Günlerden Cuma. Hava soğuk ve sisli. Sanki bir toz bulutu kaplamıştı etrafı. Pencereden dışarı bakıyordum. Havayı seyrediyor düşünüyordum. İnsanların bu havada bile nasıl mutlu olduklarını, hala birbirlerini nasıl sevdiklerini... ( bir hafta önce ayrılmıştı sevdiğinden )
Kapı üç kez tıklandı sert bir şekilde içeriye jesie (cesi) sinirli bir şekilde girmişti. En yakın arkadaşımdı o. Haber vermeyince sinirlenmiş olmalıydı. Konuşmaya başladı;
- Nerdesin sen! Bir haftadır senden haber alamıyorum! Öldürmeye mi çalışıyorsun beni?!
- Hayır dedim sadece
- Peki dedi. Kendine gelince bana haber ver dedi ve odadan çıktı.
Pencere kenarındaydı koltuğum köşede ayağımı karnım çektim ellerimle sardım bacağımı. Başımı dizlerime koydum ve saatlerce öle kaldım. Aklımdan çıkmıyordu. Gülüşü bakışı tavrı... En kötüsüde yüzü gitmiyordu gözlerimin önünden...
Pek bir şey istememiştim sadece onla olmak gülüşünü seyretmek... O ise arkasına bile bakmadan çekip gitmeyi tercih etti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEĞİŞEN SEVGİLİM
De TodoSadece mutlu olmak istemişti hayat edemedi onu mutlu. Küstü hayatla arkadaşlarıyla fakat istememişti küsmek Bir köşede oturmaya başlıyordu mutlu olana kadar. Özel yeride deildi arayan kişide hemen buluyordu. Bir pencere bit koltuk bir masa ve mas...
