belki bir gün batımı ile güneş en kızıl elbisesiyle alay ederken dünyayla, aşk ağlıyordu
belki bir karıncanın soluklanmasını izlerken bir bulut vazgeçer gözyaşlarından
belki aşk nedir bilmeyi istemezken , hiç içinden çıkılmaz bir aşk hikayesinin sebebi oluyorumdur
belki çok istediği her şey hiç olmadıkça avunduğu tek şeydi yalnızlığı ile konuşmak
belki korkuyordur hiç kimsenin bilmesini istemediği en tamir edilmez utancıyla yüzleşmekten
belki sırrını öğrenir diye insanların her birine güvensiz yaklaşıyor
belki bu yüzden anlaşılmaz garip düşüyordur hayata
belki çok susuzdur sevilmeye en büyük yalnızlığıdır sevilmeyi beklemek
belki bir gün bir gün doğumuyla aşk geç kalmış olmayacak umudunu yitirmemişse eğer
sen yokken ben de yok muşum
sen neden yoktun ben hiç bir şey değilken
çok merak ettiğim seni görünce meğer yıllardır tanıyormuş gibi oluşumuza birlikte mutlu olduk
sen yokken ben neleri anlamaz mışım nelerden hoşlanır olmuşum her şey birden ortaya çıktı
seni gördüğüm gün kendimi kaybetmişim kaybettiğim gün her şeyin farkına vardım
sen doğruydun ben doğruyu seninle tanıdım hayat doğruydu seninle doğru hayatı buldum , toprağa karıştığımda mı anlaşılacağım, kalmış mıdır bir anlamı,bütün bir bahar hediye edilse mümkün mü ?
kırılmış kalbin tamiri , işte çekiliyorum yeryüzünden ardıma bakmadan , bir çınar ağacı beklesin yeter
beni ...umutları azık yaptım , uzun bir yolculuğa çıkacak gibi , ufkuma çıkan acılardan köprüler inşa ettim , uzak yakın ne fark ederdi , utancımı kaybetmemek uğruna savaştım kaybettiğim umutlarım değil , gök yüzümü kaybettim ben , bundandır yağmur bulutum görülmez çiçeğimi açmaz benim
yazılmakla bitmeyecek bir efsane olmalı yaşanılanlar , bir bulutun kadife eli tutup uzaklaştırmasıydı kurduğum düşlerden , saplandığım sevda bataklağında dibe vuracaktım , geri dönülmez olsa da
girdiğim yol , kapattığım bütün hesaplar bana zarar yazsa da sukutu hayallerin insanı olsam da , mutluyum çok ben de istanbul yetiyor bana , beyaz kuşların dansı lacivert tuzlu boğaz iskeleden kalkan her vapur , bir elimde simit bir elimde çay sahilde bir çınarın altında mutluyum çok , gerçekten
hayat bedel ister sevgi sevilmek ister kaderde ölmek varsa , keşke bilse insan ölmek özgürleşmektir inan ..
2009 / çengelköy
mustafa kaya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendime Mektuplar
Truyện NgắnGiderek metropolleşen güzel şehirlerimiz, insanı ve her birimizi yalnızlaştırmakta, bizleri bulunmaz canavarlara dönüştürdüğünü acıyla hissettirmekte. Oysa şehirlerimizin, insanı mutlu etmek, huzur ve güvende yaşatmak için inşa edilmiş olmaları gere...
