Senin İçin Yaşadım

1

Sıradaki arabayıda yıkadıkyan sonra biraz dinlenmek için oturdum cok yoruldum sabahtan beri bu 5'inci arabaydı yorgunluktan ölüyorum ben 18yaşında bir oto yıkamada calışıyorum geçimimi böyle saglıyorum ben kim miyim  adım cansel ama iş yerinde benim kim  olduğumu biliyorlar ama müşteriler erkek sanıyor onun için can diye cagırıyorlar manken gibi bir vücuda sahibim ama bunu herkesten saklamam için cok bol kiyafetler giyiyorum ve saclarımı da bir berenin içine gizliyorum biran olsun erkek gibi oluyorum düşüncelerimin ardından patron çagırdı,

"can cabuk buraya gel şu arabayı temizle sahibi birazdan gelecek Çabuk tut elini"karşımda bas bas bağıran adam aslında iyi birisi o olmasaydı daha kötü olabilirimdim. Çeneyi bırakıp işime döndün sonunda bitirdi  amma pisti araba ne biçim kullanıyorlar be derken kapıdan giren gençlere baktım zengin züppeleri işte ne olacak,

"şiiit delikanlı benim arabayı getir bakalım"derken havalı havalı bakıyordu, anahtarını getirip teslim ettim bu cocuga gıcık oldum ben.

"ıyyy o pis ellerinle mi dokundun anahtara"diye cırlayan bir adet çiyan bakışlı kız vardı ulan ben seni varya

"uzatma defne işi bu onun hadi gidelim "
Ben o çiyan bakışlının gözünü oymazsam varya banada can demesinler.

Kızın sacını başını yolacakken ahmet abinin sesiyle irkildim,

" can!.. işinin başına dön  hemen!.. "züppelerin yüzünden azar işittim burada daha fazla duramam hemen eve gitmeliyim yoksa ağlarım huyum kurusun.

" ahmet abi ben eve gitmeliyim yarın görüşürüz "kırgın bir ses tonu ile konuştum müşteriler varken hiç konuşmam kız oldugumu anlamasınlar diye... üzerimi değiştirmek için giyinme odasına geçtim üzerimi değişip evin yolunu tuttum neden hayat böyle zenginler herşeyin sahibi ben burdan aldığım üç kuruşla geçiniyorum aldığım parayla bırak arabayı tekerini bile alamam otobüsten inip eve dogru yürüdüm hava güzel oldugu için cocuklar dışarıda oynuyorlar ben cocukluğumu yasayamadım mecburdum, ailemin bana söylediği şey kacarak evlendikleri bunun için ailerinin onları bulmaması için saklandıkları, onlar öldükten sonra tek başıma kaldım kimsem yok bu küçük mahallede yaşıyorum bir kaç tane arkadaştan başka kimsem yok hayatımda..

Eve girdiğimde hemen camları acıp havalandırdım artık kız olmanın zamanı diyerek sacları actım saclarımı cok seviyorum annemde severmiş o yüzden hiç kesmedim  suanda kalcalarıma kadar gelen siyah düz saclarım var, gözlerim  mavi, kalemle çizilmiş kaşlarım, saclarımı serbest bıraktıktan sonra biraz temizlik yaptım yemekte yapmam gerek neyse artık bir makarna yapar yerim biraz dinledikten sonra yemeğimi yapıp afiyetle yedim cok terliyorum bir duş almam gerek hemen banyoya gecip duş aldım kurulanıp üstümü giymeye başladım kot şort, tişört giyip saclarımı kuruttum acık bıraktım birazda makyaj yapıp ayakkabılarımı giyip dışarı cıktım acaba eray ne yapıyordur bir arayalım bakalım,

"dıııt dııt dıııt.. Alo güzellik naber"

"iyidir canım ne olsun nerdesin sen"

"bizim kafedeyim takılıyorum öyle hayırdır... bir sorunmu var.! "hemendeatarlanır,

"yok canın sıkıldım dolasalım diyodum tamam ben kafeye geliyorum bekle"telefonu kapattım ne kadarda maddi durumumuz iyi değilse bile gezmekten bizi kimse ayıramaz hemen bizimkilerin takıldıgı kafeye gittim beni gören eray koşarak yanıma geldi.

"lan! Bu ne hal hiç giymeseydin ya şunu"diyerek şort gösteriyordu abimdi o benım hiç olmayan,

"eger bacaklarına bakan olursa oyarım o gözlerini" tehtitlerinden sonra masaya gectik masada eray,  berk, buse, ve ben vardık busenin bir anda söylesidiği şeyle şaşırdım.

"aşk olsun cansel güzelliğini bilmeyen yok kızım daha neden böyle giyinip daha güzel görünüyorsun senin yüzünden kısmetim kapanacak"dalga vurarak söylediklerinde bir kıskançlık sezdim ama çaktırmadım.
Bir kac saat sonra dün dükkana gelen züppe geldi bizi fark edince masamıza doğru ilerledi beni henüz fark etmemiş ve erayla konusuyordu,

"beni görünce dili tutuldu ağzı acık koca gözlerle bana bakıyordu, tamam bilşyorum gğzelim ama böyle bakılmaktan hoşlanmıyorum..

"tamam ben cana veririm onun için değerliydi bu künye saol"eray konusuyor ama o hiç duymuyordu nasıl olur  ben künyemimi düşürmüşüm, aptal kafam benim, o sırada hesap geldi ve biz ödeyip masadan kalktık.

"eger züppe sönüp sana bakarsa yere sererim onu"ben kıkırdarken olan olan oldu ve zengin züppe suan burnunu tutarak yerde inliyor eray ben kokumdan tuttuğu gibi dıraşı cıkardı ve eve dogru bir taksiye binip gittik yoruldum eve girer girmez uyumak istiyorum bugun hiç fark etmemişti  künyenim olmadıgını o bana babamdan kalan son şeydi...

güzelliğini saklamak zorunda olmak zor ama sonunda o güzellik başına dert olacakmı? Göreceğiz öpüldünüz