Feel Us

Feel Us - 11

''Yataktan hemen çıkıp okula gidiyorsun Maggie! Bu son söyleyişim. Bir dahakinde bir kova soğuk suyla gelirim.'' 

Aradan 4 ay geçmişti. Okullar açılalı neredeyse 1 ay olmuştu. Maggie okula gitmek istemiyordu. Hergün annesini oyalamak için birşeyler buluyordu. Ama bugün gerçekten ciddiydi. Maggie bu 4 ay içinde sadece kalkıp yemek yiyor odasına geri dönüyordu. Babasının yanına hiç uğramamıştı. Annesine yemek yerken sadece babasının iyi olup olmadığını soruyordu. Zaten annesiyle bu konu ve okula gitmemek için ettiği ısrarlar dışında pek konuşmuyordu. Aradaşlarından gelen mesajların hiçbirine cevap vermiyordu. O beşli ruh emiciyi de hiç görmemişti.

'' Maggie yataktan kalkıyor musun kalkmıyor musun ?'' dedi Maggie' nin annesi elindeki su dolu kovayı gözlerini yavaşça açan  Maggie' ye göstererek. Maggie üstündeki yorganı kenarı atıp annesine bir bakış attı. Daha sonra dolabına yöneldi ve okula giymek için birşeyler çıkardı. Bu sırada annesin laf yetiştiriyordu.

'' Peki kraliçe sen kazandın. Gidiyorum okula. Babam, o nasıl ?''  dedi kıyafetlerini kucağına alıp yatağına otururken. Annesi elindeki kovayı yere koyarken şöyle dedi. 

'' Haberin yoktur dün doktor geldi. Babanın iyileşmeye başladığını söyledi. Hatta artık maskeyle dışarı bile çıkabilirmiş.''

'' Ne sen ciddi misin? Bu harika! Ama nasıl? Yani kurtulamaz diyorlardı. Herneyse hiç dışarı çıktı mı? ''

'' Çıkmak istemediğini söylüyor. Bu arada seni soruyor. Okuldak geldikten sonra birlikte biraz parkta dolaşırsınız ha?''

'' Bilemiyorum anne hala babamı gördükten sonra Cody' nin aramayacağını bildiğim için kendimi kötü hissediyorum. Ama bakarız. Bu arada çıkarsan ben üstümü değiştireyim.'' dedi Maggie elindeki kıyafetleri göstererek. Annesi odadan çıkarken arkasına döndü. 

'' Seni seviyorum bebeğim, okula git ve normal davran arkadaşlarına.''  

Maggie yavaşca üstündeki geceliğini çıkarttı. Sarıya çalan kahverengi saçları çıplak sırtına döküldü. Yatağın üstündeki kıyafetlee ilerledi. Lacivert şortu eline aldı. Tam onu giyerken gözü pencerenin dışındaki ağaçlıkta onu seyreden birine takıldı. Zayn' e...  Maggie kaşlarını çattı ve şortunu hızlıca üstüne çekti. Koşar adımlarla perdeyi hızlıca kapattı. Daha sonra yatağına oturdu. Şaşkınlığını ve korkusunu üstünden atmaya çalıştı. 

'' Kendine gel Mag ! Kendine gel de bu evimi nereden biliyor? Kahretsin !  Tamam, tamam sakinleş ve üstünü giy.''

Beyaz kısakolluyuda üstüne geçirdi. Saçlarını olduğu gibi bıraktı. Gözlerine az bir şekilde göz kalemi sürdü. Okulda bekleyen kitapları düşünerek kendisini odadan dışarı attı. Annesine çıktığını bildirerek 4 aydır ilk kez dışarı çıktı. Etrafını gözleriyle gezdi. Zayn gitmiş olamazdı. Maggie derin bir nefes aldı ve yürümeye başladı. Bir süre yürüdükten sonra karşı yoldan yürüyerek gelen Zayn'i gördü.  Maggie bir kahkaha attı. 

'' Senden ya da diğerlerinden korkmuyorum. Vücudum nasıldı da? Yeterince güzel mi? '' dedi alaycı bir şekilde Zayn' e yaklaşarak. Zayn hafifçe sırıtıyordu. 

'' Benden korkmanı istemiyorum zaten Maggie. Bu arada vücudun beklediğimden daha beyaz. Ve cidden güzel.'' dedi Zayn' de alaycı bir biçimde. Karşı karşıya geldiler. Maggie gülmüyordu, ciddileşmişti.

'' Bak, benim peşimi izlemeyi kes! Hiç hoşlanmıyorum. Evet yakışıklısın. Normal biri olsan seni kesinlikle kapmıştım, ya da bende senin vücudunu merak etmiyor değilim. Ama arkadaşımı öldüren birinin arkadaşıyla arkadaş olamam.''

Zayn  tatlı bir şekilde güldü.

'' Vücudumu bi ara gösteririm ama okula gitmem gerek.''

'' Sen okula mı gideceksin yani?'' 

'' Evet, SENİN GİTTİĞİN YERE YANİ.''