The Girl of Light 2

Hoofdstuk 8

Damian

Ik zit thuis. Ik maak me zorgen om Elise. Ze was niet op school en ze nam niet op. Ik wist dat school een slecht idee was. Robin en Ruben zitten met mij in de woonkamer. Robin zit alleen maar stil voor zich uit te kijken. Ze durft Ruben niet eens aan te kijken. Dan eindelijk komt Elise binnen. Ik geef haar meteen een knuffel.

'Waar was je?! Iedereen was bezorgd om jou.' Zeg ik en knuffel haar zo stevig. 'Ik was bij Tyler.' Meteen laat ik haar los. 'Je was wat?' 'Bij die jongen.' 'Alweer!? Je kan niet zomaar iemand vertrouwen! Hoe kan je nou zoiets doen?!' 'Wow, rustig aan. Er is niks gebeurd.' Zegt ze terwijl Robin en Ruben er bij komen staan.

'Je bent de Luna van deze pack. Dan moet je je ook zo gedragen.' 'Waar slaat dat nou weer op! Mag ik niet eens normaal naar school en normaal vrienden bezoeken?!' 'Nee.' 'Dan wil ik geen Luna meer zijn.' 'Nee, ik ga school bellen want je gaat er niet meer heen.' Zeg ik en loop naar mijn telefoon. 'Doe niet alsof je mijn moeder bent!' Roept ze boos. 'Hoe kan jij dat nou weten? Je hebt er nooit een gehad!'

Shit. Ik draai me om en kijk naar Elise die mij geschokt aan kijkt. 'Elise ik...' Maar ze rent al naar boven. 'Wat ben jij een klootzak.' Zegt Robin en loopt ook naar boven.

'Ho, terug komen jij.' Zeg ik op een Alfa toon. Robin loopt naar beneden en kijkt me vreemd aan. 'Ik mag dan misschien wel een klootzak zijn. Maar jij hebt nog niks tegen Ruben gezegt.' Ruben kijkt vreemd naar mij en dan naar Robin. 'Wat dan?' Vraagt hij. Robin kijkt me nijdig aan. Dan kijkt ze schuldig naar Ruben. 'Ik ga naar Elise.'

Robin

Damian loopt naar boven. Ruben kijkt me aan. 'Ik heb mijn mate gevonden.' Zeg ik terwijl ik naar de grond kijkt. Ruben kijkt mij verbaasd aan. 'Hoelang al?' 'Al een paar weken.' 'Waarom heb je dat niet eerder gezegt.' 'Omdat ik je niet kwijt wil.' Zeg ik en kijk hem langzaam aan

Hij zucht. 'Robin. Je moet je zelf dit niet aan doen.' 'Wat niet aan doen.' 'Je zelf dwingen van mij te houden terwijl je weet dat je van je mate houd.' 'Ik...hou niet van hem.' 'Wie is het.' 'Derek.' 'Derek!? Daarom is hij dus je leraar.' Ik knik. 'Voel je iets voor hem.' Stil kijk ik naar beneden. 'Robin.' 'Hij zoende mij....en...ik zoende hem terug.' Ruben wrijft over zijn hoofd. Ik kijk hem aan. 'Ik wil dit niet. Ik wil jou.' Hij kijkt mij stil aan. 'Ik moet even nadenken. Over dit alles.' Daarna loopt hij de deur uit.

Damian

Ik klop op de deur. 'Elise.' Ik hoor niks terug. Ik doe de deur open. Ik zie Elise met de rug naar mij toe op bed liggen. Ik hoor haar zachtjes huilen. Ik loop om het bed heen kniel voor haar neer.
'Elise. Ik meende niet wat ik zei...Ik ben gewoon zo stom als ik boos ben en...' 'Het is niet alleen jij. Alles begint opnieuw.' Huilt ze. 'Wat bedoel je?' 'Ik dacht dat ik normaal naar school kon gaan. Maar vandaag...' ik aai met mijn hand over haar hoofd. 'Wat is er gebeurd?' 'Een meisje genaamd Anna wat mij vroeger altijd peste, ze zit nu op deze school. Ze vond het grappig dat mijn pleegouders zijn vermoord en dat ik alleen ben.'

Dat maakt mij kwaad. Wie denkt die Anna wel niet wie ze is. Hoe durft ze mijn mate zo hard te kwetse. Dat meisje is nog lang niet jarig. Ik zal er voor zorgen dat ze geen woord meer tegen Elise zal spreken.

'Maar je bent niet alleen. Je hebt een familie. Deze pack. En hoevaak we ook ruzie hebben. Of hoe vaak je ook nee tegen mijn aanzoeken zegt. Ik zal altijd van je houden. En ik zal altijd bij je blijven.' Zeg ik terwijl mijn vingers haar natte wang streel. Haar mondhoeken gaan eindelijk omhoog. 'Bedankt.' Zegt ze zachtjes. 'Nee, jij bedankt.' Zeg ik en geef een kus op haar hoofd.

Dan gaat de deur open en ik zie Robin staan. 'Ik haat je.' Zegt ze boos en doet dan weer de deur dicht. Elise kijkt me vragend aan. 'Robin moest van mij tegen Ruben de waarheid zeggen.' 'Mooi zo. Het duurde veel te lang. Hij moest de waarheid horen.' Zegt ze terwijl ze haar laatste tranen weg veegt en gaat zitten.

'Ben je oke? Ik kan warme chocolademelk maken.' 'Nee ik...
wacht, zei je warme chocolademelk?' 'Met slagroom.' Grijns ik. 'Ja!' Zegt ze alsof ze uitgedroogd is. Ik lach. 'Oke, blijf jij maar lekker in bed liggen dan haal ik voor jou de alle lekkerste chocolademelk van de wereld.' Zeg ik en loop naar de deur.

'Damian wacht.' Ik stop en kijk haar aan. 'Mag ik morgen weer naar school.' Raar, ze word gepest maar toch wilt ze naar school. Maar ik ga die Anna ff spreken. 'Ja is goed. Zolang je maar laat weten waar je bent oke?' 'Deal.' Dan loop ik de kamer uit.

Elise

Als ik lekker ga liggen, hoor ik de deur open gaan. 'Jij bent snel terug.' Zeg ik en kijk naar de deur. Het is Ruben. 'Mag ik even met je praten.' Ik knik en klop met mijn hand op mijn bed dat hij bij mij moet gaan zitten.

Als hij op het bed zit zie ik verdriet in zijn ogen. 'Is alles oke?' Hij schud zijn hoofd. 'Robin heeft haar mate gevonden.' 'Het spijt me.' 'Het is niet jou schuld. En ook niet die van Robin.'
'Wat ga je nu doen?' Hij zucht. 'Met het geld van mam en pap ga ik op wereldreis.' Ik kijk hem geschokt aan. 'Je gaat weg? Dat is niet nodig. Je kan hier blijven. Je hoort bij de pack.' 'Elise, ik ben een mens. Ik heb hier geen toekomst.' 'Maar...ik weet dat we niet echt familie zijn maar ik wil je niet kwijt.' 'Je bent familie en je raakt mij niet kwijt. Jij blijft altijd mijn zusje, kleine.' Mijn mondhoeken gaan omhoog. 'Dankje, grote.' Hij grinnikt en pakt mijn hand vast. 'Zorg goed voor jezelf oke.' 'Beloofd.' Zeg ik en geef hem een knuffel. Ik ga hem zo erg missen.

Wie gaat nog meer Ruben missen?