My life is a mess

Hoofdstuk 13

'We moeten beginnen.' Zei Fen met een trillende stem. Zo te horen heeft hij het ook lastig, maar het gaat nu over leven of dood. Wat kan je verwachten. Trouwens ik en Savannah hebben weer afgesproken. Ja, het was hartstikke lang dat ik haar niet zag op werk of een telefoontje van haar kreeg. Maar aangezien we dit afspraak hebben na het werk, kan ze het misschien wel uitleggen. Ik realiseer me dat ik midden in een operatie zit en ik ben in dromenland. 'Inaya, geef me snel ren naald. SNEL WAAR WACHT JE OP!!' Ik krijg tranen in mijn ogen. Niet om wat hij zei, niet om hoe hij reageerde. Maar omdat als ik één klein ding verkeerd doe, dit meneer dood kan gaan, allemaal door mij. Dan heb ik iemand dood gemaakt. Owh nee, ik moet erbij blijven. 'Inaya, geef me de schaar.' Ik geef hem snel een ding dat erg lijkt op schaar. Ik ken alle namen niet zo goed en ik weet van mezelf dat als ik onder druk sta, ik vaak een black out krijg. Een black out is dat je alles bent vergeten omdat het bijvoorbeeld te spannend is.

~Na de operatie
Ik liep snel uit de kamer en haal gelijk de mondkap van mijn mond vandaan, trek mijn handschoenen uit en trek de blauwe jurk achtig iets uit. Ik keek naar de klok en zie dat het 20:38 is. Of terwijl 8 over half 9. Oké nog ongeveer 20 min en dan ben ik vrij. Ik ben nu altijd om 9 uur vrij, tenzij er een extra spoedgeval is en ze me echt nodig hebben. Ik loop naar buiten om wat frisse lucht te halen. Ik heb Jouad eigenlijk heel deze werk dag niet gezien. Hopelijk doet hij niets raars. Ik besluit maar om hem te bellen, want het voelt gewoon niet goed. Na twee keer bellen hoor je de voicemail. 'Hallo, ik ben Jouad. Sorry ben er even niet, spreek voicemail in.'  En dan die hatelijke piep. Ik haat het om voicemail in te spreken, bij wie het ook is. Tenzij het echt belangrijk is en ik het zo snel mogelijk tegen iemand moet zeggen. Ik probeer tenslotte Jouad nog een keer te bellen. Dit keer neemt hij wel op.

Jouad
Ik

'Salam Jouad, waar ben jij?'
'Linaya nich, ik ben bij mijn vader snel opzoek. Hoezo, is pauze voorbij??'
'Ik heb jou hele dag niet gezien, wat is dit?'
'Eh, ja kom zo terug. Moet nog wat doen.'
'Ewa doe snel je hebt nog ongeveer 15/10 minuten!!'
'Shit, ik kom er zo aan echt waar!!' Hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'Doe voorzichtig. Kusjes beslama!!'
'Ja, jij ook. Kusjes. Beslama!!'

Hij hing op en ik ging gelijk naar de kantine. Je kan daar allemaal gezonde snacks kopen dus kocht ik er eentje. Ik koos voor de kleine plastic bakje waar gesneden appel in zat, mango en een aardbei sausje. Heerlijk zo'n snack tussen door. Het houd je ook gelijk lekker fit. En dat willen we allemaal wel tijdens werk, want je bent echt dood op. Sommige mensen drinken koffie tijdens werk, ik nooit. Ik krijg een vieze nasmaak en daar kan ik echt niet tegen, want dat smaak blijft hangen.

Pauze is bijna voorbij en ineens moet ik denken aan Jouad. Nog 3 minuten voordat de pauze voorbij is. Ik maak me best wel zorgen om hem. Kom op hoe erg kan het zijn. Ik keek naar de klok en zag dat het al half zes is. Ik loop door de gangen en hoor in een van de kamer een belletje rinkelen. Ik loop er naar toe en zie Cristina van Dant daar op een bed liggen. 'Hallo Cristi, met wat kan ik je helpen?' 'Nou, mijn moeder zou naar de wc gaan maar ik heb haar buiten weg zien lopen. Ik maak me heel erg zorgen. Volgens mij vind ze me niet leuk.' Zei met haar zachte stem. Cristina is 6 jaar. Ze is een heel slim meisje en heeft last van haar gebroken arm en gescheurde enkel. Ze zit nu ongeveer 3,5 maanden in dit ziekenhuis. Het gaat hartstikke langzaam bij haar voor dat de botten helemaal geneest zijn. Ze heeft nog wat last van haar enkel als ze loopt dus ze heeft even rust nodig hier. 'Misschien zit ze wel iets heel leuks aan het kopen voor jou?' 'Ik denk het niet. Ze had geen portemonnee bij zich, dus dat ik ook niet.' 'Maak je maar niet al te druk, het komt wel goed ja. Als je iets nodig hebt dan.' Ze kapt me af en praat met mijn zin verder. 'Dan moet ik met het belletje gaan rinkelen.' Zegt ze met een grote glimlach van oor tot oor. Ik hou ervan om kinderen zo blij te zien. Vroeger twijfelde ik altijd tussen dokter of juffrouw. Ik hou ervan om mensen te helpen of beter te maken, maar ik hou er ook van om te zien hoe ze dan later veel geleerd hebben. Een vriendin van mij is juffrouw geworden. Ze zegt dat het best wel stres opwekkend is maar ook weer leuk om te zien dat ze het goed met elkaar vinden, lol hebben en sommige bereiken heel veel en dan wanneer hun miljonairs zijn kan jij terug denken naar vroeger, dat jij de juffrouw/meester was van dat kind. Dat lijkt me wel cool. Maar ik ben gewoon voor dokter gaan kiezen. Ik krijg El Hamdoulilah goed betaalt. Genoeg geld om eten te kopen en belasting te betalen.