My life is a mess

Hoofdstuk 3

''Nou kijk, Karim stond in de lift met een meisje te knuffelen." zei ze met een boze stem. ''dus?'' zei ik met een gezicht die laat zien dat ik het niet begrijp. ''Misschien is het zijn zusje ofso?'' plakte ik meteen achter mijn zin. ''Nee, Karim heeft geen zusje ofso" zei ze terwijl ze hard door haar koffie ging roeren. ''Wat zag je dan precies?'' vroeg ik terwijl ik het lepeltje van haar hand af pakte. ''Ik zag dat dat meisje hem ging knuffelen zonder dat Karim haar tegenhield.'' Ik keek haar aan met een gezicht vol medelijden. Ik heb haar nog nooit zo verdrietig gezien. Nou eigenlijk boos.

De pauze was voorbij en we liepen terug naar onze verdieping. Ik hoorde een belletje rinkelen en liep meteen op het geluid af. Net voordat ik de deur wilde openen, hoorde ik een bekende stem. Ik keek opzij en zag dat Siham mijn richting kwam aanlopen. ''Ugh.. jij weer. Ik had je toch gezegd weg te blijven'' zei ze met een sassy stemmetje. ''Oh, oké"zei ik zo droog mogelijk. ''ja wat sta je hier dan nog?'' Ik keek haar scheef aan en deed de deur open. "Waarmee kan ik u helpen mevrouw?'' vroeg ik. ''Oh wat fijn dat je er zo snel bent. Ik heb namelijk een droge keel." Ik knikte begrijpelijk en vroeg haar om een momentje. Ik liep naar de eerste verdieping, want het water moest bij deze verdieping nog worden bijgevuld. Ik haalde een glas water en net voordat ik de trap op wilde lopen zag ik Siham weer. Ze keek mij aan met een fake smile en liet expres het water op mij morsen. "Oeps... sorry ik had mijn hand niet onder controle.'' zei ze met een sassy blik. ''Zozo jaloezie heeft je wel hard gepakt he?'' zei ik terwijl ik terug liep om het glas weer te vullen met water. "SUKKEL" hoorde ik haar nog roepen. Ik voelde me niet aangesproken en keek dus niet om. Nadat ik het glas vol water aan de vrouw heb gegeven, liep ik naar de verdieping waar Savannah werkt. Ik liep de trap op terwijl ik via mijn telefoon naar mijn hoofddoek keek (voor camera). Plots botste ik tegen iemand aan. ''Oh sorry" hoorde ik. Ik keek voor me en zag een prachtige jonge man staan. Ik schat hem zo'n 24 jaar. ''Nee het spijt mij. Ik had niet op mijn telefoon moeten kijken." zei ik terwijl ik mijn telefoon weer in mijn zak stopte. Zijn ogen waren heel mooi groen. ''Weet je waar de toiletten zijn?'' vroeg hij. ''Die zijn beneden aan de trap en dan je eerste links'' zei ik met een vriendelijke glimlach. Hij glimlachte terug. ''Dank je wel Linaya'' zei hij terwijl hij keek op mijn naamplaatje. ''Geen dank'' zei ik. Hij liep verder de trap af. Had hij maar zijn naam gezegd.. '''oh trouwens...'' zei hij. Nu gaat hij zeker zijn naam zeggen dacht ik met een glimlach... '''je hoofddoek is nat'' zei hij met een glimlach. ''Klein ongelukje'' zei ik en liep verder de trap op. Aangekomen bij de verdieping waar Savannah werkt, zag ik Savannah uit een kamer lopen. Toen ze mij opviel lachte ze gelijk haar tanden bloot. "Heey Lina, wat doe je hier?" Vroeg ze met een vragend gezicht. "Ik breng je wat gezelschap". Zei ik met een big smile op mijn face. "Moet je nog veel patiënten helpen of bezoeken?" Vroeg ik. "Nee joh, ik heb bijna alles al gedaan". "Zullen we maar naar beneden gaan dan maar?" Vroeg ik lachend. "Tuurlijk, ik heb ook een beetje trek in koffie". Zei Savannah met een big smile op haar face. "Laten we maar naar beneden gaan hé!" Zei ik met een zware stem.

We hebben onze koffie gezet en we zochten een tafel uit om te zitten. ''Pff, over vijftien minuten kunnen we lekker naar huis. Het was een zware dag vandaag". Zei ik zuchtend. We hadden nog wat bijgekletst en voor we het wisten mochten we al naar huis. "Loop je met me mee tot mijn auto?" "Of nee, ik weet iets beters. Ik breng je wel". Zei ik lachend. "Ohh, ik rijd al mee met Karim". Zei ze met een gezicht dat liet zien dat ze geen zin heeft om mee te gaan met Karim. "oh oké, wacht wat?" Is het al weer goed tussen jullie dan?" Vroeg ik verbaasd. "Nee, nooit, never." Hij heeft iets gemeens gedaan, en nu ga ik gemeen terug doen". Zei ze op een toon alsof ze een Bad Ass is. "Haha, That's My Girl". Zei ik lachend. Ik ben zo moe, ik wil het liefst nu in mijn bed liggen en lekker Netflix kijken. Maar geloof me, dat gaat niet gebeuren. Ik kom thuis ik ga gelijk slapen.

Aangekomen bij mijn huis, ging ik als eerst mijn Marokkaanse jurk aandoen en mijn hoofddoek uit doen. Ik deed mijn haar snel in een losse en simpele knot. Ik loop naar de keuken om wat ijs op te scheppen. Chocolade smaak, mijn favoriete smaak. Ik loop op de gordijnen af en kijk het raam uit. Ik zie hetzelfde man die ik ook in het ziekenhuis zag. Waarvan ik de naam niet weet. Ik keek  naar hem en precies op dat moment keek hij om zich heen en zag hij mij voor het raam staan. Ik deed snel de gordijnen dicht. Woow, dat was echt gênant. Hopelijk zag hij mij niet. Ach, natuurlijk zag hij mij. Hij keek nog in mijn ogen. Zou hij weten dat ik hem leuk vind?. Ach, waar maak ik me zorgen om. Ik deed Netflix toch maar wel open en keek de serie, Pretty Little Liars.

Ik heb een paar films en series gekeken. Ik keek op het klok en zie dat het half 8 is. Ik had besloten om toch maar te gaan slapen. Ook al is het morgen weekend, slaap ik alsnog best wel vroeg. Wat zal ik morgen doen. Ik weet het al. Ik ga Savannah bellen om te vragen of ze bij mij komt slapen morgen.

Tzzzzzzz, Tzzzzzzz, Tzzzzzzz. ( geluid als je iemand belt ) Ik hing op en niet lang daarna belde ze mij terug. Ik neem gelijk op.

Sava : Heey, waarom had je me net gebeld.
Lina : Heey, ik had je gebeld om te vragen of je morgen naar mijn huis komt en dat we dan lekker komen chillen haha.
Sava : Oh, ik weet niet hoor ik heb eh, iets anders te doen.
Lina : Oh, echt zo jammer. Maar wat heb je dan te doen.
Sava : Ja, sorry ik weet het niet ik eh, eh , laat me gewoon oke.

Tijdens dat Savannah ging praten hoorde ik harde geschreeuw van een man met een zware stem. En het kan haar vader niet zijn, die is in Spanje. Ze heeft ook geen broers....