Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 30

Drie weken later

Loïs

Ik lig met Samuel in mijn bed. Hij slaapt vannacht weer eens bij mij. Hij heeft zijn arm om me heen geslagen en ik laat mijn hoofd op zijn borst rusten. 'Hey Lo?' vraagt hij dan ineens. 'Hmm?' mompel ik, met mijn ogen gesloten. 'Vind jij het nog fijn om met Amber te wonen?' vraagt hij. Ik denk even na. Waarom vraagt hij dit? 'Soms ben ik liever alleen, maar dat is vanzelfsprekend lijkt me. Hoezo?' Hij zucht zachtjes. 'Niks bijzonders. Ik merk dat ik het steeds minder leuk vind om bij mijn ouders te wonen. Ik heb denk ik liever een plekje voor mezelf, snap je? Gewoon mijn eigen huisje,' zegt hij dan. 'Ja, dat denk ik soms ook wel eens.' We liggen daar nog een tijdje zonder iets te zeggen. 'Zou je al samen willen wonen?' vraag ik dan. Hij draait zijn hoofd naar mij en ik zie de grijns op zijn gezicht. Dat zegt al genoeg. 'Het lijkt me wel fijn om elke dag bij jou te zijn ja,' antwoordt hij. 'Lijkt mij ook wel fijn,' zeg ik zachtjes. Hij heeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Ga nou maar slapen, je hebt morgen weer opnames,' zeg ik dan maar. Hij knikt. 'Welterusten Lo.' 'Slaap lekker Sam.'

De volgende ochtend word ik wakker met een lege plek naast mij. Samuel is al in de studio. Ik rek me langzaam uit en sta dan op. Ik ga douchen, maak me klaar en binnen no-time sta ik al beneden. Ik kom de keuken in waar Amber al rustig zit te ontbijten. 'Goodmorning,' zegt ze terwijl ze een hapje neemt van haar boterham met pindakaas. 'Goodmorning,' zeg ik ook. Voor mezelf maak ik hetzelfde ontbijt en ik ga naast haar aan de keukentafel zitten. Ik scroll wat door Twitter en Instagram, en als ik mijn ontbijt op heb loop ik de gang in. Ik trek mijn jas en schoenen aan. 'Zus, ik ben ervandoor,' roep ik. 'Waarheen?' hoor ik Amber terugroepen. 'Ik ga Samuel ophalen en daarna gaan we nog even de stad in, waarschijnlijk eet ik niet thuis.' Ze komt de gang ingelopen. 'Is goed, veel plezier,' zegt ze. 'Thanks.' Ik pak mijn tas en verlaat het huis, onderweg naar de studio. De jongens zijn volop bezig met nieuwe nummers opnemen, want binnenkort komt de nieuwe EP van B-Brave uit. Ik heb nog niet alles gehoord, maar hetgeen dat ik wel heb gehoord klinkt super. Ik ben zo trots ze, ze blijven maar doorgaan. Ik stap in mijn auto. Eenmaal aangekomen bij bestemming staan de jongens al buiten. Ik stap uit. 'Hoi!' zeg ik vrolijk. Samuel lacht naar me als hij me ziet. 'Hey gorgeous,' zegt hij. Ik giechel en geef hem een kus. 'Ready?' vraag ik. Hij knikt en neemt afscheid van de rest. 'Doei jongens!' zeg ik. 'Bye Lo,' zeggen ze. Samuel en ik stappen in de auto. 'Hoe was je dag?' vraag ik terwijl ik de auto start. 'Ja ging goed! De EP wordt zo gaaf, echt. Ik kan niet wachten,' zegt hij enthousiast. Ik glimlach. 'Ik ben trots op je.' Hij buigt voorover en geeft me een kus. 'Let's go,' zegt hij dan en ik rij weg.

Samuel

Ik loop met Loïs door wat Amsterdamse straatjes. Vanochtend had ik opnames voor de nieuwe B-Brave EP, en ik kan je vertellen, het wordt zo amazing. Het liefst breng ik gewoon nu alles al uit, maar helaas gaat dat niet. We moeten sowieso wachten tot het nieuwe jaar. Ik kijk opzij. Loïs kijkt bewonderend naar alle schattige huisjes waar we langslopen. Ik betrap mezelf erop dat ik aan het glimlachen ben. Snel maak ik een foto van haar zonder dat ze het doorheeft. God wat is ze leuk. Ik zet hem op Insta. I don't laugh often, but when I do, it's because of her. Dan staat Loïs ineens stil. Ik berg mijn mobiel weer op en pak haar hand. 'Wat is er?' vraag ik. Ze staat met haar mond open te kijken naar een leeg pandje recht voor ons. Ik bekijk het ook even. Het ziet er heel leuk uit, schattig. 'Kijk nou hoe leuk..,' zegt ze. Ik grinnik. 'Heel leuk, wel een beetje klein,' zeg ik. 'Perfect voor twee personen,' reageert Loïs. Aha, ik weet al waar ze heen wilt. Ik heb eigenlijk nog nooit nagedacht over samenwonen, maar dat komt vooral omdat ik nooit echt iemand heb gehad met wie ik dat wel zou willen. Met Loïs wil ik alles. Ze gaat wat dichterbij staan en gluurt naar binnen. 'Het staat helemaal leeg,' mompelt ze. Ik lach. Ik wil best met Loïs samenwonen, maar dan ga ik dat niet hier vragen, zo midden op straat. Het is toch niet niks. Ik trek haar zachtjes weg. 'Zullen we gaan eten?' vraag ik subtiel. Ze draait zich naar mij. 'Okay.'

Diezelfde avond zit ik met Loïs bij Seafood Bar, een visrestaurant in Amsterdam. Nadat we ons voorgerecht hebben besteld, reik ik met mijn handen over de tafel om Loïs' handen te pakken. 'Loïs?' vraag ik. 'Ja?' Ik lach naar haar. 'Aller, aller, allerliefste Loïs?' Ze lacht terug. 'Wat is er, Leijten?' Wat Loïs niet weet, is dat ik vanmiddag de makelaar al heb gebeld, toen Loïs even langs de showroom ging om iets op te halen. Over 3 dagen mag ik naar het pandje kijken, en als ik het wat vind kan ik het meteen kopen als ik dat zou willen. Ik hoop zó dat ze het leuk vindt. Ze trekt haar wenkbrauw omhoog. 'Zou jij met mij willen samenwonen?' vraag ik. Ze kijkt me verbaasd maar blij aan. Ze blijft eventjes stil. Heb ik de hints dan toch verkeerd opgevat? Of waren er überhaupt geen hints? 'Eh, wow, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,' stamelt ze. Ik kijk naar beneden. 'Alleen als jij het wilt hè? Het lijkt mij gewoon heel leuk om..-' 'Ja, ja mij ook! Maar ik had het niet verwacht,' onderbreekt ze me. Dan giechelt ze. 'Wat doe ik dom, ik wil heel graag met jou samenwonen,' zegt ze dan. Ik kijk op. 'Ja? Weet je het zeker?' vraag ik. Ze knikt lachend. 'Heel zeker.' Ik lach ook. Ik sta op van mijn stoel en loop naar de andere kant van de tafel. Ik neem haar hoofd tussen haar handen en kus haar. 'Oh Loïs, je moest eens weten hoe blij ik met jou ben.'