My life is a mess

Hoofdstuk 1

Het alarm ging af en ik werd wakker met heel veel hoofdpijn. Ik liep naar de badkamer en waste mijn gezicht af. Ik woon al 3 jaar op me zelf. Mijn ouders wonen in Marokko. Ik ben de jongste van mijn broers en zussen. Ik heb mijn broers en zussen nog nooit ontmoet. Ik ben namelijk geboren in Nederland. Mijn broers hebben heel erg slecht contact met mijn ouders. Waarom weet ik niet. Ik liep naar de keuken om een paracetamol te nemen. Mijn hoofd staat op springen.

Een paar uur eerder.

Er kwam een jonge dame binnen die met spoed geopereerd moet worden. Ik werk namelijk in een ziekenhuis. Ik geef de patiënten al hun behoeftes. Zoals eten, drinken, dekens en noem maar op. Mijn beste vriendin Savannah werkt hier ook en heeft dezelfde functie als ik. Savannah heeft een vriend die hier ook werkt genaamd Karim. Ik vind dat echt niet kunnen dat je date met iemand waarmee je werkt. Karim is een hoog gestudeerde dokter. Ik weet zeker dat Savannah hem leuk vindt omdat hij goed verdiend. Maar toch hou ik heel veel van haar. Ik hoorde een belletje en liep naar de kamer waar het geluid vandaan kwam. "Waarmee kan ik u helpen meneer van der Vorst?" (Een man van ongeveer 65 jaar oud) Vroeg ik hem terwijl ik de tv wat zachter zette. "Ik heb erge last van mijn rug" zei hij terwijl hij zijn hand bij zijn rug zette en een blik gaf die liet zijn dat hij pijn heeft. "Ik zal wat medicijnen halen en de dokters ervan op de hoogte brengen" zei ik tijdens het kloppen van zijn kussens. "Hartstikke bedankt uhm..." Zei hij terwijl hij op mijn naam kaartje keek. "Linaya" zei ik met een glimlach om hem te helpen met het uitspreken van mijn naam. Mijn naam is op zich niet moeilijk vergeleken met andere Marokkaanse namen. Je spreekt Linaya uit als (lieneya). Ik liep de deur uit nadat ik de volume van de tv weer wat harder heb gezet. Na het halen van de medicijnen hielp ik de man met het innemen van de medicijnen. "Hartstikke bedankt voor het helpen" zei hij terwijl hij met zijn beide handen mijn hand vasthield. "Dat is mijn baan" zei ik met een big smile en liep de kamer uit. Ik hoorde nog een belletje rinkelen en liep naar de kamer. Dit keer was het van een klein meisje dat beweerde dat ze niet kon slapen. Ik las haar een boek voor en voor ik het wist lag ze al te slapen. Meskina ze ligt al 2 maanden in het ziekenhuis. Ze heeft een ziekte die niet helemaal duidelijk is. Al hamdoulilah ben ik helemaal gezond dacht ik bij mezelf. Op de gangen kwam ik Savannah tegen. "Salam Savannah waar was je al die tijd." Vroeg ik tijdens het knuffelen. "Salam. Ik moest een vrouw helpen met het aankleden" zei ze na de knuffel. Savannah werkt één verdieping onder mij. Op de begane grond kun je de medicijnen halen en bij de balie kun je allerlei belangrijke gegevens door geven die uiteindelijk bij de juiste doktoren komen. Verder zijn er liften (als gewoonlijk), trappen, sportzalen en zwembaden. De zwembaden zijn bedoeld voor de mensen die wat lichamelijke beweging nodig hebben. Zoals verlamde mensen. Bij het zwemmen kunnen gespecialiseerde mensen de patiënten helpen bij het bewegen van allerlei spieren. Verder is het ook leuk voor de kleine kinderen die hier in het ziekenhuis zijn.
"Pfff wat een vermoeiende dag" zei Savannah zuchtend. "Zeg dat wel" zei ik terwijl ik mijn hoofddoek rond mijn gezicht fixte. Ik zag van de verte Karim Mousiri aanlopen. Pff komt hij weer. Ik wilde hun ff privacy geven. Of eerlijk gezegd ik had echt geen zin in die Karim. Hij slooft zich zoveel uit over wat hij wel niet heeft gedaan vandaag. Gisteren vertelde hij heel uitgebreid hoe hij een man heeft gered door net op tijd een operatie gedaan te hebben. Ik liep richting de balie en gaf door dat meneer van der Vorst nog last heeft van zijn rug. Hij is een zeer bekende patiënt. Hij ligt bijna een kwart van zijn leven in het ziekenhuis. Ik besloot om bij de zwembaden langs te gaan om te checken of iemand iets nodig heeft. Ik zag drie Marokkaanse jongeren in het zwembad en 2 oude vrouwen in het bubbelbad. De jongens in het zwembad waren ongeveer 15 of 16 jaar oud. Ik liep naar de jongens en vroeg of ze nog iets nodig hadden. "Nee het gaat prima" reageerde de middelste jongen. Ik zag dat de eerste jongen een gebroken arm had, de tweede jongen was twee weken geleden nog geopereerd aan zijn hart en de laatste jongen was in zijn schouder neer geschoten. De jongens konden het blijkbaar goed met elkaar vinden zo te zien. "Is goed.. Laat me maar weten als jullie iets nodig hebben" zei ik terwijl ik richting de dames liep. "Ooo wacht ik heb iets nodig" zei de laatste jongen. Ik liep terug en vroeg wat hij nodig heeft. "Ik heb een kusje van jou nodig" zei hij terwijl hij zijn wenkbrauwen op en neer bewoog. Ik lachte heel hard en keek naar de dames die ook lachten. "Kijk naar mijn schouder ik ben een stoere jongen" zei hij wijzend naar zijn arm. Ik liep lachend weg richting de dames en gaf hun een drankje die ze vroegen. Het einde van de dag brak aan. Ik mocht naar huis en had heel veel last van mijn hoofd. Het was pas half 7 maar ik besloot om al naar bed te gaan. Ik deed mijn wassing in de badkamer en haalde al mijn gemiste gebeden in. Ik liep naar mijn bed en plofte neer. Ik ging op mijn telefoon en checkte al mijn social media. Pfff wat een dag.... Ik deed mijn hoofddoek uit en ging onder de dekens liggen. Ik sloot mijn ogen en viel in een diepe slaap....

Het alarm ging af en ik werd wakker met heel veel hoofdpijn..............