I Want You

whu do you love now

Zbliżał się kolejny bal. Szczerze mówiąc, chciałam na niego jechać. Chociaż wszystkie bale, jakie znałam, były nudne, zawsze muzyka klasyczna, wnerwiające sukienki, przeterminowane żarcie i upierdliwy "Mól", którego nigdy nie da się wywlec. Jednak dla ładnych chłopców byłam w stanie to zrobić.
- Jedziesz?
- Tak.
- To co tam jeszcze robisz?
- Włosy, na fioletowo farbuję.
- Czy, przez tą wódzię, rozum totalnie ci wypłynął.
- No wiesz, oczywiście że nie, ale z nudów, a po za tym każdy poderwie laskę z fioletowymi włosami.
- Nie, siostra, ja przez ciebie do dwudziestki nie dociągnę.
- Spoko, jeszcze masz ponad rok.
- Jak zaraz nie wyjdziesz z tego sracza to wyważę drzwi.
- Co ja ci poradzę, że tylko w sraczu jest lusterko.
- No, wyjdź!
- Nie chce mi się, a poza tym jeszcze są trochę mokre.
- Wyjdź, błagam cię!
- Nie, bo się przeziębię.
- Wiesz, bo od pół godziny na korytarzu czeka chłopak, blondyn.
- Co? Trzeba było od razu tak mówić - wybiegłam na korytarz i zobaczyłam tego blondyna, który obiecywał, że pojedzie na wakacje ze mną.
- Hej.
- Hej.
- Blondyna, co ci się stało?
- Wiesz , po prostu strasznie mnie wnerwiało, jak mówiłeś do mnie "blondyna".
- To było powodem?
- No, oczywiście.
- Ok. Rozumiem.
- Jedziesz z nami na bal?
- Tak, z przyjemnością.
Gdy wszystkie siostry zrobiły sobie "mej kap", wyruszyliśmy w drogę. Omijaliśmy po drodze domy, lasy, rzeki.
- Kiedy dojdziemy?
- Chyba nigdy.
- Po prostu 130 km. Dalej się nie dało.
Konie przypięte do dorożki w pewnej chwili zaczęły stawać dęba i spłoszyły się, rozrywając powóz.
- To jest napad - usłyszeliśmy.
- Co robimy?
- Na start uciekamy, każdy w inną stronę.
- Nie, oni mają konie, złapią nas zaraz.
- Na szczęście, wzięłam ze sobą tasak, sztylet, scyzoryk i nóż.
- Dawaj, zabawimy się z nimi.
Wyskoczyliśmy z dorożki i napadliśmy na "napad".
- Posłuchajcie gnoje, przegracie.
- Nie, nie przegramy.
Tak też było, przegraliśmy. Było ich więcej i mieli większe doświadczenie. Przywiązali nas do ich koni i pojechaliśmy.
- Nareszcie zeżremy dobre mięsko - odezwał się któryś z "napadu".
Wszyscy zaczęliśmy na siebie patrzeć, bojąc się, że to nie jest sen. Gdy dojechali do swojej chałupy, rozpalili ogień i powiesili nas, że zwisaliśmy głowami na dół, a trochę niżej był ogień.
- Masz gdzieś jeszcze jakiś sztylet? - zapytałam czując, że zaraz zapalą mi się włosy.
- Tak, mam - powiedział i przeciął sznur, po chwili podszedł do mnie i mnie uwolnił, a po następnej chwili uwolniliśmy wszystkich.
- Chodźcie ukradniemy im konie.
- No, jasne.
Za kilka minut nie było ani koni, ani nas.