TuVaLiMDeKi HaYat ¿?

1.BÖLÜM

Hikayeme sıfırdan başladım. umarım seversiniz. Multimedia da Ryan.

İyi okumalar canlarım... :)

RYAN MILLER

Evet yine gördüm onu. Elinde kalem ve defter yine bir şeyler karalıyordu tahminimce.

Evim sahile yakın olduğu için bazen kafamı dinlemek için sahilde oyalanır duruma göre eve ya da işe giderdim. Kafamın bozuk olduğu bir gün sahile gittim. Kayalıklara oturdum. Gözlerimi kapatıp dalga seslerini dinliyordum. Taa ki "küçük hanım hadi lütfen" diyen bir ses duyup gözlerimi açana kadar onun bana yakın bir yerde oturduğunu görmemiştim.

Çok masum duruyordu. Masumluğu güzelliğiyle de birleşince ona öyle bir hava katıyor ki insan elinde olmadan hayran kalıyor ona.

Hiçbir şey söylemeden ayağa kalktı. Sesini duymak istedim o an. Farkında olmadan ona odaklanmıştım. Koyu renk gözleri, uzun kirpikleri, yüzüne gidecek kibar bir burnu, dolgun dudakları ve beline kadar uzanan koyu renk saçları vardı.

Onu dikkatlice incelediğimi duyduğum öksürük sesiyle kendime geldiğimde anladım. Gitmeleri gerektiğini söyleyen adam geride kalmış kabaca öksürüp dikkati kendi üzerine çekmişti. Bana "bakma seni oyarım" mesajı vermeye çalışıyordu.

Tabi ben sessiz kalır mıyım? En kötü bakışlarımı ona yolladım ve ceketimi belime doğru sıyırdım. O an, adam başıyla selam verip koşarak öndekilere yetişmişti.

Anladığım kadarıyla kızın korumasıydı ve başına bela açmak istemedi. O yüzden de silaha sessiz kalıp selam vermişti.

Sessiz kalması onun açısından iyiydi. Çünkü şuan ki ruh halim hiç iyi değildi. Önüme gelen her şeyi yıkıp dökmek, parçalamak istiyordum.
Etrafımdakilere zarar vermemek için sahile indim. Buradaki huzur iyi gelmişti ama hâlâ içimdekileri bastırmak için yeterli değildi. Aklıma gelen fikirle elime telefonu aldım. Birkaç çalışın ardından açıldı.

" Efendim abi"

"Nerdesin? "

"Bizim mekandayım abi"

"Bana bi maç ayarla"

"Mmm abi bugün dolu ya malesef"

"Oğlum beni delirtme. Kimi kandırmaya çalışıyorsun sen?"

"Şşeyy abi sakin ol ya. Belli ki sinirlisin. Bu yüzden maç hiç iyi bir fikir değil. "

"Sana fikrini sorduğumu hatırlamıyorum"

"Offf abi anla işte ya. Sen öfkeliyken kimse maça yanaşmıyor"

"Yarım saat içinde geliyorum" diyerek telefonu suratına kapattım.

Ee adamlar haklı. Sinirli olduğum zaman gözüm hiçbir şey görmüyordu.

Hemen kalkıp mekana gittim.

Mekana girdiğimde beni gören kaçacak delik arıyordu.

Bu kadar mı kötü görünüyorum ya.

"Malik "

" Geldim abi"

"Naptın maçı "

"Ben çıkıyorum seninle abi"

" sen olmaz oğlum"

"Dedim sana abi kimse yanaşmıyor diye"

"Kim yanaşmıyormuş göreceğiz. Topla bütün herkesi"