Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 12

Loïs

'Lo, iedereen is er! Kom je?' hoor ik Amber vanuit onze woonkamer roepen. 'Ja ik kom eraan!' roep ik terug. Het is zaterdagavond, en gister hebben we eindelijk de nieuwe collectie afgemaakt en opgestuurd. Hij is nu officieel klaar, en daar moet natuurlijk op gevierd worden. Daarom geven Amber en ik vanavond een feestje. Er zijn veel mensen aanwezig; de meiden van TP4Y, de jongens van B-Brave, Giovanni, Brahim, Ward en Jurian. Marques, Nisrina, Cindy en Arindy zijn er ook. Zij zijn vriendinnen van mijn oude school. Amber, mijn zus, heeft ook wat vriendinnen uitgenodigd, waaronder Monica Geuze. Zij is een vlogger, en ze heeft verteld dat ze vanavond ook gaat vloggen. Dat zal ons vast ook wat populairder maken, te zien zijn in een vlog van Monica Geuze. Ze heeft ook haar vriend Jorik aka Lil' Kleine meegenomen. Die gaat wat nummers zingen vanavond. Ook is ons neefje Jesse er. Gisteren had B-Brave nog een optreden en morgen hebben ze er ook weer een, dus ik kan het erg waarderen dat ze zijn gekomen, ondanks alle drukte. Ik pak de laatste flessen champagne en neem die mee naar de woonkamer. Eenmaal daar houd ik ze in de lucht en iedereen begint te juichen. Ik moet lachen en zet de flessen op tafel. Amber grist er meteen een weg en gaat ermee op de bank staan. 'Attentie iedereen!' schreeuwt ze. Ik ga naast Samuel staan, die zijn arm om me heen slaat. 'Ik wil graag iedereen bedanken die ons altijd heeft gesteund. Toen we dit bedrijfje wilde opstarten waren er genoeg mensen die het er niet mee eens waren, maar alle support van onze lieve vrienden en familie heeft ons aangespoord het toch wel te doen, en daar zijn we op de dag van vandaag nog heel dankbaar voor! En Loïs, mijn lieve zusje...' Amber wendt zich op mij en schenkt me dan een glimlach. Ik lach terug naar haar. 'Jou wil ik het allermeest bedanken, voor je hulp als ik in de stress zat en jij je hoofd koel kon houden. Zonder jou had ik het niet gered! I love you sis,' zegt ze. Ik hoor een paar ahhhh's. 'I love you too,' zeg ik. 'Cute,' fluistert Samuel in mijn oor. Ik bloos. 'Op de nieuwe collectie!' roept Amber dan en ze popt de fles champagne open.

Ik had mezelf voorgenomen om niet veel te drinken, maar helaas is dat mislukt. Ik sta in de woonkamer tussen andere dronken mensen, tegen Samuel aan te dansen. Ook hij heeft al veel op. Jorik begint intussen aan zijn laatste nummer, 'zeg dat niet'. Ik ken heel dat nummer niet, maar toch krijs ik lekker mee met wat ik denk dat de tekst is. Ik zie dat Samuel lacht. 'Niet uitlachen!' giechel ik. 'Je bent gewoon grappig,' zegt hij. Dan pakt hij mijn handen vast. 'Lo?' vraagt hij. Ik kijk hem aan. Hij klinkt nogal serieus. 'Ja?' antwoord ik. Hij grijnst kort naar me. 'Kun je schaatsen?' vraagt hij dan. Ik lach. 'Wat is dat nou weer voor vraag?' Ik laat zijn hand los en veeg een pluk haar uit mijn gezicht. 'Nou? Kun je schaatsen?' vraagt hij nogmaals. 'Uhh, niet heel goed.' 'Oh.' Ik kijk hem bedenkelijk aan. 'Hoezo dan?' 'Ik wilde wel even gaan schaatsen,' zegt hij. Ik kijk op de klok die aan de muur hangt. Kwart over 1. 'Jij wilde wel even gaan schaatsen? Om kwart over 1?' vraag ik dan. Hij lacht. 'Waarom niet?' zegt hij. Ik denk even na. 'Waarom niet?' herhaal ik hem dan. Ik trek hem aan zijn hand mee de gang in en trek mijn jas aan. Hij doet hetzelfde. Niet veel later staan we buiten, om kwart over 1 's nachts, klaar om te gaan schaatsen.

