The Girl of Light 2

Hoofdstuk 21

Elise

Zou het toeval zijn? Dat hij mij ook Lydia noemt. Zou dat mijn echte naam zijn? Zou mijn vader echt mijn geheugen hebben gewist? Zou hij mijn vader wel zijn?

Oke Sigrid. Nu word je je gek. Dit slaat nergens op. Maar het verklaart wel veel. Nee! Sigrid stop.

Mijn vader loopt mijn kamer in. 'Hey lieverd. Gaat het?' Dit is echt de tweede keer dat ik hem lieverd tegen mij hoor zeggen. 'Jawel.' Zeg ik en kijk naar de grond. 'Hij is iemand die voor Damian werkt en je wilde ontvoeren. Maar jij mag hem straks vermoorden.' 'Ik? Ik moet iemands leven afnemen?' 'Ja. Net zoals ze dat bij je moeder hebben gedaan.'

'Heb je een foto van haar?' 'Wat?' 'Mijn moeder. Heb je een foto van haar?' 'Nee we moesten vluchten. Ik had geen tijd meer om een foto van je moeder te pakken.' 'Hoe zag ze er dan uit. Je hebt bijna niks over haar verteld.' 'Omdat we daar geen tijd voor hebben Sigrid! Snap dat dan!' Zegt hij boos. 'Maar het is niet eerlijk! Ik heb het recht om te weten!' Hij slaat met de vlakke hand in mijn gezicht. De pijn brand op mijn gezicht. Ik weet zeker dat er nog een rode handdruk te zien is.

Hij pakt mijn kin vast zodat ik zijn ogen moet kijken. 'Ik wil dat je geen vragen meer stelt en naar mij luisterd begrepen?' Tranen vullen mijn ogen. 'Begrepen?!' 'Ja vader.' Zeg ik snikkend. 'Hou op met dat gejank en kleed je om. Je moet zo weer trainen.' Zegt hij en trekt mij ruw omhoog.

'Wat gaat er eigelijk met die jongen gebeuren die hier net was?' 'Wat zij ik nou net over vragen stellen!' 'Sorry vader.' 'Je zal die jongen zo zien voor de laatste keer. Als je tenminste je best doet.' Ik kijk hem vreemd aan maar knik. 'Dus schiet op en kleed je om.' Ik knik en trek mijn kleren uit terwijl mijn vader mij aan staart. Ik voel me altijd zo ongemakkelijk. Dan trek ik snel mijn trainings kleren aan.

Mijn vader neemt me mee. We lopen de trainingzaal in. Daar staat de jongen vast gebonden aan een paal. Hij probeerd los te komen maar het lukt niet. 'Jij mag je vuur trainen op hem.' 'Nee! Alsjblieft! Ik word binnen kort vader! Ik kan ze niet alleen laten!' Smeekt hij bang. Het klinkt alsof hij het echt meent. 'Dus Sigrid. Hoe is het met je vuur.' Twijfelend steek ik mijn hand uit en laat er een klein vuurtje uit komen. 'Mooizo. Richt maar op hem.' Zegt hij en wijst naar de jongen. De jongen kijkt me angstig aan.

'Mag ik nog mijn laatste woordje tegen hem doen?' 'Prima, maar schiet wel op.' Ik knik en loop naar de jongen toe. 'Hoe kom je aan de naam Lydia?' Zeg ik zachtjes als ik bij hem ben. Hij kijkt me vreemd aan.

'Zo hebben je ouders je genoemd. Je echte ouders. Maar na hun dood heeft het weeshuis je Elise genoemd. Je naam is Elise Lydia Lodiers. Je moet me geloven!' Zegt hij snel.

'Sigrid.' Zegt mijn vader. Ik draai me om en loop naar hem toe. 'Ben je er klaarvoor.' 'Ja zeker.' Zeg ik en ga klaarstaan. De jongen sluit zijn ogen. Ik hoop dat ik het juiste doe.

Ik draai me in een ruk om en schiet mijn vuur tegen mijn vader aan. Nee Max. Het is gewoon Max. Hoop ik.

Max knalt tegen de muur aan. Meteen ren ik naar de jongen. 'Heb je je geheugen terug?' Zegt hij verbaasd. 'Nee, maar ik geloof je wel.' Zeg ik en maak hem los. De jongen glimlacht. 'Wat is je naam eigelijk?' 'Ruben.' Zegt hij als hij los komt.

Hij pakt mijn hand en we rennen naar de deur. 'Staan blijven!' Gromt Max en rent naar ons toe. Ik schiet nog vuur op hem af en hou Max op afstand. Ruben maakt met een pasje de deur open en we rennen de gang op.

Ruben

Ze vertrouwd me!! Yes!! Oke Ruben hoofd erbij. Ik moet hier samen met Elise leven uit komen. Als ik thuis ben dan zal ik....Robin ten huwelijk vragen! Ja, daar ga ik voor. Daar doe ik het voor.

Elise en ik rennen door de gangen. Hunters kijken ons vreemd aan maar we negeren het. We rennen de trap af. 'Waar is de uitgang?' 'Nog een paar verdiepingen.' Zeg ik. Dan gaat er een alarm af. 'Hou het meisje met de witten haren tegen!' Hoor ik Max boos omroepen.

Meteen kijken alle Hunters naar ons. Al snel staan er een paar voor ons neus. De middelst grijnst. 'Dit kan op de moeilijke of op de makkelijke manier popje.' Zegt hij en slaat met zijn knuppel op zijn handpalm. 'Dan kies ik de makkelijke manier.' Zegt Elise en schiet vuur naar hun toe. Meteen duiken ze weg. We rennen door.

Eindelijk zijn we beneden. Maar het staat helemaal vol met Hunters. Ze kijken ons allemaal aan. Ik slik en kijk naar Elise. Ze kijkt zelfverzekerd en boos. 'Laat ons er langs of je word verbrand!' Roept Elise boos.

Dan richten alle Hunters hun wapens naar ons. Ik denk niet dat Elise's vuur hier tegen op kan.

Zijn er nog vragen voor de Q&A?