5 Years Ago
I woke up with a heavy feeling. Knowing he's not here anymore, knowing he's not mine anymore.
Ilang weeks na ang nakakalipas pero dala ko pa rin ang sakit. Hindi na nila ako maintidihan dito. At kahit pati na rin ako ay hindi ko na maintindihan ang sarili ko.
He left me hanging. Fvck. Tapos may makikita ka pang mga pictures niya kasama ang mga babae niya. Poteeeeks!
"Nap, kain na." Tawag ni Mommy.
"Ayoko pa po." Sagot ko at binalot ulit ang sarili ko sa kumot.
Naalala ko ang pag-alis niya. Ang paghabol ko, sa airport. Alam kong nakita niya ako pero umakto siya na parang wala lang.
That moment broke my heart into tiny million pieces.
Sheyt lang! Alam mo yung feeling na iniwanan ka nang walang rason? Bungga diba? Peeeesteee!
I can still feel my heart shattered into million tiny pieces.
"Nix, ang kwarto mo oh. Ang kalat kalat na." Paalala ni Mommy.
Aish! You should have seen my life Mom. Wooooh!
"I'll fix that later. Just leave me for a while Mom." Sabi ko sa kanya.
"Okay. Breakfast is waiting."
Pwe! Buti pa ang breakfast, hinihintay ako. :3
Ano ba to!? Tama na nga to. Nakakapagod na. Hindi na siya babalik, ganun yon.
I need to fvcking accept it! Haaaay :3
With a heavy heart, I've decided to go to my studio. Isasama ko si Aj.
****
"April, mag-iingat kayo ha?" Bilin ni Mommy.
"Yes po Tita. Bye po. Mwa ~" Paalam na rin ni Aj.
"Bye Mom. See you later!"
Finally! Nakalabas din ako sa pagkukulong sa room ko for almost a week.
Aj is driving the car. Haaaay! Si Mommy kasi, depressed daw ako. Baka wala akong focus. Pft!
Pero sa bagay tama din naman. Wala akong focus these days.
Tahimik lang kami sa loob ng kotse. Haaay! Ano ba yan? Nalulungkot na naman ako. :(
Naaalala ko pa rin si Paul. Si babyloves ko. Sheeeyt! Everywhere I look nakikita ko siya, naririnig ko ang bosea niya. Creepy diba? Sheemaaay!
At last, nakarating na rin kami. Nandito pa rin ang mga pictures niya, namin.
Gusto kong kunin at punit punitin pero hindi ko kaya. Parang hindi ko magawa.
Ang hirap hirap talagang magmove on. Pramis! Sheyt lungs.
"Ano? Okay ka lang?" Tanong ni Aj.
"Kailangan naman diba? Haaaay!" Sagot ko at nagbuntong hininga.
"Sorry sa mga kilos ko noon Nap. Naiintindihan naman kita eh, kaso minsan sobra na." Aj.
"Alam kong mahirap magmove on. Hindi kasi yan overnight process. Pero kailangan mo ring umusad kasi nga umalis na ang isang tao. Hindi siya ang mundo mo. Kasi kung siya, aba adik ka." Dagdag niya.
Okay na eh! Ang last sentence pa. But yes, he was my world. My everything. First boyfriend ko siya na ganito ang mga pinaggagawa ko.
"Bakit ba tayo nagmamahal tapos eh masasaktan din naman?" Haaay! Random questions. Psh!
BINABASA MO ANG
Begin Again
Diversos"Paano magsisimula muli kung ang lahat ay tinapos na at kinalimutan?" Tanong ni Paul sa akin. "Ako ba ang tumapos? Ako ba?" Patanong kong sagot. Tahimik lang syang nakatingin sa akin. After 5 long years, nakalimutan ko nga sya pero bakit ba bumalik...
