Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 39

Loïs

De dag na het feest word ik met knallende koppijn wakker. Oei, ik denk dat ik het iets te bont heb gemaakt gister. Maar wat maakt het uit, ik was jarig. Het feest was super. Er waren superveel mensen, vrienden maar ook familie die ik lang niet had gezien. Mijn ouders zijn eerder weggegaan om op de hond te passen. Ik wilde hem niet gelijk de eerste avond alleen laten. Ik heb nog steeds geen naam voor hem. Ik vind het raar om dat alleen te bedenken. Het is natuurlijk soort van mijn hond, maar hij woont wel in een huis samen met mij en Samuel. Straks verzin ik een naam die Sam helemaal niet leuk vindt, dan vind ik het ook gelijk niet leuk meer. Voordat ik naar het feest ging heb ik met Nour en Amber wat spullen gekocht voor de puppy. Gewoon de nodige dingen; voer, een mandje, etc. Ik sta op en loop naar beneden. 'Hey jochie,' zeg ik tegen hem als ik beneden kom en hij me enthousiast bespringt. Ik aai hem over zijn kop en kijk naar zijn etensbakje, die helemaal leeg is. 'Had je honger?' vraag ik. Ik loop naar de keuken waar zijn eten staat en vul het bakje met brokjes. Gelijk rent hij ernaartoe en begint met eten. Ik kijk op de klok. Shit, ik moet zo al weg. Sam zit als het goed is nu al in het vliegtuig. Ik maak snel ontbijt voor mezelf. Als ik dat op heb ga ik douchen en aankleden. Dan belt Zoë. 'Hey Zoë,' zeg ik. 'Hoi,' zegt ze. 'Kan je mij zo ophalen voordat je naar Schiphol gaat? Mijn auto is stuk, maar ik heb Cass beloofd dat ik er zou zijn.' Ik kijk hoe laat het is. 'Ehm, ja is goed. Dan kom ik er zo gelijk aan, oké?' 'Thanks! Tot zo Lo.' Ik hang op en neem afscheid van de hond voordat ik vertrek.

Niet veel later ben ik met Zoë op Schiphol. Ik zie de anderen al aan komen lopen. Nour, Amber en Sterre. 'Hoe laat komen ze aan?' vraagt Sterre. 'Geen idee eigenlijk,' antwoord ik. Amber kijkt op haar horloge. 'Eh, nu?' zegt ze. 'Oh, laten we maar vast gaan lopen dan,' stelt Nour voor. Nour komt naast me lopen. 'Nice lipstick you're wearing,' zegt ze. 'Got it from the sweetest.' Na een paar minuutjes zien we de jongens aan komen lopen. Ik zoek Samuel. Dan zie ik hem. Hij heeft een zwart petje en een zonnebril op. Petjes staan hem zo goed. Hij versnelt zijn pas en als hij bij me aangekomen is trekt hij me in een stevige omhelzing. 'God, I missed you so,' fluistert hij. 'Missed you too.' Hij wrijft over mijn haar. Ik geef hem een kus. 'Hoe was het? Hebben jullie gewonnen?' vraag ik. 'Eigenlijk mag ik dat nog niet zeggen, maar....' Hij kijkt even om zich heen of iemand ons hoort. 'Jij mag het wel weten.' Hij brengt zijn gezicht bij mijn oor. 'We hebben gewonnen.' 'Echt?' roep ik blij. 'Sssshh,' lacht hij. 'Ja, echt.' Ik lach breed. 'Wat goed! Ik ben trots.'

Samuel

Ik stap mijn huis binnen en neem de geur in me op. Het voelt goed om weer thuis te zijn. Ik laat mijn koffer in de gang staan en plof zuchtend neer op de bank. Loïs ploft naast me neer. Dan springt de hond naast ons. Oh ja, de hond. 'Oh ja! Hoe vind je 'm?' vraag ik en ik aai het beestje. 'Wat denk je? Hij is zooo leuk!' Ze trekt de puppy op haar schoot en hij begint te kwispelen. 'En hoe heet hij?' vraag ik. 'Ik heb nog niet echt een naam.' Ik kijk haar verbaasd aan en lach. 'Lo, je hebt al twee dagen een hond zonder naam?' Ze giechelt. 'Ik ga hem toch niet in m'n eentje een naam geven? Het is ook jouw hond hoor.' Ik zucht. 'Heb je er wel al over nagedacht?' Ze schudt haar hoofd. 'Ik wilde vroeger ook altijd een puppy, toen had ik al helemaal een naam bedacht, maar toen wilde mijn ouders het niet meer,' begint ze. 'Ik weet niet of de naam nu nog leuk is.' Ik ga achterover hangen en ze leunt tegen me aan. Ik wrijf over haar haren. 'Wat was de naam?' 'Rocco,' zegt ze. 'Ik heb geen idee hoe ik aan die naam kwam, maar toen wilde ik heel graag een hond met die naam.' Rocco. Ik denk even na. 'Rocco, ik vind het wel wat hebben.' Ik zet zachtjes mijn playlist van Spotify op en I Just Can't Stop Loving You van Michael Jackson komt op. De puppy springt van de bank en rent rondjes om de salontafel. 'Think he likes it too,' zeg ik. Loïs lacht naar me. 'Rocco it is.'

Die avond zit ik nog steeds onderuitgezakt met Loïs op de bank. We hebben een beetje bijgepraat, over LA, haar feestje. Ze slaapt nu. Ik kan me voorstellen dat ze moe is van het feest. Dan gaat mijn mobiel. Ik knijp mijn ogen samen uit ergernis en leg mijn hoofd in m'n nek. Waarom bellen mensen altijd op het verkeerde moment? Loïs ligt net lekker. Ik zie dat het Jai is. 'Yo Sam!' schreeuwt hij. 'Rustig, ik ben moe,' zeg ik. 'Oh, sorry. Ik wou vragen of jij en Lo vanavond langs willen komen? We gaan met z'n allen de Kids Choice Awards kijken,' zegt hij. Loïs wordt langzaam wakker. 'Even wachten.' Ik leg mijn mobiel op mijn borst. 'Jai vraagt of we bij hem de KCA's komen kijken? De rest is er ook.' Ze kreunt even. 'Hoe laat begint dat?' Ik kijk op de klok. 'Over 2 uurtjes.' Ze knikt. 'Ik vind het goed, maar je moet zelf ook even kijken of je niet te moe bent. Het moet niet teveel worden,' zegt ze. Ik denk even. 'Is het goed als we wat later komen? We zijn allebei echt doodop.' 'Sure. Zie je vanavond!' Hij hangt op en ik leg mijn mobiel weg. Ik trek Loïs weer tegen me aan. 'Hhhmmm, I missed this,' mompel ik. Loïs giechelt en we vallen in een vredige slaap.