Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 20

Loïs

Samuel en ik stappen de hotelkamer weer binnen. We hebben net heerlijk geluncht bij een restaurantje in de buurt. Ik ben de naam alweer vergeten. Sam ploft neer op het bed en ik ga naast hem liggen. Hij slaat zijn arm om me heen en zucht. 'Wat is er?' vraag ik. Hij lacht. 'Niets. Ik moest even denken aan de eerste keer dat ik je ontmoette.' Ik moet er ook meteen weer aan denken. Het was in De Korte Prins. Ik ging daar eten met Amber, hij met Kaj en Gio. 'Je wist niet of ik Loïs of Amber was,' giechel ik. 'Je moest eens weten hoe lang ik me daar nog stom over heb gevoeld! Ik schaamde me dood,' lacht hij. 'En ik zag er nog stom uit ook. Ik had net gesport, dus ik had gewoon mijn saaie trui aan,' zegt hij. 'Nou en,' zeg ik schouderophalend. 'Ik ben zo gek op jou Loïs,' zegt hij dan. Ik voel dat ik bloos. 'Ik ook op jou, Samuel.' Ik draai me op mijn buik en geef hem een kus. Dan gaat zijn telefoon. 'Mijn moeder,' zegt hij. Hij zet hem op de luidspreker. 'Hoi mam.' 'Hoihoi, waar zit jij?' vraagt Samuels moeder. 'Ik ehm, zit in Antwerpen,' antwoord Sam aarzelend. 'In Antwerpen? Wat moet je daar nou? Je hebt vanavond een optreden!' Samuel sluit zijn ogen en slaat met zijn pols tegen zijn voorhoofd. 'Kut,' fluistert hij. 'Sam?' vraagt zijn moeder. 'Ja, sorry, ik ben er nog. Ik ehm, ik ben hier met Loïs,' zegt hij dan. 'Loïs? Dat meisje waar je het over had?' Ik giechel zachtjes. Hij heeft het over mij gehad met zijn moeder? Lief. Hij glimlacht ook. 'Ja, ja zij. We hadden even wat tijd voor onszelf nodig,' zegt hij. Ik hoor zijn moeder zachtjes 'hmmm' zeggen. 'Wanneer ontmoet ik haar?' vraagt ze. 'Snel, denk ik. We blijven hier niet al te lang.' 'Is goed. En je optreden?' Samuel bijt op zijn onderlip. 'Dat regel ik wel. Ik spreek je later mam,' zegt hij. 'Oké, doei jongen.' Dan wordt er opgehangen. 'Was je je optreden vergeten?' vraag ik. Hij knikt. 'Ik laat de jongens zo supererg vallen, maar ik wil me niet laten kennen tegenover Brahim en Cees.' 'Ik snap het.' Hij slaakt een diepe zucht. 'Wat wil je doen?' vraag ik. Hij pakt zijn mobiel en zoekt iets op. 'Het optreden begint over 5 uur...' Hij haalt zijn hand door zijn haar. 'Redden we dat?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Geen idee. We moeten ook rekening houden met het verkeer natuurlijk.' Ik knik begrijpelijk. 'Ik bel Jai wel even,' zegt hij dan en hij staat op.

Samuel

'Yo Jai,' zeg ik als Jai zijn telefoon heeft opgenomen. 'Hey,' zegt hij. 'Ehm, ik heb een vraagje,' zeg ik aarzelend. 'Oké, vraag maar.' Ik ijsbeer een beetje door de kamer. 'Ik eh, ik kan er vanavond niet bij zijn man,' zeg ik dan. Het blijft een tijdje stil. 'Hoe bedoel je je kan er niet bij zijn? Waar ben je dan?' vraagt Jai. 'Ik ben in Antwerpen,' antwoord ik. 'Antwerpen? Wat de fuck moet jij nou weer in Antwerpen?' vraagt hij, zijn stem ietwat verheffend. 'Ik ben met Loïs. We moesten daar gewoon even weg, snap je?' Jai zucht. 'Nee eigenlijk snap ik dat niet. Ik begrijp wel dat je boos bent, maar wat kunnen wij eraan doen? Je laat ons fucking hard vallen,' zegt hij. 'Ik weet het, ik weet het, en het spijt me ook echt,' begin ik. 'Maar zou je alsje, alsjeblieft kunnen zeggen dat ik ziek ben of zo?' 'Sam, ons laten zitten is één ding, maar liegen tegen je fans?' Ik zak neer op het bed. 'Ja sorry, maar ik haal het nu gewoon niet meer,' mompel ik. 'En by the way, ik help jou toch ook door te zwijgen over Sterre,' voeg ik eraan toe. 'Daar heb je gelijk in.' Weer blijft het even stil. 'Oké, ik regel wat, maar dan staan we quitte. Geen gezeik meer,' zegt Jai. 'Thanks man, echt. Ik sta bij je in het krijt,' zeg ik. 'Joe.' Dan hangt Jai op. Ik slaak een zucht van opluchting. 'Jai regelt wat voor me,' zeg ik als ik me om heb gedraaid naar Loïs. Ze knikt. 'Heeft Jai wat met Sterre?' vraagt ze dan. Shit, vergeten. 'Eh, ja, maar echt niemand mag het weten, dus....' Ze lacht. 'Ik zeg niks.'

Loïs

'Hé maar Sam, dit is en blijft de enige keer dat je door mij een optreden afzegt oké? Ik wil het niet hebben' ik kijk hem en zie hem zuchten. 'Het is niet alleen dat ik hem afzeg zodat ik bij jou kan blijven, ik heb ook gewoon geen zin om Cees te zien. Sowieso zouden we het nooit meer halen om op tijd te zijn.' Ik knik. 'Ik snap het wel, maar Samuel en zingen... Dat gaat niet zonder elkaar. Laat het ze niet verpesten voor je' Hij gaat met zijn hand door zijn haar en zucht diep. 'Dit is zo fucked up. Ik ben het echt zat.' Hij komt weer bij me zitten op bed en trekt me tegen zich aan. Zijn hoofd legt hij in mijn nek. Ik streel door zijn haar. 'Wat ga jij doen met Amber en je ouders?', mompelt hij. 'Ik weet het nog niet...', antwoord ik zachtjes. 'Ik vind het gewoon niet eerlijk van Amber, ze heeft mijn ouders helemaal tegen je opgestoken. Ik wil dat ze je een kans geven, maar dat is nu maar de vraag.' We zuchten allebei tegelijk. 'Nou ja, je hebt mijn moeder gehoord. Ze wilt je graag ontmoeten.' Ik grinnik. 'Maar hoe weet je moeder wie ik ben?', vraag ik nieuwsgierig. 'Ik heb het misschien wel over je gehad thuis', zegt hij en ik grinnik. 'Wat heb je gezegd dan?', vraag ik nog net zo nieuwsgierig door. 'Gewoon', zegt hij simpel. 'Ik zei sowieso elke keer als we afspraken dat ik naar jou ging en ik heb beetje advies gevraagd aan Gaya. Die vertelt altijd alles aan mijn moeder.' Ik glimlach kort. 'Lief van je.' Ik streel over zijn rug heen en we liggen een tijdje zo op bed. Ik schiet in de lach als ik een brommend geluid hoor. 'Sorry, dat was ik', zegt hij lachend, 'gaan we eten?' Ik knik en maak me los uit zijn greep. 'Sushi?'