Superheroes Squad

3⚡Central City Police Departement⚡

Als ik dacht dat Iris me naar een lege tafel sleurde, veranderde ze van richting en ging bij het duo zitten. "Hey Barry en Oliver." zei Iris opgewekt. "Hey Iris." zei Barry terug terwijl Oliver niet zo spraakzaam was en haar gewoon een knikje gaf. "Dit is Madlyn." zei Iris terwijl ze me neerduwde op de stoel naast haar. Ik geef een geforceerde glimlach en kijk Iris niet-begrijpend aan. "En heeft mijn vader het je al verteld?" vroeg Iris aan Barry. "Ja, ja Iris." zei hij terwijl hij een paar keer knikte, "Raar, dat er steeds meer moorden gebeuren voor de deuren van S.T.A.R. Labs..." zei Barry zuchtend. Ik kon aan Barry's gezicht aflezen dat hij dat helemaal niet leuk vond alsof hij gehecht was aan S.T.A.R. Labs. "Dankje voor de koffie, maar we moeten gaan." zei Oliver met een diepe stem terwijl hij Barry van tafel sleurde en 'Jitters' verliet.

"Dat zijn me toch rare gasten..." zei ik tegen Iris. "Ze vallen wel mee." antwoordde Iris, ik knikte en vroeg "Waarom arresteerde mijn vader je eigenlijk?" vroeg Iris en snel probeerde ik van onderwerp te veranderen en vroeg "Heb je gevoelens voor Barry?". "Nee, ik ben met Eddie. Weet je nog?" zei Iris vragend. "Ja, juist helemaal vergeten." zei ik een beetje ongemakkelijk. "Maar kun je-" "Iris, Madlyn terug aan het werk." zei Stacy terug. Diep vanbinnen riep ik "yes!" en bedankte Stacy om me te redden. "Terug aan het werk dan maar..." zei ik terwijl ik tafels wil gaan bedienen als Stacy me roept.

"Ja, Stacy." zei ik toen ik aan de bar stond. "Detective West, wou je spreken dus je shift zit erop voor vandaag." zei Stacy terug een beetje geïrriteerd omdat ik wist dat ze me nodig zou hebben omdat het ieder moment vol kon stromen met klanten. "Goed..." zei ik zuchtend terug tegen Stacy terwijl ik wist dat Joe me een preek zou geven, alweer.... Ik hang mijn short weg en verlaat 'Jitters'.

"Hoe komt het als iedere keer er een moord is dat jij altijd op de plaats delict bent?" vroeg Joe. "Voorgevoel." zei ik onzeker, Joe kijkt me met een afkeurende blik na. "Ik zie dat je afdrukken hebt in je hals... Je moet voorzichtig zijn." zei Joe deze keer bezorgd. "Het was gewoon een ongeluk." loog ik terug. "Je hebt geluk dat je nog leeft." zei Joe een beetje hard. Ik knikte en vroeg "Weet je wie misschien mij zou gered hebben?", "Gered?" vroeg Joe verbaasd. "Ja, ik kon niets doen tot dat ineens die moordenaar bewusteloos op de grond lag." zei ik. Joe kijkt me ongelovig aan en ik vraag "Mag ik anders met de moordenaar praten?", "Hij is een verdachte en nee, ben je gek." zei Joe terug. Met een teleurstellende blik kijk ik Joe aan. "Ooh goed dan, je krijgt maar 10 minuten Ronan." zei hij terug gefrustreerd terwijl ik hem een omhelzing gaf. "Zeg Ronan." zei Joe terug, ik liet meteen los van de omhelzing en bood mijn excuses aan.

Eddie bracht me naar de overhoringskamer en als ik binnen stapte ging ik bij de 'verdachte' aan tafel zitten. "Ik ga niet rond de pot draaien dus... Wie heeft je uitgeschakeld?" vroeg ik terug. "Geen idee." zei de man terug, ik grijp met al mijn macht hem bij de kraag en zeg met een harde, roepende stem "Zeg me nu wie je heeft uitgeschakeld!". "Ik weet het niet." zei de man terug terwijl ik mezelf terug ontspande en zijn kraag los liet. "Ik weet wel wat er met je vader is gebeurt...". "Hij is dood vanwege de longkanker." zei ik terug, "Dat denk jij, ik weet van bronnen dat je vader was vergiftigd." zei hij terug. Als ik de 'verdachte' wil slaan in zijn gezicht, komt Joe binnen. "Je 10 minuten zijn voorbij."