The Girl of Light 2

Hoofdstuk 15

Elise

Ik loop uit Robin's kamer. Ze was even gaan liggen en viel al snel in slaap. Ik loop naar mijn kamer. Ik doe de deur open. Meteen word ik door Damian vast gepakt en op het bed gegooit. Voordat ik het allemaal besef staat hij over mij heen gebogen terwijl hij mijn polsen stevig vast houd. 'Damian waar slaat dit op!? Laat me los!' Roep ik terwijl probeer los te komen. 'Hoe durf je!' Roept hij boos. 'Hoe durf je mij te veraden!' 'Waar heb je het over!?' Zeg ik boos en kijk hem aan. Ik zie Leon in zijn ogen. Dit is heel goed fout.

'Hoe durf je vreemd te gaan! Je bent van Mij! Van Mij!' Gromt hij boos en drukt mijn polsen nog harder op het matras. 'Ik ben niet vreemd gegaan. Ik hou van jou!' 'Lieg niet! Was het die Tyler?!' Gromt hij boos. 'Ik lieg niet! Echt niet. Ik hou van jou! Ziels veel!' 'Ik vraag je het nog een keer. Anders doe ik je pijn.' 'Je kan je eigen mate geen pijn doen!' 'Dan zal ik de eerst zijn.' Gromt hij boos en ik voel zijn nagels in mijn pols. Dan trekt hij aan mijn armen en gooit mij tegen de muur aan. Ik kreun van de pijn. Hoe kan hij mij dit aan doen?!

Damian loopt op me af. Snel maak ik vuur als een schild om me heen. Damian kijkt me woedend aan. 'Ik ben niet vreemd gegaan. Hoe kom je daar bij?!' Hij pakt het zwangerschapstest doosje.

Shit.

'Die is niet van mij. Ik zweer het.' 'Lieg niet! Wie heeft jou aangeraakt Elise! Wie!' 'Niemand! Geloof me alsjeblieft!' Zeg ik bang zeg en doe het vuur weg. Hij loopt op me af en pak me bij mijn keel en duwd me tegen de muur aan. 'Van wie is dat zwangerschaps doosje dan?!' Gromt hij boos. 'Van mij.' Damian draait zich om en we zien Robin staan. Meteen laat Damian mij los en ik zak door mijn benen heen.

Robin

Ik kijk Damian boos aan en hij mij. 'Jij en Derek..' 'Nee, ik en Ruben.' Zeg ik en loop naar Elise toe. Als ik haar help opstaan zie ik overal blauwe plekken. 'Heb jij dit gedaan!' Grom ik boos tegen Damian. Ik zie de ogen van Leon veranderen naar Damian's ogen. 'Het spijt me... ik dacht..' 'Ja het zal wel. Elise slaapt vanacht bij mij.' Zeg ik en neem Elise mee de kamer uit.

Als we op mijn kamer zijn laat ik haar op bed zitten. 'Het spijt me.' Zegt ze zachtjes. 'Waarvoor?' 'Dat Damian het nu weet.' 'Ow Elise, jij had het gewoon tegen hem moeten zeggen. Zo'n belofte boeit me dan niks als jij zo...' Ik zucht.

'Hoe voel jij je eigelijk?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb besloten dat ik het kind ter adoptie af sta.' 'Robin nee! Dat kun je niet doen!' 'Elise ik kan dit niet alleen.' 'Ruben is de vader. Vraag het dan aan hem.' 'Hij houd niet eens van mij.' 'Hij houd ziels veel van jou! Daarom is hij weg gegaan. Het was te pijnlijk voor hem om te zien hoe jij en Derek...' 'Maar ik wil niks met Derek. Hij is aardig maar het voelt niet het zelfde als wat ik bij Ruben voelde.' 'Dus...je bent nog verliefd op Ruben?' 'Ik denk elke dag aan hem.' Zeg ik en ga ook op bed zitten. 'Vertel dat dan tegen hem.' 'Dat heb ik gedaan maar hij denkt dat het allemaal schijn is en dat ik vroeg of laat toch wel van Derek ga houden. Maar de maangodin maakt ook wel eens fouten.' 'Dat kun je wel zeggen ja.' Zegt ze meer tegen zich zelf dan tegen mij.

'Heb je het over Damian?' Ze schud haar hoofd. 'Nee..laat maar.' 'Nee zeg.' Ze kijkt naar haar handen die zenuwachtig aan frunnikken zijn. 'Ik....ik heb iets ondekt. Maar ik heb het tegen niemand verteld.' 'Wat dan?' 'Ik ben de dochter van de maangodin.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Het verklaart wel veel. Waarom heb je het niet eerder gezegt. Waarom niet tegen Damian?' Ze haalt haar schouders op.

Ik zie dat ze moe is. 'Ga maar slapen.' Zeg ik en duw haar rustig tot ze ligt. Dan kleed ik me om en ga in bed liggen. Ik hoor Elise al slapen.

Ik ga met mijn hand naar mijn buik. Misschien moet ik het toch maar houden. Ook al wilt Ruben er niet voor zorgen. Het is mijn kind en mijn beslissing. Gelukkig duurt het nog even.

Elise

Als ik op school ben sta ik bij mijn kluisje. Ik heb Damian sinds gisteren niet meer gezien. 'Hey.' Zegt Tyler die bij mij staat. 'Hey.' Hij kijkt me vreemd aan. 'Hoe kom je aan al die blauwe plekken?' 'Ik...wil er niet over praten.' 'Je hebt toch geen problemen in het weeshuid he?' Ik schud mijn hoofd. Hij knikt.

'Was je trouwens nog van plan om met iemand naar het bal te gaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Eigelijk probeer ik er onderuit te komen.' 'Ow jammer. Ik wou eigelijk vragen of je met mij wilde gaan.' Ik kijk hem aan. 'Ik weet dat je een vriendje dus we kunnen ook gewoon als vrienden gaan.' Ik zucht en kijk naar mijn kluisjes. 'Oke, jammer. Ik...kon wel afleiding gebruiken.' Zegt hij teleurgesteld en loopt weg. Dat kan ik eigelijk ook wel gebruiken.

'Tyler!' Roep ik. Hij draait zich om. 'Ik ga graag met je mee naar het bal.' Er komt een grote glimlach op zijn gezicht. 'Ik kan niet wachten.' Zegt hij lief en loopt dan weer door.

Ik heb het heel druk. Dus ik weet niet of ik nog elke dag kan uploaden.