The Girl of Light 2

Hoofdstuk 1

Elise

Heel de pack kijkt mij verbaasd aan. 'Ik...sorry.' Ik ren snel weg. Ik ren het packhuis in en dan naar boven. Ik laat me op mijn bed vallen en pak een kussen en hou die tegen mij aan.

Ik heb de hele pack teleur gesteld. Maar ik kan niet met hem trouwen. Hoe kan ik mijn achternaam veranderen als ik niet eens weet wie ik ben. Elise of Lydia.

Er word op de deur geklopt. 'Elise.' Hoor ik Robin zeggen. 'Laat me met rust.' Toch hoor ik de deur open gaan. Ik doe mijn ogen open en zie Robin voor mij zitten en ze kijkt me aan.

'Gaat het?' 'Ik heb de Alfa afgewezen voor de hele pack. Het gaat niet zo goed.' 'Hou je niet van Damian?' 'Hij betekend alles voor mij. Ik wil hem nooit meer kwijt.' 'Waarom zei je dan nee?' 'Ik....ben er gewoon nog niet klaar voor.'

'Er is ook veel veranderd sinds een korte tijd voor jou.' 'De eerste dag van mijn nieuwe school.' 'Ik weet nog goed toen ik je voor het eerst zag. Niemand wist wie of wat je was.' 'Nu wel dan?' 'Je bent mijn beste vriendin.' Zegt ze en geeft me een knuffel. Ik glimlach.

'Ik ga slapen.' Zegt ze en gaat staan. 'Robin.' Ze kijkt me aan. 'Hoe zit het tussen jou, Ruben en Derek?' 'Ik hou van Ruben. Derek...bestaat niet voor mij.' 'Het is je mate. Dat kan je niet negeren.' 'Ik wel. En je houd je mond tegen Ruben.' 'Ik wil gewoon niet dat je zijn hart breekt.' 'Waarom zou dat gebeuren?' 'Wat nou....als hij je ten huwelijk vraagt. Wat zeg je dan?' Ik zie dat ze twijfeld. 'Zie je, je weet het niet eens zeker.' 'Ik zou ja zeggen.' 'Ja vast. Robin wees eerlijk tegen hem. Alsjblieft.' Zonder nog iets te zeggen verlaat ze mijn kamer.

Damian

Ik ren als wolf zo hard als ik kan. Leon is woedend. Daarom wil ik uit iedereen zijn buurt blijven voordat hij iemand aan valt.

Ik stop bij een meer en steek mijn hoofd in het water. Ik moet echt even afkoelen. Een paar seconden later doe ik mijn hoofd weer omhoog en schud dan het water uit mijn vacht.

Ik kijk naar mezelf in het spiegelbeeld in het water en dan naar de maan. Ik heb een grote fout gemaakt. Natuurlijk wilt ze niet met mijn trouwen. Ze is nog maar 17 en ze is opgegroeit met mensen. Mensen trouwen pas als ze...25 zijn ofzo. Of ze vind mij gewoon niet leuk. Of er is gewoon een andere reden. Ik moet met haar praten.

Ik ren terug naar de pack. Het feestje word afgebouwd. Ik had zo graag gewilt dat we tot in de ochtend konden door feesten.

Ik ren naar de schuur en trek wat kleren aan. Dan ga ik naar huis. Als ik mijn slaapkamer in loop zie ik Elise in bed liggen met haar rug naar mij toe. 'Slaap je al?' Zeg ik zachtjes. Ze schud haar hoofd. Ik trek mijn schoenen uit en ga ook in bed liggen. Ze draait zich om en ik kijk haar aan. 'Het spijt me.' Zeggen we tegelijk.

'Nee, ik had moeten weten dat je er nog niet klaar voor bent. Ik had moeten wachten.' 'Ik wil eerst mijn diploma halen.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Je wilt terug naar school?' Ze knikt. 'Waarom? Je hebt geen diploma nodig als je Luna bent.' 'School is belangerijk. Kinderen uit deze pack moeten ook naar school. Ze leren niet alleen school dingen. Maar ook hoe ze met mensen moeten omgaan. Ik moet als Luna het goeie voorbeeld geven.' Er komt een glimlach op mijn gezicht. 'Ik ben trots op je.'

'Dus je bent niet meer boos?' 'Ik ben nooit boos op je.' 'En je vind het niet erg als we even wachten met...trouwen?' 'Je bent en blijft het mooiste meisje van de wereld. Tijd kan dat niet veranderen.' Ze bloost en geeft mij een kus. Dan gaat ze tegen mij aan liggen en ik sla mij armen om haar heen. 'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Zeg ik en geef een kus op haar hoofd.

Ruben

Na het tanden poetsen kijk ik naar mezelf in de spiegel. Ik voel aan mijn broekzak en en voel de ringdoosje Ik vraag me af of Robin ja had gezegt. Wie weet.

Ik loop de badkamer uit en Robin loopt naar mij toe. 'Hey, hoe is het tussen Damian en Elise?' 'Dat komt wel goed.' Zegt ze en geeft mij een kus. Ze gaat met haar handen via mijn borst naar mijn heupen. Ik pak gauw haar handen voor ze aan mijn broekzakken kan voelen.

'Zullen we nog wat gaan doen?' Vraagt ze. 'Ik ga slapen.' 'Is er iets?' Hoezo denken vrouwen altijd meteen dat er iets is? 'Nee, ik ben gewoon moe.' Ze knikt. Ze geeft me nog een kus en verlaat dan mijn kamer. Volgensmij verdenkt ze wel iets. Maar ik kan haar niet vragen. Ik moet wachten op het perfecte moment.

Robin

'Je wilt wat?' 'Dat je terug naar school gaat.' Zegt Damian terwijl ik een ontbijtje maak. 'Waarom?' 'Omdat Elise ook gaat en ik wil dat je op haar let.' 'Elise is wel oud genoeg om voor zich zelf te zorgen.' 'Alsjeblieft Robin. Ik denk...ik denk dat ze iets voor mij achterhoud en ik wil dat jij uitzoekt wat het is.' 'Dus nu wil je dat ik spionnetje ga spelen?' Damian knikt. Ik rol met mijn ogen.

'Oke prima, ik ga terug naar school. Maar spionnetje kun je vergeten.' 'Ik wil gewoon dat je op haar let.' 'Waar ben je bang voor?' 'Dat ik haar kwijt raak.'

Dan komt Luca opeens ons huis binnen gelopen. Hij loopt naar ons toe met een somber gezicht. 'Ik heb slecht nieuws.'

Hey, leuk dat je deel 2 leest. Hopelijk heb je wel eerst deel 1 gelezen. Anders kun je het niet volgen. Wat vinden jullie van het eerste hoofdstuk?