Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 11

Loïs

Het is inmiddels al 4 uur en Samuel is er nog steeds. We zitten samen op mijn kamer. Ik zit aan mijn bureau, administratie te doen voor LA Sisters, hij ligt op mijn bed met zijn oortjes in. Het stelt niet veel voor, maar toch voelt het fijn. Gewoon het idee dat we alleen maar samen zijn, maakt me al blij. Ik schrijf een laatste e-mail en sluit dan mijn laptop af. Ik draai me om naar Samuel en bekijk hem even. Hij is zo knap. Dat het bestaat hè? Dan hoor ik beneden de deur open gaan. 'Lo! Ik ben thuis!' Het is Amber. Ik tik Samuel aan en hij doet zijn oortjes uit. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Amber is thuis,' zeg ik. 'Oh.' Hij trekt nu zijn oortjes ook uit zijn mobiel en stopt ze in zijn zak. 'Wil je dat ik ga?' vraagt hij terwijl hij rechtop gaat zitten. Of ik wil dat hij gaat? Seriously? Natuurlijk niet. Maar misschien is het wel het beste. Ik heb geen zin in Amber die ons constant op de lip zit, en dat gaat ze wel doen als hij blijft. Waarschijnlijk ziet hij mijn bedenkelijke blik en zegt 'ik ga wel. Zal ik dit thuis wassen en later teruggeven?' Hij wijst naar zijn outfit. Ik knik. 'Is goed. Ik laat je wel even uit.' Hij staat op en ik doe hetzelfde. Voordat ik de deur opendoe, voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en staar in Samuel zijn helderblauwe ogen. 'Ik vond het heel gezellig, Lo,' fluistert hij. 'Ik ook,' giechel ik. Ik druk een snelle kus op zijn mond en open dan mijn deur. Samuel grinnikt en volgt me naar beneden, waar we Amber languit op de bank aantreffen. Ik lach. Ze kijkt op en kijkt van mij naar Samuel, en weer terug. 'Wat moet hij hier?' vraagt ze. Ik voel dat ik rood word. Waarom doet ze zo raar? Ik heb me nooit voor mijn zus geschaamd, ik keek juist altijd tegen haar op. Maar laatste tijd gedraagt ze zich zo vreemd. 'Ehhh...' Wat moet ik nou zeggen? 'Ik heb Loïs gister mee uit eten genomen, en ben daarna mee hierheen gegaan. We hebben een film gekeken maar het werd nogal laat, dus ben ik hier blijven slapen, in Loïs' bed. Lo heeft in jouw bed geslapen,' zegt Samuel dan. Oh. Dat kan natuurlijk ook. Ik kijk hoopvol naar mijn zus. 'Toe maar. En je bent hier nog om 4 uur 's middags omdat?' ze kijkt Samuel aan met een opgetrokken wenkbrauw. Zou ze hem niet mogen? Als ik zijn naam noem betrekt gelijk haar gezicht en als ze hem ziet wordt het er ook niet beter op. Ik vraag het vanmiddag wel, als Samuel weg is. 'Nou, eh, laat maar. Lo, ik spreek je.' Met die woorden trekt hij zijn jas aan en verlaat ons huis. Amber zucht hardop en laat zich weer achterover op de bank vallen. 'Waar sloeg dat nou weer op?' vraag ik. 'Wat nou?' antwoord ze kattig. 'Wat heb je tegen hem?' vraag ik terwijl ik op de stoel naast de bank ga zitten. 'Niks Lo, laat me. Ik ben doodop.' Ik blijf haar net zo lang aankijken tot ze terugkijkt. 'Wat zit je nou te kijken?' vraagt ze. 'Am, wat is er aan de hand?' vraag ik. 'Hoezo?' Ze gaat rechtop zitten en bind haar haren in een paardenstaart. 'Je bent anders laatste tijd, slordiger of zo...' begin ik. 'En het lijkt wel alsof je Samuel niet mag,' ga ik verder. Ze slaakt een zucht. 'Ik zit gewoon een beetje in de stress, verder niks.' 'Waarover stress je dan zoveel?' Ze legt haar handen in een kommetje op haar schoot en staart ernaar. 'De collectie. Normaal gesproken heb ik altijd alles op een rijtje, georganiseerd, maar nu wordt alles veel moeilijker, en meer. Ik ben helemaal kapot,' zegt ze. Ik begrijp wel wat ze bedoelt. Het is ook niet niks, ik heb het ook zwaar. 'Ik snap het. En Samuel?' vraag ik dan aarzelend. 'Ik wil niet dat hij je van je werk af houdt. Ik kan het echt niet in m'n eentje Lo. Je begint steeds meer met hem om te gaan, en ik ben gewoon bang dat je straks alleen nog maar tijd voor hem hebt en niet meer voor ons werk,' zegt ze. Ah, dit verklaart een hoop. Dat ik daar zelf niet aan heb gedacht. 'Oooohh....' zeg ik zachtjes. 'Maar je hoeft je geen zorgen te maken. Vandaag heb ik heel de dag administratie gedaan, waar Samuel bij was. Ik kan me prima op mijn werk concentreren, en ik zal je nooit laten zitten met iets oké?' Ze knikt. 'En hij heeft ook gewoon zijn eigen carrière,' ga ik verder. 'Ja, dat is waar. Sorry sis,' zegt Amber. Ik glimlach naar haar. 'Het is oké. Zal ik wat eten voor je maken?'

