Eve gelmiştim. Kapıyı sertçe kapattım çantamı ve montumu etrafa fırlattım. Sinirden mafolmuş durumdaydım. Kimse bana yardım edemezdi. Önce Beal sonra ailem terk etmişti. En yakın arkadaşım Bile benim yanımda değildi. Yerden kalktım ve odama çıktım. Kapıyı açıp içeri girdiğimde ailemle olan fotoğrafım yere düşmüştü. Çerçevesinin camı kırılmıştı. Camı yerden toplarken elim kanama başladı. Resim yırtılmış parçalanmış gibiydi aynı şimdi olduğu gibi. Canım çok acıyordu. Hala alışamamıştım. Elimde ki kesiği kapatmak için aşağıya sargı bezini almaya indim. Elimi suya tutarken pencereden dışarı baktığımda Nathasha ve Beal dışarıda kavga ediyorlardı. Fakat içimden ilk gördüğümde " Hala bu sürtüğün burda ne işi var diğe geçti aklımdan." Onlara doğru yürümeye başlarken. O sırada Beal " Gittikçe saçmalıyorsun. Mia öle bir kız değil noldu sana o sana öyle bir şey yapmaz." "Ya bana zarar verdi diyorum anlamıyormuasun?" Birden "Senin seviyende ben gezmem sana zarar verecek kadarda aciz değilim." Dedim. "Neyse sizin kavganız beni ilgilendirmiyor!!" Diyip uzaklaştım. Elimden kan aktığını Beal görmüş olmalıydı ki "Mia elin kanıyo!" "Farkındayım biliyorum sıkıntı yapma!" Dedim.
Eve girdim. Elimi sardım. Annem ve babamın odasına gittim. Annemin tarafına uzanıp yaatığı kokladım. Onları çok özlemiştim...
1 saat sonra...
Göz yaşlarımı sildim ve kendime bir daha ağlamak yok diğe söz verdim. Ama onların kokusu hep burnumdaydı. Resimleri odadaydı. Yine yapamadım ve yine ağladım.
Artık ayakta durmakta zorlanıyordum. Gücümü yitirmiş sanki ölmüş gibiydim. Her saniye bir kez daha nefesim kesiliyordu. O an hiç bir şey düşünmeden ağlıyordum. Fakat güçlü olmak zorundaydım çünkü artık kimsem yoktu. Çünkü güçlü olmazsam daha çok üzülecektim. Annem ve babamın odasından çıkarken bir kez daha baktım. Onlar sanki buradalarmış gibiydi. Odama çıktım. Çantamın içine bir kaç tane sprey boya koydum. Hepsi acı dolu renklerdi. Siyah bordu vb renkler. Duvarlara yazıp çizemyi seviyordum. Ve o duvarlara onlarla olan hatıralarımı yazıp çizmek karalamak istiyordum. Aşağı inerken. Küçük kardeşimin odasının kapısının açık olduğunu fark ettim. Ve o kapıyıda kapatıp kilitledim ve evden çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEĞİŞEN SEVGİLİM
RandomSadece mutlu olmak istemişti hayat edemedi onu mutlu. Küstü hayatla arkadaşlarıyla fakat istememişti küsmek Bir köşede oturmaya başlıyordu mutlu olana kadar. Özel yeride deildi arayan kişide hemen buluyordu. Bir pencere bit koltuk bir masa ve mas...
