"Ano? Bakit? Why did you give it up?" Tanong ko sa kanyang nakatingin sa malayo. "Okay ka lang ba?"
He took a sip. He smiled. Ngiting may halong lungkot. "Yes, I'm fine." Sagot niya.
"Eh bakit mo iginive up ang basketball? I mean, pangarap mo pa nga dibang makapasok sa PBA? Hindi kita maintindihan." Uminom rin ako ng kape ko.
"Giving up means giving chance to others." Sabi niya. "At isa pa, hindi naman mababawasan nun ang pagiging gwapo ko di ba?" Tinignan ko siya ng masama. Aish.
Hindi siya tumitingin sa akin simula nang pumasok kami sa dito sa Starbucks. Bakas sa kanya ang lungkot ngunit pilit niya itong ikinukubli sa tawa, ngiti, banat at pagmamayabang. So I decided to not mind at all.
I studied his face for awhile. Mas lalo ata siyang pumapayat. He looks pale too. Pero parang noon palang eh namumutla na 'to. Ngumiti siya bigla. Lumabas ang kanyang pangil. Sheyt. I looked away.
"Why are you studying my handsome face?" Tanong ni Tap. "I can still see you from here."
"Ah. A-ano. Bakit hindi pa rin gumagaling 'yang pasa mo sa labi? Ha?" I asked.
"So you were studying me." Kinomperma niya. "At ang lips ko pa talaga ha?" Ayy bwesit. Pakiramdam ko namumula ako. Aish! Inirapan ko nalang siya. Taray ng konti para hindi mahalata na napahiya.
"Aish. Teka? Ano ba ang nangyari sa inyong dalawa? Aish naman!"
"Masasapak na talaga kita sa aish yan!" Beastmode agad? "Wala ka na dun. Nainis kasi ako, pinagpipilit ba nang mas gwapo siya sa akin? Duh? Hindi porket naging ex mo siya eh mas pogi na siya sa akin. Hindi naman ata tama yun."
Bwesit, akala ko seryoso na. Aish!
Patrick's POV
I didn't give it up. I love playing basketball and it defines me. Ball is my life.
I wouldn't give up something which I love. Like her, hindi ko naman talaga siya isusuko. I wasn't planning to give her up. Tang-inuh, 5 years ko siyang hinintay tapos igigive up ko lang? Haha. Seriously, mahal ko siya, mahal ko ang pagbabasketball at hindi madali sa akin na igive up yun. Mismong tadhana na kasi ang magsasabi sa'yong tama na.
Sumuko ka na, wala ka nang magagawa.
Kahit mag-effort ka pa, hindi mo na makukuha yun. Hindi mo na maachieve.
Call it being coward but I'm just trying not to insist the things I can't. Alam mo na ngang hindi pwede ipipilitan mo, di ba mukha kang tanga?
Gwapo lang ako, hindi tanga.
I didn't give them up, I was forced to give them up.
She was studying me. Studying my handsome face. Feeling ko, pansin niya ang pagiging mas maputla ko. At itong pasa ko na hindi pa rin gumagaling.
Matapos naming magmeryenda sa Starbucks, pumunta muna kami sa University Gym.
May mga babaeng tumatambay dito kaya naman noong dumating ako, laglag ang mga bra at panty nila. Hahahahhaa JOKE.
"Oh, hindi pa naman pumapalya yang 3-point shot mo? Bakit ba?" Tanong ng makulit na si Nap.
"Ako pa ba?" Pagmamayabang ko. Umirap naman siya.
"So bakit nga? Bakit ka nga titigil?"
"Ang kulit din naman nito ano." Lumapit ako step ng hagdan kung saan siya nakaupo. Umupo ako sa tabi nila at hinagis ang bola. "I didn't give it up. I needed to give it up." Ngumiti ako sa kanya. She's so cute. Ang cute talaga ni Nichole Andrea kapag may gustong malaman.
BINABASA MO ANG
Begin Again
Random"Paano magsisimula muli kung ang lahat ay tinapos na at kinalimutan?" Tanong ni Paul sa akin. "Ako ba ang tumapos? Ako ba?" Patanong kong sagot. Tahimik lang syang nakatingin sa akin. After 5 long years, nakalimutan ko nga sya pero bakit ba bumalik...
