Love is a dangerous game

^46^

Het is moeilijk, maar het is het beste dat ik dit gevoel van me afzet. Dit hoorde een leuke vakantie te worden, en ik zal dat niet verpesten.

'We kunnen vanavond op het strand naar de zonsondergang gaan kijken met een vuurtje en marshmallows.' Stel ik voor aangezien ik dat gisteren ergens op een poster had zien ophangen. Ik hoor gestommel vanuit de badkamer komen en daarna Dylan zijn hoofd dat uit de deur komt hangen.

'Wat?' Fronst hij.

Ik lach. 'Dat we vanavond op het strand naar de zonsondergang kunnen gaan kijken terwijl we marshmallows eten aan een vuurtje.' Herhaal ik wat ik net gezegd heb en een glimlach vervangt zijn frons waaraan ik herken dat hij het een goed idee vindt.

'Ja, leuk idee.' Zegt hij dan ook en steekt zijn duim in de lucht om zijn woorden meer bij te staan. Vervolgens verdwijnt hij weer de badkamer in. Grinnikend ga ik hem achterna om te kijken wat hij daar allemaal aan het doen is.

Met zijn rechterhand zit hij een crème op zijn gezicht te smeren en met zijn andere hand is hij op zijn gezicht bezig. Ik glimlach en denk terug aan de eerste keer dat ik hem dat zag doen en dat hij zich er voor schaamde. Hij vond dat het iets voor meisjes was en daarom wou hij niet dat ik het zag. Gelukkig weet hij nu al dat hij dit gewoon kan doen in mijn buurt en ik hem niet vreemd zal aankijken.

'Moet ik helpen?' Vraag ik en Dylan kijkt op, hij had duidelijk nog niets eens door dat ik hem achtervolgt was.

'Als het kan ja.' Glimlacht hij en ik kruip op de lavabo in de hoop dat het niet afbreekt door mijn gewicht. Ik neem wat crème uit het potje en smeer het op zijn gezicht. Dylan anderzijds blijft gefocust naar zijn gsm staren waardoor ik toch wel benieuwd ben wat er zo belangrijk is.

Hij moet mijn nieuwsgierige blik opgevangen hebben aangezien hij zijn scherm naar me toe draait. Een WhatsApp gesprek met Jenna staat open en ik scrol even naar boven om vanaf het begin te kunnen lezen. Het komt er eigenlijk op neer dat Jenna een jongen leuk vindt maar dat ze het hem niet durft te vertellen. Ik glimlach om haar duidelijke twijfels.

Ik ben er nog steeds van overtuigd dat zowel Jenna als Nolan te jong zijn voor een relatie, maar het is hun leven en als zij verliefd denken te zijn dan is het zo. En daarbij, als ze gelukkig zijn, wie ben ik dan om ze tegen te houden.

'Schattig.' Glimlach ik naar Dylan en hij haalt zijn schouders op waardoor ik hem raar aankijk.

'Ik wil gewoon niet dat ze een gebroken hart gaat hebben. Als die jongen haar niet leuk vindt ofzo.' Bekent hij en ik ga verder met zijn gezicht te besmeren. Ik ruik er even aan en eigenlijk heeft het niet echt een geur.

'Ik kan me niet inbeelden dat iemand Jenna niet leuk vindt, ze is zo een spontaan en lief meisje.' Stel ik hem gerust en geef een kus op zijn lippen. Zijn glimlach keert terug en hij tilt me van de lavabo af.

Ik draai het potje toe en was mijn handen daarna. 'Eigenlijk hebben we het nog nooit echt over jouw vorige relaties gehad.' Merk ik dan op en hij knikt terwijl hij zijn schouders ophaalt. We wandelen beide de badkamer uit en hij doet achter ons het licht uit en de deur toe.

Ik ga op mijn buik liggen op het bed en kijk hem vragend aan. 'Het is ook niet zo interessant. Eigenlijk flirtte ik meer en hier en daar en op feestjes eens een meisje zoenen, maar dat wist je al.' Mompelt hij en ik knik. Daar staat hij inderdaad algemeen bekend om op school. Mede daarmee dat ik me in het begin afschermende van hem.

'Ik heb wel eens een vaste relatie gehad maar dat is gewoon uitgegaan omdat er van haar kant geen gevoelens meer waren.' Zegt hij dan en ik kijk hem verbaasd aan. Dat wist ik niet.

