The Girl of Light 2

Hoofdstuk 11

Elise

'Ik moet u wel wat vertellen over mijn moeder.' 'Maria, of kan ik beter Alice zeggen.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'U weet het?' 'Je vader en ik waren de enige die wiste dat ze de maangodin is.' 'Dus je weet ook dat ze nog leeft.' Hij knikt. 'Maar ik heb haar nooit meer gezien.' 'Sinds ik het weet, heb ik haar niet meer gezien. Ik weet niet wat ik moet doen.' 'Je zult haar zien zodra de tijd daar is. Maar weet wel dat ze van je houd.' Mijn mondhoeken gaan omhoog en ik knik.

Damian

Ik en Luca zitten al de vergaderzaal. Elise en Aiden zijn nog niet terug en ik maak me zorgen. Waar zoude ze over praten? Straks doet hij haar iets aan. Maar dan eindelijk gaat de deur open. Iedereen gaat staan. Dan loopt Alfa Aiden de vergaderzaal binnen. Elise loopt achter hem aan.

Hij geeft aan dat iedereen mag gaan zitten. 'Hallo iedereen. Voordat we beginnen wil ik jullie voorstellen aan mijn nichtje Lydia. Ook wel Elise genoemd.' Nichtje!? 'Dude, je mate is familie van Alfa Aiden!' Fluisterd Luca. Ik kijk Elise verbaasd aan.

'Ze ruikt anders omdat ze anders is. Ze is Het meisje van het licht. Zij is een beschermengel voor ons. Dus ik wil dat jullie haar met respect behandelen.' Dan geeft Aiden aan dat Elise naast mij mag zitten. Elise knikt en komt naast mij zitten. 'Hij is je oom?!' Fluister ik naar haar. Ze knikt trots. Ik glimlach.

'Nu gaan we praten over de Hunters die weer actief in ons land zijn.' Zegt Aiden 'Ze hebben al 2 van mijn mannen gedood!' Roept Alfa Michel. 'We moeten ze vermoorden!' Roept Alfa Daniël. 'Met hun wapens gaat dat niet zo makkelijk.' Zegt Roxan. 'Waarom doen we moeilijk.' Zegt Alfa Jack die rustig op een stoel zit. Alfa Jack is net zoals mijn vader. Problemen.

'We hebben toch een beschermengel. Laat haar het vuile werk op knappen.' Zegt hij en kijkt naar Elise. Ik grom boos naar Jack. 'Beschermen is iets anders dan vechten. Dus nee.' Zegt Aiden. 'Mag ik iets zeggen.' Zegt Elise bescheiden. Aiden knikt. Elise gaat staan.

'Ik heb in de mensen wereld geleeft. Ik keek vroeger altijd politie series. Daarin gingen vaak politie agenten undercover. Om de dieven voor te zijn. Ik denk dat iemand van ons undercover moet gaan. Zodat we de Hunters een stap voor kunnen zijn. Hopelijk geven ze het dan op en zullen ze stoppen om op ons te jagen.

Die mensen hebben misschien ook wel gewoon familie. Kinderen. Proberen ze een makkelijke manier te vinden om geld te krijgen. Daarom is moord niet de oplossing.' Zegt Elise. 'Ik vind het een geweldig idee.' Zegt Aiden. Ik kijk trots naar Elise die weer gaat zitten.

'Maar weerwolven kunnen niet ondercover.' Zegt Nadine met een "duh" toon. 'Klopt, Hunters gebruiken machine om te kijken of je een mens of weerwolf bent.' 'En wat als je geen van beide bent.' Zegt Jack die naar Elise blijft kijken. 'Dan zal er waarschijnlijk onbekend staan.' Dan trekt Elise helemaal wit. 'Gaat het?' Fluister ik. 'Ik....ik moet even naar de wc.' Zegt ze en verlaat de vergaderkamer.

'Dus we moeten een mens undercover laten gaan.' Zegt Alfa Dave. Aiden knikt. 'In mijn pack heb ik een paar mensen zitten. Ik zal ze vragen of hun deze belangerijke taak willen hebben.'
Elise

Als ik de badkamer in loop, loop ik naar de wasbak. Ik zet de kraan aan en gooi wat water in mijn gezicht. Dan kijk ik naar mezelf in de spiegel.

Ik moet aan Tyler denken. Hij mompelde ook over onbekend. Maar het moet toeval zijn. Dat moet! Maar wat als hij al die tijd....nee ik wil er niet aan denken. Ik moet nu gewoon voorzichtig zijn. Ik heb nog geen harde bewijzen dat hij een Hunter is. Ik weet dat zijn hart op de goeie plek ligt.

Ik zet de kraan uit en droog mijn gezicht af. Dan loopt Nadine de badkamer in. 'Is dit je eerste vergadring?' Ik knik. 'Raar. Damian nam mij echt elke week mee naar belangerijke vergaderingen toen ik zijn vriendin was.' 'Misschien komt dat omdat hij bijna nooit meer naar belangerijke vergaderingen gaat.' Zeg ik terwijl ik mijn handen was. 'Ik zie je zo wel weer.' Zeg ik en loop de deur uit.

Probeerde ze me nou jaloers te maken. Nouja, het werkt toch niet. Damian houd van mij en dat weet ik. Dan zie ik een paar weerwolven door de gang lopen. De vergadering is dus al voorbij. Dat was snel.

Een paar Alfa's die tegen kom schudden mij de hand en stellen zich aan mij voor. Ze vinden het allemaal een eer om mij te ontmoeten.

Dan zie ik Luca naar mij toe lopen. 'Hey, waar is Damian?' 'Die moest nog wat doen.' Ik knik en we blijven even in de gang wachten. Dan zie ik Aiden naar mij toe lopen. 'Je idee is echt geweldig. Ik ben echt trots op je.' Zegt hij blij. 'Je klinkt al als een echte Luna. Nog wat training en je bent er klaar voor.' 'Voor wat?' 'Om Luna van de Moon Spirits te worden.' Luca en ik kijken hem verbaasd aan.

'Ik? Luna van de Moon Spirits?' Aiden knikt. 'Ik kan je nog alles leren wat ik weet.' 'Wauw. Maar Damian dan? Ik dacht dat de Luna de mate van de Alfa is?' 'Vaak wel, maar het moet niet altijd. Ik had al een Luna. Mijn lieve mate. Maar ze kreeg kanker en overleed. Sindsdien sta ik er alleen voor. Maar iemand zoals jij kan heel goed gebruiken. Natuurlijk mag Damian ook hier wonen.' 'Wauw, het is echt een hele groot eer. Maar.... ik kan het niet doen. De Red Moon is onze pack. Onze familie. We kunnen ze niet achterlaten.'

Aiden glimlacht. 'Ik had eigelijk al verwacht dat je zoiets zou zeggen. Bewijst alleen maar meer dat je een goeie Luna bent. Maar weet wel dat mijn aanbod blijft staan. Net zoals mijn deur die altijd voor je open zal staan.' 'Bedankt.' Zeg ik en geef hem een knuffel. 'Je vader zou trots op je zijn.' Ik glimlach.

Ik zal 17 dagen niet meer een hoofdstuk kunnen schrijven. Dus jullie moeten even wachten voor een nieuw hoofdstuk