The Girl of Light 2

Hoofdstuk 20

Elise

'Lydia.' Ik sta in het bos en kijk om me heen. 'Lydia kom naar huis.' Hoor ik een lieve vrouwen stem zeggen. 'Mijn...mijn naam is Sigrid.' 'Lydia kom naar huis.' Verward kijk ik om me heen. 'Kom naar huis Lydia. Kom naar huis!'

Ik schrik wakker en ga meteen zitten Ik lig in bed op mijn eigen kamer. Wat was dat een rare...droom?

Ik stap mijn bed uit en loop naar de badkamer. Ik zet de kraan aan en gooi wat water in mijn gezicht. 'Lydia.' Ik schrik en zet de kraan uit en kijk om me heen. Maar ik zie niemand.

Ik pak een handoek en droog mijn gezicht af. Als ik weer in de spiegel kijk zie ik dat een vrouw achter mij staat. Ik draai me om maar zie niemand. Ik kijk weer in de spiegel en zie toch de vrouw staan. 'Lydia kom naar huis.' 'Mijn....mijn naam is Sigrid.' 'Lydia kom naar huis alsjeblieft.' 'Ik ben thuis! Laat me met rust! Ga weg!' Roep ik en schiet vuur tegen de spiegel aan.

Vuur...ik heb vuur gemaakt! Van de spiegel is niks meer van over. Gelukkig is die vrouw weg. Ik doe het licht aan van mijn slaapkamer. Dan ga ik weer in bed liggen en probeer te slapen.

Ruben

Het is vroeg in de ochtend. Ik sta voor het gebouw van de Hunters. Ik moet Elise vinden en haar zo snel mogelijk daar uit halen.

Ik ben vermond. Maar Max kan mij toch wel ruiken. Dus ik moet uit zijn buurt blijven. Ik loop naar de ingang en gebruik het pasje wat Tyler had gestolen. De deur gaat open en ik kan zo naar binnen lopen. Het gebouw is heel groot. Overal lopen hunters. Sommige met geweren. Sommige in nette pakken.

Ik probeer niet op te vallen en loop rustig door de gangen heen alsof ik weet waar ik heen moet. Alles lijkt op elkaar. Ik weet dat ik naar de gevangenissen moet en dat is beneden. Als ik een trap heb gevonden loop ik naar beneden.

Weer moet ik mijn pasje gebruiken en een dikke ijzere deur gaat open. Meteen zie ik verschillende cellen. Dan komen een paar Hunters met een grote kooi op wieltjes. Er zitten 2 weerwolven in, in wolven vorm. Ze kijken bang om zich heen. Ik heb medelijden met ze. Maar zolang ik Elise niet heb gevonden kan ik niks voor ze doen.

Ik loop door de gevangenis heen maar Elise is nergens te bekennen. Wel logies want als het aan haar lag zou dit gebouw al lang in brand staan. Dit is dus niet de verdieping waar ik moet zoeken.

Ik loop weer terug naar boven en ga nog paar verdiepingen om hoog. Daar zijn hunters in wat nettere pakken. Ik hoop dat ik niet opval.

Dan zie ik Max met een man praten. Snel verstop ik me achter een muur. 'Misschien was haar geheugen wissen niet zo'n goed idee.' Hoor ik een man tegen Max zeggen. 'We hebben tijd nodig. Elise moet gewoon haar kracht weer vinden en voor je het weet heb je alle weerwolven van de wereld in bezit.' 'Daar hou ik je aan.' Shit, ik moet Elise vinden en snel.

Ik loop sneller door de gangen tot dat ik tegen een karretje aan loop met eten er op. De man daar achter kijkt me boos aan. 'Sorry...ik ben nieuw hier.' 'Mooizo, dan mag jij het eten aan het prinsesje geven.' Zegt hij en wijst naar een deur. Ik knik en neem de kar over.

Ik rij naar de deur en klop op de deur. 'Binnen.' Hoor ik Elise zeggen. Mijn hart maakt een sprongetje en doe de deur open en rij met de kar naar binnen. Ik zie Elise op bed liggen met haar benen tegen haar borst aan met haar handen er om heen. 'Hey, gaat het?' Vraag ik en loop naar haar toe. Ze kijkt me vreemd aan. 'Ik mag van vader niet met u praten.' Nu kijk ik haar vreemd aan. 'Je vader? Wie is je vader.' 'Max.' 'Max!' Roep ik maar sla meteen mijn hand voor mijn mond. Ik moet stil zijn want niemand mag ons horen. 'Ken je hem?'

'Elise, luister goed naar mij.' 'Mijn naam is Sigrid.' 'Ook goed. Sigrid luister naar mij. Max is niet je vader.' 'Waar heb je het over?' 'Hij heeft je geheugen gewist en leugens verteld. Ik weet niet wat hij je heeft verteld maar het is niet waar.' 'Wie...wie ben jij?' 'Ruben je broer. Je moet met me mee gaan naar Damian.' 'Damian! Jij hoort bij Damian!' Zegt ze boos. 'Ja...' 'Nu begrijp ik het. Mijn vader had me al gewaarschuwd over jullie! Jullie zijn niet te vertrouwen. Dus maak dat je weg komt of je hebt een groot probleem!' Roept ze boos en gaat staan. 'Elise rustig.' 'Mijn naam is Sigrid en flikker op!' Bang loop ik snel naar de deur omdat ik weet waar ze in staat is.

'Je naam is niet Sigrid. Je naam is Elise Lydia Lodiers!' Roep ik boos. 'Lydia?' Op dat moment gaat de deur open. Het is Max die me verbaasd aan kijkt. Ik geef hem een stomp in zijn maag en ren de gang op. Ik ren zo snel als ik kan maar word van achteren op de grond geduwd. 'Leuk geprobeerd Ruben.' Hoor ik Max zeggen. Hij doet mijn armen achter mijn rug en trekt me pijnlijk omhoog. 'We hebben zojuist een nieuwe dummie gevonden voor Elise.' Grijnst hij. Ik kom hier niet levend uit.

Vragen voor Q&A zijn nog welkom