My life is a mess

Hoofdstuk 5

Ik voel de tranen al achter mijn ogen prikken. Ze dwingen me om via me wangen te druppelen op grond. En ik kon ze niet tegen houden. Ik heb ze hun gang laten gaan. Ik knipper 3 keer met me ogen en realiseer me dat het echt Savannah is. Met rode lippenstift op. Met een pistool voor me gezicht zat ik helemaal te flippen. "Dit verklaart dus dat als ik met je bel ik rare geluiden hoorde. Savannah, waarom, gewoon waarom." "Sorry, sorry Lina. Dit moet van Karim. Hij heeft me bedreigd." "Waarmee?" "Linaya dood of je hele familie dood. Linaya begrijp het dan. 1 persoon waar ik zielsveel van hou en hele familie??" "Hoe denk je dat Karim je hele familie wilt gaan vermoorden?" Vroeg ik met fake lachje erachter aangeplakt. "Hij had een foto gestuurd van mijn opa, oma en tante met een stuk tape op hun monden geplakt en ik zag nu een pistool langs mijn opa's hoofd en mijn tante was helemaal aan het huilen en mijn oma ook en mijn opa zag er paniekerig uit. Maar ik heb al gekozen, en dat is ook de beste keuze." Ik keek haar verdrietig aan. Ze keek me glimlachend aan wat ik best wel raar vind op dit moment. Ik bedoel mijn leven zit nu in het spel en ik zit nu helemaal te flippen. Mijn beste vriendin gaat op dit moment mij dood schieten. Ik kijk haar vol met pijn en verdriet aan en toch is het enige wat ze me schenkt een glimlach waar ik alsnog niks van snap. Ik zie dat ze met haar vinger naar het gedeelte waar je op moet drukken is gegaan. Allah is groot. Allah is groot. Dat was waar ik aan dacht op dit moment. Misschien wel mijn laatste moment. Ik keek haar nog een keer aan en de tranen vluchtten uit mijn ogen. Ik zie hoe ze de pistool opeens naar boven richt. Ik kijk naar boven en zie dan de man die mij eerst vast had met zijn handen op mijn lippen. Ik zie hoe hij met een opgetrokken wenkbrauw naar Savannah kijkt. Ik kijk haar opluchtend aan en zij geeft me een knipoog. Ze loopt naar me toe en blijft richten op de man. Ik zie hoe ze naar me toe bukt en mijn handen los maakt van die strakke touwen om mijn polsen. Ik sta gelijk op en zie op de grond een pistool liggen ik pak hem op en tegelijk kijken ik en Sava elkaar aan we glimlachen naar elkaar en schieten. Het geluid maakte me misschien wel doof. Maar dit moment kan niet beter. Ik had nooit gedacht dat ik nog zou leven na dit... 'Ik hou ziels veel van je, ik zou je nooit laten vallen. Ik hou van je Lieverd.' Zegt Savannah trots met tranen in haar ogen die het niet meer aankonden. Ze stroomde als waterglijbanen naar beneden. Ik omhels haar stevig en ik troosten haar. 'Liefie, het maakt niet uit. Ik zou toch nooit geloven dat je me ooit dat aan zou doen. Je hebt een groot hart en die zal je delen met de liefde van je leven!' 'Hahahahhahaha, van schieten zomaar naar liefde.' Sava gierde het uit. Net zoals altijd lacht ze als een ezel en heeft ze geen controle meer over zichzelf. Ze hoest zo luid.