The Girl of Light 2

Hoofdstuk 9

Robin

Ruben doet zijn laatste koffer in de auto. Hij doet de kofferbak dicht en kijkt dan naar ons. Hij loopt eerst naar Damian. 'Zorg goed voor Elise.' 'Natuurlijk.' Zegt Damian en ze geven elkaar een mannelijke knuffel.

Dan loopt hij naar Elise. 'Zorg jij goed voor de pack, Luna.' Elise knikt. 'Zolang jij maar goed voor jezelf zorgt.' 'Beloofd.' Dan geeft hij Elise een dikke knuffel.

Dan loopt hij naar mij. 'Moet je echt nu al gaan? Je kan nog een paar dagen wachten.' 'Dat maakt het alleen maar moeilijker. Voor ons allebij.' 'Je bent mijn beste vriend. Ik weet niet wat ik moet doen zonder jou.' 'Ik ben niet vergoed weg. Ik kom terug. En in de tussen tijd schrijf ik je. Oke?' Ik knik. Hij geeft mij een knuffel en daarna een kus. 'Ik ga je missen.' 'Ik jou ook.' Hij geeft mij nog een glimlach en loopt dan naar zijn auto.

Hij doet de auto deur open. Dan kijkt hij nog naar ons. Hij zwaait en wij zwaaien terug. Dan stapt hij zijn auto in en rijd weg.

Elise loopt naar mij toe. 'Gaat het?' Ik schud mijn hoofd en kijk naar Damian. 'Wat moet ik nu doen?' 'Waarom kijk je mij aan?' 'Omdat Derek van jou het teritorium niet in mag.' 'Nee, en dat blijft zo.' 'Hoe moet ik dan een band met hem op bouwen.' 'Ga naar school.' 'Moet ik zo voor altijd leven? Naar school gaan om mijn mate te zien?' 'Tenzij je besluit bij de Black Shadows te leven.'

'Damian.' Sist Elise. 'Ik dacht dat je mijn broer was.' Zeg ik boos en verander ij wolf en ren het bos in.

Damian

Ik breng Elise naar school. 'Waarom zei je dat tegen Robin. Wil je haar soms hier weg hebben?' 'Ik maak me gewoon zorgen dat ze onze pack in gevaar brengt. Ik wil niet nog een kind verliezen.' 'Maar ik wil Robin niet verliezen.' 'We verzinnen wel wat oke. Iets wat voor iedereen goed is.' Elise knikt.

Als we bij school aan komen geeft Elise mij een kus. 'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Zeg ik en geef haar een knipoog. Ze stapt de auto uit en loopt naar school.

Tyler

Ik loop naar de school gebouw toe. Ik zie Elise net naar binnen gaan. Dan zie ik Anna met haar roze auto waarbij de bovenkant is ingeklapt, op school parkeren. 'Hey Anna.' Zegt een meisje. 'Hey.' Zegt Anna en stapt uit.

Ik wil naar haar toe lopen om te zeggen dat ze Elise met rust moet laten. Maar dan stapt een jongen een auto en loopt naar Anna toe. 'Hey lekkerding.' Zegt Anna tegen hem. De jongen duwd haar opeens tegen een andere auto aan. 'Wtf, is jou probleem?!' Zegt Anna boos. 'Ik wil dat je Elise met rust laat!' Zegt de jongen boos. Is dat het vriendje van Elise?

Anna grinnikt. 'Wat anders? Ga je mijn pappie bellen?' De jongen grijnst. 'Misschien moet jij je pappie bellen.' Ze kijkt hem vreemd aan. Dan slaat de jongen in een keer de spiegel van Anna's auto er af. Stukjes glas vallen op de grond. De jongen heeft zich wel bezeert maar laat het niet merken. 'Als je nog een keer Elise kwetst, dan gaat er wel meer kapot dan jou stomme spiegel.' Zegt de jongen en stapt zijn auto in en rijd weg.

Anna scheld nog wat naar hem en loopt dan naar het school gebouw. Ik loop naar de kapotte spiegel die op de grond ligt. Ik pak een glasscherf wat onder het bloed zit van de jongen. Want die jongen is geen normale jongen. Wat hij wel is kom ik met dit bloed er achter.

Elise

Derek geeft les. Ik haat hem. Maar het is Robin's mate. Het geeft me een dubbel gevoel.

Dan loopt Tyler het lokaal in. 'Sorry dat ik zo laat ben.' 'Ga snel zitten.' Tyler knikt en komt naast mij zitten. 'Hey, waarom ben je zo laat.' Fluister ik naar hem. 'Ik moest nog wat doen.' Fluisterd hij kort af terug.

Na de les houd Derek mij tegen. Als iedereen het lokaal uit is doet Derek de deur dicht. 'Wat wil je van mij?' Zeg ik bot. 'Waar is Robin. Na onze zoen heb ik haar niet meer gezien.' 'Ze heeft je gezoend!?' 'Heeft Damian niks gezegt?' Ik schud mijn hoofd. 'Daarom is Ruben dus weg.' 'Ruben is weg. Eindelijk.' Ik grom. 'Maar je komt nog steeds onze teritorium niet in. Dus je komt nog geen stap verder.' 'Kijk ik snap dat ik slechte dingen heb gedaan.' 'Klopt. En dat vergeven we je niet. Dus stop met leraartje spelen en ga terug naar je pack.' Zeg ik en loop het lokaal uit.

Misschien was school toch niet zo'n goed idee. Ik heb geen tijd meer om mijn moeder te zoeken. Ik heb mediteren al geprobeert. Maar het werkt niet meer. Alsof ze, nu ik het weet, niet meer met mij wilt praten.

Ik zie Anna door de gang lopen. Ik maak me klaar om een opmerking op te vangen. Maar ze zegt niks en loopt stilletjes door. Dat had ik niet verwacht.

Ik loop naar Tyler die bij zijn kluisje staat. 'Hey.' 'Hey.' Zegt hij zonder naar mij te kijken. 'Is er iets?' 'Wat deed je gisteren bij mij thuis.' Zegt hij boos tegen mij. Die mannen hebben het vast tegen hem gezegt. 'Sorry, ik maakte me zorgen om je. Je hebt overal blauwe plekken. Ik wilde weten hoe je er aan komt. Doet je vader dit?' 'Mijn vader is ziek en hij houd van mij. Hoe durf je zo iets te zeggen.' 'Sorry.' Hij doet zijn kluisje dicht.

'Nu vind ik het wel zo eerlijk als ik jou huis ook mag zien.' 'Dat kan niet.' 'Waarom niet?' 'Omdat....het gaat gewoon niet. Het spijt me.' 'Het zal wel.' Zegt hij bot en loopt weg.

'Het weeshuis.' Hij draait zich om en kijkt mij vreemd aan. 'Wat?' 'Ik woon weer in het weeshuis. Ik schaam me er voor dus daarom wou ik het niet vertellen. En ik mag geen vrienden mee nemen.' Hij loopt naar mij toe. 'Hoe zit dat met je vriendje..?' 'Damian. Ik ben vaak bij hem.' Hij knikt. 'Het spijt me. Vrienden?' Hij lacht en geeft mij een knuffel. 'Vrienden.' Zegt hij lief geeft dan nog een kus op mijn wang.

Ik bloos. Daarna loopt hij met een glimlach weg.

Wat vinden jullie van het hoofdstuk?