Loving The Green Stone (FS # 2)

Kabanata 23

Ivor's Pain

"Nakatulog ba?"

Tumango ako sa tanong ni Nanay Belen. Humigop ako ng soup, patapos na ako sa dinner ko. Nagpresinta ako na ipagluluto ko si Ivor pero sabi ni Nanay ay siya nalang.

"Opo, mukhang pagod na pagod nga po siya" I wonder what happened. I mean, given the fact that he is now angry towards his dad, napatawad na niya kaya si Tita? Nandoon kaya yung dalawa niyang kapatid nung mga oras na iyon? Umuwi na kaya si Teo from Argao at si Danziel na Diyos lang ang nakaka-alam kung nasaan siya. Paano sila nga co-cope up?

Napatingin ako sa cellphone ko dahil tumatawag si Tita Selena.

"Nay, excuse me" wika ko at mabilis na lumabas. I have some conclusions on why she is caling me.

"Hello tita?" Bati ko sakanya pero hindi na ako nagulat ng marinig ang hikbi niya.

I can hear her crying. Nagka-kutob ako kung bakit siya umiiyak.

"Jade! Joachim is missing! Umalis siya ng walang pasabe and natatakot ako sa kung anong pwede niyang gawin!" Fear, frustration and desperation is evident in her voice. Napakagat ako sa labi ko.

They are all worried pero hindi nila alam ay kasama ko siya, maybe inisip nila na galit pa sa akin si Joachim kaya malabong pupunta siya sa akin.

"He's here tita.. pinuntahan niya po ako" narinig ko ang katahimikan sa kabilang linya. Maybe she's processing the words I just said. Atleast naging kalmado na si Tita.

I heard her sighed. "Thank God. Akala ko ay may nangyari na sakanya o kaya naman ay baka sumama na sa kapatid niya.. ikaw na munang bahala sakanya Jade. I will tell you the details soon. Please"

"Yes po. I will--"

"Who's that?" Napalingon ako sa nagsalita sa likod ko at napabaling ulit ang tingin ko sa cellphone ko.

I don't need to lie.

"Its your mom" mahina kong wika pero sapat na para marinig niya. Nakita ko ang pagkagulat sa mga mata niya, alam ko na hindi siya sanay na may nanay na naghahanap sakanya.

Nabuhay siya ng matagal ng wala ito kaya malaking adjustment para sakanya ito.

"Sige po tita, ako ng bahala. I'll call you soon. Gising na po siya" saad ko at inend na ang call at hinarap siya muli.

"Gising ka na pala. Kumain ka muna" papasok na sana ako ulit sa loob pero pinigilan niya ako. Napatingin ako sakanya pero hindi ko mabasa ang nasa isipan niya. He is sort of blocking me, as if that was possible.

Hinila niya ako at dinala sa railings ng veranda. Mula sa likod ay yinakap niya ako at tinanaw namin ang kalangitan. Sobrang romantic nito pero hindi maalis ang kaba sa puso ko lalo na at hindi ko siya mabasa ngayon. I want him to let me see his true emotions and true feelings right now.

"What happened?" Mahina kong tanong. Humigpit ang yakap niya sa akin kaya napasandal ako lalo sa mga bisig niya.

Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa tabi ko siya ngayon, I went here to heal myself, sinabihan ko ang iba na ayoko ng may kasama pero ito ako ngayon at kasama siya. Maybe because.. at the end of the day, I was still praying and hoping that we will be okay.

"Teo went home. He was with Ziel. My brother Ziel, was forced to go home dahil nahanap siya ng mga tauhan ni daddy. He doesn't even know that our mom is alive. Pinaka rebelde at mainitin ang ulo si Ziel kaya agad siyang nagalit. We are all having arguments bacause of that, dagdag pa na nag uwi ng babae si Teo tho I didn't see the girl. Dad was really angry, but that is not the point. We we're all shocked nung may pumasok sa bahay and there at our very own door, mom stood up crying. Tumakbo siya at yinakap kami. Never in my whole life.. never ko naisip na mangyayari yon" I just listened to him, hinayaan ko siya na ilabas lahat ng nasa loob niya.