zitten we hier voor niks.' Zeg ik als ik na een paar minuten mijn hoofd weer van Dylan zijn schouder haal.

Ik kijk haar aan ze zie haar dodelijke blik. Toch knoopt ze een gesprek met hem aan.

'Dus je zit hier voor niks?' Zegt Dylan en kijkt me aan. 'Ja, hier zit niemand leuk.' Plaag ik hem en hij zet zijn handen op beide mijn wangen, waarna hij ze naar voor duwt.

Ik lach, wat moeilijk gaat met dikke wangen en iedereen lacht met mijn gezicht. 'Dus je bent hier voor niets?' Vraagt hij nog eens en ik knik.

Hij laat lachend mijn wangen los en eet dan rustig verder.

Ik buig een beetje naar hem toe. 'Stiekem, heel stiekem, zit ik hier ook omdat jij hier zit.' Fluister ik zacht in zijn oor en hij kijkt me met een glimlach aan.

'Gelukkig.' Glimlacht hij.

Vinden jullie het boek nog leuk? Want de reads en votes dalen nogal. Als er iemand tips heeft zijn die altijd welkom! (:

En een nieuwe cover made by JustLois dankjewel! Hij is super mooi