Samuel

Ik loop hand in hand met Loïs over straat. Het is half 2, en we zijn onderweg naar de schaatsbaan. Ik weet ook wel dat ik hartstikke gek moet zijn om midden in de nacht te gaan schaatsen, terwijl ik nota bene nog een optreden heb morgen ook. Maar dat is dan maar zo. Dan ben ik maar gek. Zolang ik het met Loïs ben, vind ik het prima. Ik streel met mijn vingers over haar vingers en ik zie haar glimlachen. Ze is zo lief. Dan komen we aan bij de schaatsbaan, die natuurlijk al dicht is. 'Wacht,' zegt Loïs dan. 'Hoe de fuck wouden we hier gaan schaatsen? Het is allang niet meer open!' lacht ze. 'Wacht maar,' zeg ik. Ze kijkt me even raar aan, maar haalt dan haar schouders op. Ik loop om naar de achterkant van de schaatsbaan en klim over het hek. 'Sam! Kom naar beneden! Mag dat wel?' roept Loïs. Ik moet in mezelf lachen. We zijn allebei hartstikke dronken, maar dat geeft niet. 'Nee,' roep ik terug. Ik sta inmiddels al aan de andere kant van het hek, op de schaatsbaan. Ik maak het hek open en laat Loïs naar binnen. 'Bienvenue,' zeg ik. Ze giechelt. Ik steek mijn hand uit, die ze meteen pakt. Ik neem haar mee naar de stalling met schaatsen. 'Wat is je maat?' vraag ik. '39,' antwoord ze. Ik pak schaatsen in maat 39 voor Loïs en ook een paar in maat 43 voor mezelf. We gaan samen op een bankje zitten en trekken de schaatsen aan. Ik sta op, klaar om weg te schaatsen, als ik Loïs hoor. 'Sam! Help me!' Ik draai me met een ruk om. Ze zit nog steeds op het bankje. 'Ik ben lomp,' zegt ze. Ik lach. Ik help haar omhoog en begeleid haar de schaatsbaan op.

2 uur later zijn we nog steeds samen aan het schaatsen. Loïs is zoals ze zelf al zei, inderdaad niet zo goed in schaatsen. Het is hartstikke grappig om haar te zien stuntelen, ik lig telkens in een deuk. We hebben de grootste lol. Dan komt ze mijn kant op geschaatst. Ik spreid mijn armen. 'Kom maar baby,' roep ik. Ze lacht en eenmaal bij me laat ze zich in mijn armen vallen. We lachen allebei. Dan kijkt ze me aan. 'Dit is zo raar,' zegt ze. 'Dit is zo leuk,' zeg ik. Ze blijft me aankijken. Ik hoef geen twee keer na te denken of ik zoen haar. Ze woelt met haar handen door mijn haar, wat me kriebels bezorgt. Ik leg mijn rechterhand in haar nek en mijn linkerhand op haar wang. Deze zoen is anders dan vorige keer. Langer, intenser. Niet minder leuk natuurlijk. 'Sam?' zegt ze dan. Haar lippen zijn maar een paar millimeter verwijderd van de mijne. 'Hmm?' 'Mijn voeten doen pijn.' Ik lach. 'Laten we dan maar naar huis gaan.' Samen lopen we de schaatsbaan af en trekken we onze normale schoenen weer aan. 'Dit moeten we vaker doen,' zegt ze dan. 'Wat, illegaal gaan schaatsen midden in de nacht?' vraagt ze. Ik grinnik. 'Ja.' We staan op en verlaten de schaatsbaan. Ze vlecht haar vingers ineen met de mijne. Haar handen trillen helemaal. 'Koud?' vraag ik. Ze knikt kort. 'We zijn zo weer thuis,' zeg ik. 'Eigenlijk heb ik geen zin om terug te gaan naar het feest,' zegt ze dan. We stoppen met lopen. 'Hoezo niet? Ben je moe?' vraag ik. Weer knikt ze. 'We kunnen wel naar mijn huis?' stel ik voor. 'Mijn ouders en zus zijn er toch niet.' 'Als dat mag, graag.' Ik glimlach. 'Natuurlijk mag dat.' Dan neem ik haar gezicht tussen mijn handen en zoen haar weer, niet wetend dat dit moment me nog eens heel veel problemen zou kunnen gaan opleveren.