DEĞİŞEN SEVGİLİM

6- UMUDUNU YİTİRME

Yeni bir gün olmuştu. Yataktan her zamanki gibi mutsuz bir şekilde kalkmıştım. Mutluluğun bana göre bir şey olmadığını biliyordum, anlamıştım. Dün Jesie'nin evinde Beal 'ı görünce duygularım depreşmiş olmalıydı. Onu aklımdan çıkartamıyordum. Ailemde sonunda beni terk etmiş yapa yanlız kalmıştım. Bir anda kapı zilini duydum üzerimi değiştirmeme vakit yoktu sürekli çalyodu. Üzerimde büstiyerim ve altımda kısa şortum vardı. Kim bu kadar sinirli gelmişti diye düşündüm. Ayağıma patiğimi geçirip hızlıca aşağı indim.
Kapıyı açtığımda karşımda Beal vardı.
- Birdaha benim olduğum yere geleceğin zaman haber verirsen iyi olur o zaman ben gelmem. Dedi.
- Sana nasıl haber verebilirim ki? Hem orası kız partisiydi erkeklerin geleceğini nerden Bilebilirdim.
- Dün ordayken senin bana baktığını gördü ve bana kızdı!!
-Kim diye sordum
- Sevgilim dedi.
- Özür dilerim orada sevgilin olduğunu bilemezdim görüşürüz dedim ve kapıyı kapattım.
Bütün hayallerim suya düşmüştü işte o an yıkılmıştım. Kapıya yaslandım yere doğru çömeldim. Gözlerim dolmuştu ve bir damla yaş. Dizlerimi karınıma kadar çektim. O anda hıçkıra hıçkıra ağladım. Artık anlamıştım onun bana dönmeyeceğini ne kadar güçsüz hiisetsemde yanlız olsamda ayakta kalmam lazımdı. Ama başaramıyordum.
Yaoayanlız kalan bir insan nasılnayakta durabilirdi ki diye düşündüm. O anda Bealı benim elimden alan kızı merak etmeye başlamıştım.
Odama çıktım pencere kenarına geçtim kim olabilir diye düşündüm. Zaten her kimse yarın öğrenecektim.
Elime yeşil defterimi aldım ve yazmaya başladım.
" İnsanlar çaresiz hissederlerdi bazenleri kendilerini. Yanlız Yaoayanlız ışığı olmadan sonunu bulmaya çalışan çaresiz kız gibiydim aynı. Sakağın yanan lamabalarını arıyordum. O sonu olmayan sokaktan çıkmaya çalışıyordum. O sokağın sonunu bulamıyorken umudunu yitirmişken o sokağın aydınlık tarafını görmek bana gelmesi... Fakat öle bir şey olmadı ve olmayacaktı. Bazenleri kendini tam mutlu olmuş sanarsın gülersin eğlenirsin hayatı yaşarsın fakat içinde fırtınalar kopar ya..."
İşte devamı gelmiyordu. Deftere birer birer göz yaşım damlıyordu. Defteri kapattım. Ve midemden guruldama sesleri gelmeye başlamıştı. 08:00 da kalmıştım fakat saat şu an 13:20 idi. Baya acıkmış olmalıydım. Mutfağa indim kendime bir sandviç hazırlayıp kahvemi alıp geri oda geçtim. Elime kitabımı aldım. Ve okumaya başladım. Fakat bir şey eksikti. Çikolata hayatımın anlamlıydı. Ya eriyip gider yada hemen biter. Mutfağa tekrardan indim ve çikolatamı alıp koltuğuma geri oturdum...
Akşam olmuştu yavaş yavaş uykum gelmeye Başlamıştı. Yatağıma geçtim ve onu düşünmeye başladım. Onu düşünürken uyuya kaldım...