İPERİT

BÖLÜM 1

Dünya'da yaşam sonlanmasına rağmen evrende yaşayan 12 insan vardı. Onlar bu arbedenin içerisinden sağ çıkabilmişlerdi. Hepsinin hayatı, yaşam tarzı farklıydı. Kimisi zengin bir aile çocuğu olarak yetişmiş, kimisi kendi çabası ile bir yere gelmiş, kimisi ise henüz ufacık çocuktu. İçi belli miktarda yiyecek dolu olan bir uzay gemisi ile canlarını kurtarmak uğruna, kendilerini sonsuzluğa gönderdiklerinin farkında olmadan, boşlukta süzülüyorlardı. Ellerindeki yiyecek miktarı, hepsine ancak bir yıl kadar yeterdi. Yeterli yakıtları da yoktu. Yakıtları bittiği taktirde boşlukta sürüklenip, kendilerini ölüme terk etmek zorunda kalacaklarını hesaba katmamışlardı. Bunu bir an önce fark edip ölmemek için bir şeyler üretmeleri gerekti.

Lori'nin küçük bedeni yorgunluğa dayanamayıp kendisini uykunun narin kollarına bırakmıştı. Henüz 6 yaşındaki bir kızın bu tür olayları tam olarak anlaması beklenemez iken Lori, büyümüşte küçülmüş bir tavırla olayları anlayıp, olanlar üzerine yorumlar yapıyordu. Küçük yaşta psikolojisini derinden etkileyecek olaylar yaşamasına rağmen hala yüzünün gülüyor olması gruptaki herkesi şaşkına çeviriyordu. Fakat Lori'nin dünyası bunlardan ibaret değildi. Onu bu denli güçlü olmasını sağlayacak en önemli etken annesinin,hayallerinde ona öğütler veriyor olmasıydı.

Gruptaki Bella, Lori'nin başında bir abla korumacılığı ile beklerken diğer herkes, bir yandan düşünüp, diğer yandan da yaşadıkları olayın şokunu üzerinden atmaya çalışıyordu. Yaşamak için görev dağılımı yapıldı, durmaksızın üretmeleri gerekiyordu. Yaşadıkları elbette kolay şeyler değildi, fakat ailelerinin, arkadaşlarının, evcil hayvanlarının ani kaybını bir anlığına dahi olsa unutmaları gerekiyordu. Grupta ki herkesin sımsıkı birbirine sarılıp, bu işin içinden çıkmaları için ellerinden geleni yapması gerekiyordu. Fakat henüz işin ciddiyetinin farkında dahi değillerdi. Kendi üzüntülerini düşünmek onlara her şeyi unutturmuştu.

Küçük Lori'nin yüz ifadesi rüyasında olan biteni yansıtıyordu.

Lori, annesi ve yeni doğmuş küçük kız kardeşiyle güzel zaman geçiriyordu. Annesi Lori'nin en sevdiği yemek olan lazanyayı yaparken, Lori'de kardeşi Rikki ile ilgileniyordu. Birden bir ses işitti. Kafasını sesin geldiği yöne doğru çevirdiğinde sesin kaynağının ne olduğunu gayet iyi anlamıştı. Lori koşarak merdivenlerden indi ve babasına doğru koştu. Babasının yüzünden ne kadar gergin olduğu anlaşılabiliyordu. Her ne kadar küçük kızına belli etmemek istese de Lori babasının üzgün olduğunu anlamıştı. Babası kızını kucağından indirerek salona doğru yol aldı. Lori ise kardeşinin olduğu odaya ağır adımlarla ilerliyordu. Lori odaya geçtiğinde Rikki'yi yerde yatar bir vaziyette gördü. Onun uyuduğunu düşünerek, annesinin yanına gitti ve kız kardeşinin uyuduğunu söyledi. Annesi küçük kızı yerden alarak beşiğine yerleştirdi ve üstünü örtüp odadan çıktı. İlk başta kimse Rikki'nin bu durumundan şüphelenmemişti. Lori tekrar oyun oynamaya başladığında, babasının annesine seslenişini işitti. Evde koşuşturmalar başlamıştı. Annesi direk pencereleri kilitlemeye başladı. Tüm pencereleri kilitlediğinden emin olduktan sonra, anne Rikki'nin, baba ise Lori'nin odasına doğru yol aldı. Lori neler olduğunu kestirmeye çalışırken kendisini babasının kucağında bulmuştu. Babası, Lori'ye sakin kalmasını söyleyip duruyordu. Lori buna bir anlam veremezken kendisine denileni yaptı. Birden bütün evi annenin çığlığı doldurdu. Rikki ölmüştü, nefes almıyordu, vücudunun çeşitli yerlerinde çökmeler meydana gelmişti. Baba, Lori'yi güvenli bir odaya bırakarak kapıyı üstüne kitledi ve hiç korkmamasını öğütledi. Lori korkmuyordu. Yanında onu koruyacağını düşündüğü ayıcığı vardı. Evin içinde annesinin yakarışı ve öksürükleri yankılanıyordu. Lori'nin içinde bulunduğu odanın kapısı birden açıldı. Babası Lori'nin elinden tutup çekti ve hızlıca kapıyı kapatarak onu sürüklemeye başladı. Şimdi babanın bir elinde annesinin, bir elinde Lori'nin eli vardı. Baba ikisini de sürüklemeye devam ediyordu. Arabaya hep beraber bindiler ve kurtuluş yollarına doğru ilerlemeye başladılar. Annenin öksürüğü gittikçe artıyor ve yüzünde morluklar oluşuyordu. Lori'ye bu illetin bulaşmaması için anne kendini ölüme terk etti ve arabanın kapısından kendini uçsuz bucaksız yola bıraktı.