My Wattpad Love (Tłumaczenie PL)

Rozdział 32

 „~Tu, simplemente tu, tan solo tu ~Yo que muy dificilmente me enamoro contigo todo ha sido diferente~"

Tłumaczenie: „Ty, po prostu, tylko ty ~Trudno się zakochuję ale z tobą wszystko było inne~"

Czy to był thriller?

Ponieważ czułam jakbym w nim była. Znacie ten moment, kiedy ofiara zostaje złapana przez zabójcę w małym pomieszczeniu? Taa, właśnie go doświadczałam. Przerażona wzięłam krok do tyłu. Moja noga dotknęła łóżka, dając mi znać, że nie mam szansy na ucieczkę. Z twarzy Shane'a nie schodził nikczemny uśmiech. Ten pokój wydawał się być dla niego zbyt mały, żeby się w nim zmieścić. Czego ode mnie chciał? Zrobił krok w przód z determinacją przyklejoną do twarzy, mimo, że jego oczy wyglądały na rozproszone.

-Shane – zawołałam go, zwracając jego uwagę. – Co ty robisz? - nie odpowiedział, robiąc kolejny krok w moją stronę. To sprawiło, że zaczęłam zastanawiać się, czy udawał pijanego, żeby mnie tu uwięzić. Nie zrobiłby tego, prawda?

- Jules, Jules, Jules – powtórzył moje imię powoli i wyraźnie. Gniewnie na niego spojrzałam.

-Co ty wyrabiasz? - przypatrywałam się mu bacznie, próbując stwierdzić, czy kłamał o byciu pijanym. Jego oczy były lekko przymrużone, jakby nie do końca dobrze mnie widział. - Naprawdę jesteś pijany? - uśmiech Shane'a urósł jeszcze bardziej, ale nic nie powiedział. Jednak dostałam moją odpowiedź, kiedy bardzo głośny dźwięk opuścił jego usta: czkawka, za którą podążył pijany chichot. Przewróciłam oczami, rozluźniając ramiona – Chodź, zabierzmy cię do łóżka.

-Nie- uparcie potrząsnął głową.

-No chodź – złapałam go za ramię i pociągnęłam go do łóżka. Oczywiście, będąc pijanym, stracił równowagę i upadł na nie. Wykorzystałam szansę i go przykryłam. Kiedy w końcu leżał na plecach, wiedziałam, że czas wyjść. Najwyraźniej Shane uważał inaczej, bo złapał oba moje nadgarstki, zmuszając mnie, żebym usiadła obok niego.

-Czekaj, nie idź, ja... - wymamrotał coś jeszcze, ale nie mogłam zrozumieć.

-Co?

-Chyba jestem pijany.

-Naprawdę? - stłumiłam śmiech – Jak doszedłeś do tak niedorzecznego wniosku? - powiedziałam sarkastycznie. Lekko się do mnie uśmiechnął.

-Bo chcę powiedzieć coś, czego nie powinienem mówić – zmarszczyłam brwi.

-I co to takiego?

-Dlaczego? - Rzuciłam mu zdezorientowane spojrzenie. – Dlaczego on? - zamarłam.

-O czym ty mówisz? - złączyłam moje brwi i przechyliłam głowę na bok.

-Dziwak – powiedział, zwilżając swoje suche usta. – Dlaczego wybrałaś jego?

-Ja...

-Czekaj – przerwał mi. – Nie odpowiadaj - zażądał ze zbolałym wyrazem twarzy.

-Shane...

-Od zawsze zachodziłaś mi za skórę, Jules. W jakiś sposób zdołałaś utorować sobie drogę do mojego serca – wymamrotał z na wpół zamkniętymi oczami. Moje oczy się rozszerzyły. Wpatrywałam się w niego, czekając, aż się zaśmieje i powie, że to żart, ale tak się nie stało.

Czy on właśnie... nie, był pijany. Nie mógł być poważny. To Shane Mason, popularny szkolny palant... nie mógł być mną zainteresowany.

Boże, to takie tandetne.