Hij neemt plaats naast me op bed en kijkt me aan. 'En daarna ben je begonnen met gewoon hier en daar een meisje te zoenen?' Vraag ik en draai me op mijn rug omdat dat beter ligt.

Grinnikend schud Dylan zijn hoofd. 'Nee, het is niet zoals die cliché boeken die je altijd leest.' Ook hij gaat op zijn rug liggen en ik kruip tegen hem aan. Hij ruikt lekker.

'Jammer. Anders kon ik zeggen dat ik de badboy had bekeerd.' Lach ik en geef hem een kus in zijn nek omdat zijn nek in kusbereik is en de rest niet. Zijn borstkas trilt van het lachen en hij trekt me nog meer naar zich toe.

'Als je daar gelukkig van wordt mag je dat zeggen hoor.' Grinnikt hij dan en zijn borstkas gaat weer rustig op neer op de maat van zijn hart. Ik antwoord niet meer en sluit mijn ogen, genietend van het moment. Dit is één van de momenten die je moet koesteren in je leven en die je nooit meer mag vergeten.

Na een kwartiertje in stilte zo te hebben gelegen staan we op om nog iets te gaan doen. 'Anders gaan we eerst naar een gezellig restaurant hier in het domein en gaan we daarna naar het strand?' Vraagt Dylan terwijl hij zijn veters aan het knopen is en ik knik dat het goed is.

'Maar we moeten wel zeker zijn dat we op tijd zijn voor de zonsondergang he.' Zeg ik met een glimlach en hij knikt.

Ik trek mijn slippers aan en strijk mijn kleren plat met mijn handen waarna ik een borstel door mijn haren haal. 'We kunnen ook pizza meenemen op het strand.' Zegt Dylan dan en ik knik opgetogen. Pizza is nooit verkeerd. We verlaten onze hotelkamer en ik sluit de deur achter ons. Ik ben blij dat we het daarnet goed hebben kunnen uitpraten en dat we nu zonder zorgen kunnen verder gaan waar we gekomen waren.

Ik verstrengel onze vingers en leg mijn hoofd tegen zijn schouder terwijl we wachten op de lift. Ik wil nu zeker laten merken dat alles goed is tussen ons en ik denk dat hij exact hetzelfde wilt doen.

Eens beneden aangekomen wandelen we met hetzelfde idee door naar de desk waar je vragen kan stellen. Dylan neemt het woord en ik blijf gewoon rustig tegen hem aan geleund staan en knik af en toe als iemand me vragend aan kijkt. En niet veel later is her geregeld dat er voor ons een vuurtje gereserveerd is op het strand.

'Dan nu pizza's gaan bestellen.' Zegt Dylan meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders.

'Ik denk dat er daar naast die winkel met strandspullen een Italiaan is.' Zeg ik zacht en wijs met mijn vrije hand naar de plaats die ik bedoel. Dylan knikt en we maken onze weg naar het restaurant. 'Hopelijk kunnen we de pizza's ook meenemen, en is het niet enkel om hier op te eten.' Mompel ik dan en kijk naar Dylan op die knikt.

'Vast wel.'

We wandelen verder naar het restaurantje op opnieuw voert Dylan het woord. Er wordt ons verteld dat we binnen twintig minuten mogen terugkomen en dat de pizza dan klaar zal staan in dozen. We zetten de rekening op onze kamer zodat we dat allemaal te samen kunnen betalen op het einde van de vakantie.

'Zullen we daar gaan zitten?' Vraagt Dylan en wijst naar een paar bankjes die wat verderop staan en ik knik opnieuw.

Ik ga dicht tegen hem aan zitten en hij lijkt het helemaal niet erg te vinden, integendeel. Hij slaat zijn armen om me heen zodat ik nog dichter kom, wat eigenlijk al niet meer mogelijk is. Anders zou ik op zijn schoot moeten gaan zitten, maar zo is het wel goed.

We praten dat half uurtje zo vol over koetjes en kalfjes en dan trilt ons machientje dat onze pizza's klaar zijn. Ik schrik door het plotselinge lawaai en Dylan lacht me alleen maar uit. Echte liefde.

---

Helaaaa!!

Stemmen en reageren motiveert mij ;) #subtiel