Bir Defter Arasında

12*

12.Bölüm

- Ruhunu kaybetmiş birisine sen kimsin diye sorulmazdı ki.-

Gözlerimi açmaya çalışma cabalarım hiçbir işe yaramazken, iki saatlik uykumdan kalkmak istemiyordum.

Tüm gece gözlerimi kapattığımda karşıma o kızı öptüğü an vardı.

Kızın kulağına neler fısıldadığını merak ediyordum. Yâda neden bizim okulda olduğunu.

Can kızın üniversitede okuduğunu söylemişti.

Ne işi vardı bizim okulda?

Dün gece yine gözlerimin önünde canlanmaya başladığında kendime lanetler okudum. Moralimi bozmakta üzerime yoktu.

Düşüncelerimden sıyrılmak istercesine yatağımsan ayaklarımı sarkıttım, gözlerim babamın resmine takıldığında canım o kadar yanmamıştı ilk defa.

Babamın gidişine bu kadar acımamıştı kalbim.

Bu sefer kalbimde oluşan kırıklar diğer çatlaklıkları daha da derinleştirip yok etmişlerdi.

Azcık hissetmeye başlamışken yine hissetmiyordum artık.

Kendimi banyoya attığımda yüzüme çarptığım soğuk su biraz olsun beni kendime getirmişti. Kafamı kaldırıp aynada ki yansımam ile bakışmaya başladığımda telefonumun mesaj sesi geldi içeriden.

Suyu kapattığımda anında odama gidip telefonumu bulmaya çalıştım.

Masanın üzerinde bulduğum telefonumu elime aldığımda Can'ın numarasını hala kaydetmediğimi fark ettim.

Ne mutlu bana telefonumun rehberine yeni bir kişi daha eklenmişti.

Gönderen: Can
Bugün okulu asalım. Sana araba kullanmayı öğreteceğim. Okulda buluşuruz.

Okuduğum mesaja cevap verme gereği duymadan sıradan kıyafetlerimi üzerime giyinip odamdan çıktım.

Merdivenleri inerken annem elinde ki gazetelerin sayfalarını değiştiriyordu.

Demek ki bugün ki ilgi odağı gazetelerdi.

Kalbimin acısına izin vermeden yerime oturdum.

Sonuçta ben yalnız değilim artık değil mi?

Kendimi teselli etme çabalarıma devam ederken masanın üzerinde ki zeytine uzandığımda annemde aynı zeytine uzanmıştı.

Hiç uğraşamayacağımı hissettiğimde çatalımı geri çektim. Annemde zeytini bırakıp bana döndü.

"Vazgeçmemeyi öğrenmek gerekiyor. Mücadele etmezsen kazanamazsın."

Bakışlarımı anneme çevirdiğimde kaşları çatılmış bir şekilde bana bakıyordu. Dediklerinden bir anlam çıkarmaya çalışırken onun ilgisi gazetesine dönmüştü bile.

Bu kadın kafamı karıştırmaktan zevk alıyordu galiba.

Düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştığımda tekrar zeytine uzandığımda annemde aynı anda yine aynı zeytine uzandı. Tam çatalımı çekecekken konuşmaya başladı.

"Vazgeçme mücadele et."

Kafam karışmış bir sekil de ona bakarken çatalımı çekmeden zeytine daha çok batırdım.

Zeytin iki çatal arasında sıkışmış kalmışken hala ne yapmaya çalıştığımızı anlamaya çabalıyordum.

Annem çatalını hareket ettirdiğinde zeytin ona doğru ilerledi.