I Want You

Hit The Roud Jack

Nic nie mogłam zrobić. Cholera wykrwawię się, zaraz pewnie wpadnie tu Jasmina i uzna mnie za psychopatkę. Nie, nie myśl o tym, zamknij się Dolly, co ty zrobiłaś?
Wtedy, kiedy nadzieja się skończyła, dostrzegłam okno, wyskoczę i ucieknę, zresztą było to 2-piętro więc nic by mi się nie stało. Stanęłam na parapecie patrząc w dół, zrobię to, skoczę. Rzuciłam się, szybko pozbierałam się z ziemi i jak najszybciej spieprzałam. Dotarłam do centrum. WoW, jak tu pięknie! Szłam powolnym tempem, podziwiając okolicę.
- Hej Mała! Jesteś nowa w tym mieście, prawda? - znowu podrywał mnie jakiś koleś, to się nazywa prawdziwy ,,pech,,
Zamiast mu odpowiedzieć, przyśpieszyłam tempo.
- Lalka? To ty? - złapał mnie za rękę, okazało się, że to syn koleżanki mojej mamy, był starszy tylko o 2-lata ode mnie, nawet nie był też brzydki, dopiero teraz zauważyłam, że był całkiem ładny. Nigdy nie zwracałam na niego uwagi, był synem koleżanki mojej mamy i tyle, nikim więcej.
- Ray, to ty, cieszę się, że cie widzę.
- Nie, to ja jestem Alex.
- Jaki Alex?-naprawdę nie wiedziałam o co chodzi.
Spojrzał się na moje ręce i od razu zmienił temat.
- Ręce ci krwawią.
- Wiem.
- Co się stało?
- Wredny pies mnie użarł i tyle - nie powiem gościowi prawdy, nawet nie wiem nawet kim jest.
- Raczej w to wątpię, chwila, niedaleko mieszkają moi rodzice, są bogaci i mają telefon. Chodźmy do nich - pociągnął mnie za krwawiącą rękę.
***
Znowu szpital, dlaczego zawsze każdy musi być tak niesamowicie wredny i dzwonić na pogotowie. Tym razem miałam trochę szczęścia, byłam na sali z chłopakami w moim wieku. Nie byli nawet brzydcy tylko w ogóle ze mną nie rozmawiali, zdawało mi się, że nie istniałam, na szczęście byłam tylko jeden dzień. Alex zniknął, co było miłe, bo mogłam chociaż próbować zagadać do chłopaków. Jednak nie musiałam tego robić.
- Co ci się stało w rękę? - zapytał któryś.
- Nic, nic, naprawdę nic.
- Samo okaleczałaś się, prawda? Wiem przecież, widzę to po twojej minie, ale spokojnie, ja też to robiłem.