Whole Lotta Lovin'

Hoofdstuk 34

Loïs

Ik loop met Samuel de Ikea uit. We hebben superveel meubels voor in het huis gekocht. De vloer is gister gelegd, het is mooi wit laminaat. Ward en Jurian zijn mee, om te helpen sjouwen. We laden alles in het verhuisbusje dat we gehuurd hebben en stappen dan in de auto naar huis. We besluiten om eerst nog langs de Mac te gaan, omdat we ongelofelijke honger gekregen hebben. Eenmaal thuis treffen we de rest van de jongens aan. 'Yo, ik ben net klaar met het verven van de slaapkamer,' zegt Cassius. Zijn oude kleding zit helemaal onder de witte verf. 'Echt? Super!' zeg ik. 'Ik heb de badkamer af,' voegt Jai daaraan toe. 'Aaah super boys,' zegt Samuel. 'Moeten we helpen met die meubels?' vraagt Kaj. 'Als jullie willen, graag,' antwoord ik. Ze knikken. Ward en Jurian helpen ook nog mee, dus het duurt niet lang of alles staat zo'n beetje waar het hoort. 'Hartstikke bedankt!' zeg ik. Ik zet mijn handen in mijn zij en kijk tevreden rond. 'Kunnen we verder nog wat doen?' vraagt Dioni. 'Nee hoor, 't is goed zo. Thanks,' zegt Sam. Ik knik. 'Appreciate it.' Ze glimlachen. 'No problem.' Samuel laat iedereen uit terwijl ik de bank al een beetje naar rechts begin te duwen. Ik hoor de voordeur sluiten en Sam komt de woonkamer weer in. 'Wat ben jij nou aan het doen?' vraagt hij. 'De bank even verschuiven,' puf ik. Jeetje, het is wel een zware bank. 'Waarom? Ik vond hem wel goed staan daar,' zegt hij. Ik kijk op. 'Onder de trap? Dat staat toch niet,' antwoord ik. Die bank gaat echt niet links staan, ik wil hem rechts. 'Tuurlijk wel. Dan kan rechts de tv.' Ik zucht. 'Sam, we zetten hem gewoon rechts, dan kunnen we het later altijd nog veranderen. Goed?' Ik begin weer tegen de bank te duwen. 'Nee, niet goed. Hij gaat links.' Hij gaat aan de andere kant van de bank staan en duwt hem weer de linkerkant op. Hij is veel sterker dan ik, dus hem weer terugduwen heeft geen zin. 'Wat de fuck?' zeg ik, met ietwat verhoging in mijn stem. 'Ik wil hem links, dus dan gaat hij links. Klaar.' Mijn ogen worden groot en ik trek mijn wenkbrauw op. 'Pardon?' Hij haalt zijn schouders op en zet de bank tegen de linkermuur van de kamer. Hij kijkt er tevreden naar. Ik gooi mijn handen in de lucht. 'Het is ook niet te geloven hè,' zucht ik. 'Ja wat? Ik geef jou altijd je fucking zin Loïs, ál-tijd,' zegt hij. Nou ja zeg. 'Waar slaat dat nou weer op? Zoals wanneer dan?' roep ik verbaasd uit. 'Jij wilde per sé naar Antwerpen,' mompelt hij. 'Ga je me nu vertellen dat dat een fout was? Dat je het niet leuk vond?' Dit doet me toch wel wat, die opmerking. In Antwerpen zijn zoveel dingen gebeurd, en het heeft zoveel dingen veranderd dat we er überhaupt zijn geweest. Het zou me pijn doen als hij dat heeft beschouwd als een fout, en niet als iets waarvan we hebben kunnen leren. Dat is namelijk wel wat het voor mij is. 'Nee, dat niet, maar..-' 'Laat maar Sam. Zet die bank álsjeblieft links, ik ben er nu alweer klaar mee. Het huis is verdomme amper ingericht en we hebben ruzie over een fucking bank.' Ik loop de keuken in en schenk een glas water in voor mezelf, die ik in één keer leegdrink. Ik hoor Samuel zuchten. Wat valt er voor hem nou te zuchten? Hij heeft die bank nu toch links, zoals hij wilde? Ik snap er niks meer van. Ik hoor dat hij ook de keuken inloopt maar ik blijf met mijn rug naar hem toestaan. Hij slaat zijn armen om mijn middel. 'Sorry schatje. Het is maar een bank. We komen er wel uit,' zegt hij. 'Hmm-hmm,' mompel ik.

Samuel

Vrouwen, denk ik bij mezelf. Zoveel gedoe om een bank. Maar aan de andere kant, ik wilde hem per sé links. Whatever. Ik zet hem nog wel een keer rechts, als Loïs weg is. We zijn nu de slaapkamer aan het inrichten. Gelukkig zijn we het daar wel unaniem over eens. We hebben een mooi groot tweepersoons bed, waarvan de rugleuning omhoog kan. Heerlijk, ik heb altijd al zo'n ding gewild. 'Zullen we zo naar bed gaan? Het is laat en ik ben uitgeput. En het bed staat toch al,' zegt Loïs. Ik zet het nachtkastje aan mijn kant nog even goed. Dan loop ik naar Loïs toe en neem haar gezicht tussen mijn handen. 'We kunnen ook wat anders doen, nu het bed er toch staat,' grijns ik. Ze lacht even en kijkt naar de grond. 'Hey, je bent toch niet meer boos om de bank hè? Ik zal hem morgen rechts neerzetten voor je.' Ze kijkt op en lacht geniepig naar me. 'In dat geval...'

P.S: we weten dat de broer van Ward Jurriaan heet in real life, maar we vonden Jurian leuker voor in het verhaal. Just sayin 😉