Samuel

Ik stap in mijn auto en zucht diep. Dat was echt heel apart. Zou Amber me niet mogen? Heb ik iets verkeerd gedaan? Ik start de auto en rijd richting mijn huis. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik denk aan Loïs en aan hoe leuk het de elke keer is als ik met haar ben. Als ik thuis ben doe ik de voordeur open en ik zie dat mijn ouders met hun jassen aan in de gang staan. 'Hé, gaan jullie weg?' Mijn moeder knikt. 'Gaya is bij een vriendin dus wij gaan uit eten. We dachten dat je nog wel bij Loïs zou blijven, vandaar. Anders waren we wel thuis gebleven,' zegt ze. Ik zie aan haar gezicht dat ze zich schuldig voelt. 'Maakt niet uit, ik bel Cassius of zo wel.' Ik geef haar een kus en trek mijn Balenciaga's uit. 'Was het wel leuk?' vraagt mijn moeder nieuwsgierig. Ik knik. 'Ja mam, ga nou maar. Pappa staat te wachten.' Ik grinnik. 'Dag jongen,' zegt ze en ze loopt de deur uit. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak om Cassius te appen als ik zie dat ik een berichtje heb van Loïs. Hé Sam, sorry voor Amber d'r gedrag. Ze is gestrest, vat het niet persoonlijk op. Ik vond het super met je! 😘 Ik glimlach en stuur snel terug dat ik niet kan wachten tot ik haar weer zie. Ik app dan Cassius of hij wilt komen en al snel krijg ik als antwoord dat hij op weg is.

'Maar gast, vertel. Hoe gaat het met jou en Loïs?' vraagt Cassius. We hebben net samen pizza gegeten en nu zitten we gamend op de bank. Ik grijns kort. 'Goed, geloof ik.' Hij kijkt me verwachtingsvol aan. 'Je was gister met haar toch? Wat hebben jullie gedaan?' vraagt hij. 'We zijn uit eten geweest, en toen bij haar thuis nog een film gekeken. Ik heb daar geslapen, en vandaag ging zij wat thuiswerk doen maar ik ben wel bij haar gebleven,' antwoord ik. Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon chill dagje.' Ik zie Cassius naar me grijnzen. 'Gezoend?' Ik knik. 'Meer?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, alles op z'n tijd.' Ik haal mijn hand door mijn haar. 'Is er al iets officieel nu dan?' vraagt Cassius. 'Nee, nog niet. Ik zou het wel willen, maar ik denk dat ze dat te snel vindt.' Cassius knikt. 'Blijf haar gewoon meenemen op dates, vinden meisjes leuk.' Ik denk na. 'Wat vind jij, is schaatsen leuk?' vraag ik hem. 'Loïs vindt dat denk ik wel leuk ja.' Ik knik kort. 'Ga ik dat volgende keer met d'r doen.' Cassius lacht naar me en geeft me een klopje op mijn schouder. 'Komt goed.'