She's Enigmatic

Twenty-Two

Chapter 22

Enjoy reading!

(Warning: SPG)

3rd.

Isang suntok.

Nilabas ni Katarina ang lahat ng masasakit na nararamdam, lahat ng hinanakit, lahat ng dismaya, lahat ng kalungkutan sa isang suntok na nakapagpatulog sa defending champion sa MMA fight sa Bermond District N. Naghiyawan lahat ng audience dahil sa pinamalas niyang lakas, galing at liksi, ni hindi inabot ng limang minuto ang kanilang laban. Tumili ang baklang host saka inabot sa kanya ang premyo pero hindi niya pinansin ito at bumaba na sa ring saka nagtuloy-tuloy sa paglakad palabas.

Maraming naangasan at nayabangan sa inasta niya pero maraming ring namamangha.

Nang marating ang kotseng dala ay agad niyang hinubad ang suot na maskara, pumasok sa kotse at agad pinaharurot ito paalis hanggang sa narating ang isang open beach. Naglakad siya sa dalampasigan at nakarating sa pangpang. Gabi na at kitang-kita niya ang mga bituin kumukutitap sa langit. Napangiti siya sa ganda ng nakikita.

It's breath taking view. A star which always there in the sky no matter how the dark clouds cover it, it will stay there... waiting for the clouds to vanish away. A star that never left the sky, a proof that forever exists.

The stars seem happy on how they twinkle and shine though there are times they're not seen. They still look happy even if it is already unfair... they still look beautiful even if the dark clouds that hinders them... they are still being love by someone who's looking up to them willingly and whole-heartedly.

"Why can't I be happy just like you? Why can't I be like you?" Nakatingalang tanong niya sa mga kumukutitap na bituin sa langit.

Naalala niya ang mga sinabi ni Zync sa kanya pati na rin ang sinabi niya dito. Nalulungkot siya sa katotohanang tama lang ang ginawa niya.

Hindi siya mananatili sa lugar na ito dahil may sariling lugar siyang naghihintay para sa kanya. Hindi siya magiging permanente dito at kung sakaling hayaan niyang magpakatanga si Zync sa kanya ay masasaktan lang ito ng lubusan dahil sa buhay na meron siya. Ito ang mahihirapan sa kung ano siya at ang mga ginagawa niya. Kaya hangga't maaga pa gusto niya nang iligtas si Zync sa panganib na dala niya dahil siya mismo ay isang panganib. Kahit pinoprotektahan niya si Zync sa panganib na dala ng iba ay hindi niya sigurado kung mapoprotektahan niya ito sa kanya.

Ang mission niya ay naging mahalaga na sa kanya at sa maikling panahon ay naging parte na ng buhay niya. Kung magiging makasarili lang siya, hahayaan niya si Zync na gawin ang gusto nitong gawin... hahayaan niya ang sarili na gawin rin ang kanyang gusto.

She wanted to be happy too. She dreams of herself laughing carefree and blithely, she imagines herself being wild and free teenager, she thinks of herself heedless and upbeat BUT she is chained into a responsibility she's carrying since birth. She's not free to do everything she wants. She's a prisoner of her own identity.

Kaya hindi niya kayang maging makasarili pero kaya niyang magtiis at masaktan para sa ikakabuti ng lahat.

Tumayo si Katarina at walang pag-alinlangan hinubad lahat ng saplot sa katawan. Wala siyang tinira kahit isa, walang pakialam kung may nanonood ba o may ibang tao. Sumulong siya sa tubig at sumisid.

**

Hawak-hawak ni Zync ang isang bote ng wine na nangangalahati na lang ang laman. Nakaupo siya sa labas ng cottage. Nasa beach resort siya ngayon na pagmamay-ari ng kanilang pamilya, open lang ito dahil alam naman ng mga tao sa lugar na sa mga Orlando ito.