İPERİT

BÖLÜM 5

Her yaştan insanın arkasında iz bırakan kirli anıları vardır. İnsanoğlu anılarını bir yere silip, atamadığı sürece geçmişten geleceğe kirli adımlar atmaya devam eder ve tertemiz olabilecek geleceğini de kirletmeye devam eder...

İki küçük ve meraklı yeşil göz sonsuzluğa aralanan küçük pencereden yıldızların muazzamlığı ile buluşmuştu. Çizgi filmlerde görülen yıldızlar kadar güzel ama bir o kadar da gerçekti. Herkesin hayal ettiğinden farklıydı işte...

Orada, burada görülen beş köşeli şekil, herkese çocukluğundan bu yana dayatılan yıldız figürüydü. Fakat yıldızlar gerçekte parıldayan noktacıklar halindeydi...

O iki küçük gözden birkaç küçük yaş damlası akmaya başlamıştı. Lori ağlıyordu. Ağlamak istemiyordu fakat artık dayanacak gücü kalmamış gibi görünüyordu. Pencerenin kenarından ayrılarak yere oturdu ve bağdaş kurdu. Gözlerini sıkıca kapattı ve olanları aklından silmek için bir şarkı mırıldanmaya başladı. Şarkı miniği rahatlatmış görünüyordu. Gözlerinin yeşili hafifçe araladığı göz kapaklarının arasından kendini gösterdi. Bacaklarını öne doğru dümdüz bir şekilde uzattı ve ayaklarını sağa sola sallamaya başladı. Gözleri ile odayı yine aynı meraklı bakışlarla süzmeye başladı. Meraklı gözler bu sefer bir şeyi keşfetmişti. Gözlerini oradan ayırmayarak oraya doğru hareket etti. Sessizce çömeldi ve ilk önce onun ne olduğunu anlamak için orayı eliyle yokladı. Ne olduğunu henüz kestirememişti. Elleri neon sarısı yeri baştan sona gezmeye başladılar. Lori tam pes edeceği sırada minik elleri bir şey hissetmişti. Neon sarısı yerin kenar tarafında saklı bir düğme vardı. Küçük kız geri çekilerek neler olacağını izlemeye başladı. Neon sarısı yer aşağı doğru açılan bir odanın kapısıydı. Merdivenler karanlığa doğru gidiyordu. Fakat minik korkusuzca merdivenlerden aşağıya inmeye başladı. Lori'nin her bir adımında odanın adım attığı yerinde ışık yanıyordu. Lori odaya ulaştığında, göz bebekleri yerinden çıkarmışçasına büyüdüler. Etrafta beherler, tüpler, mikroskoplar, tablolar, çeşit çeşit laboratuvar malzemeleri vardı. Küçük kız yukardakilere haber vermek için yukarıya yöneldiğinde kapının kapalı olduğunu fark etti. Merdivenlerden yukarı çıkarak kapıya ulaştı. Bu yerin açılacak bir düğmesi olması gerekiyordu ama yoktu. Lori korkmaya başlamıştı. Titrek sesiyle yardım için bağırmaya başladı ama onu duyamazlardı, herkes başka bir odacıkta çeşitli işlerle ilgileniyordu. Bu sefer kapıyı yumruklamaya başladı fakat bunda da başarılı olamadı minik Lori. Umutsuz adımlarla aşağıya indi ve yorgunluğuna yenik düşerek yere uzandı. Küçük kız oracıkta uyuyuvermişti.

''Burada bir şeyler bulacağıma eminim Ian, gel bir de buraya bakalım.'' diye seslendi Nora. Fakat odacıktaki koltuklardan birine sızmış olan Ian hiçbir şeyi umursamıyordu. Baba parasıyla her işini yaptıran, çevresindeki insanları kullanmak için yer arayan birisiydi. Ve hatta zalim olduğu kadar üşengeçti de. Koltuktan sarkan kolu ağrıdığı halde yanına doğru hareket ettirmeye üşeniyordu. Gözlerini Nora'ya sabitleyerek yavru köpek bakışı attı ama bu bakışı başarısızlıkla sonuçlanmıştı.

''Hadi ama Ian burada bir şeyler üretmeye çalışıyoruz. Kalk ve biraz yardım et. O ıslak bakışlar hiç işe yaramayacak.''

''Bak Nora sana bir teklifim var. Şu an burada beni öldürsen ve ben yerimden kıpırdamasam?''

''Saçmalama Ian kalk şurdan hadi...''

''Tamam kalkıyorum. Ama sadece bir oda daha. Anla beni Nora lütfen. Çok yoruldum.''

''Eminim çok yorulmuşsundur Ian.'' dedi sinirle. Ian'ın üşengeçliği hala üzerindeydi. Elini Nora'ya doğru uzatarak onu kaldırmasını işaret etti. Nora'nın siniri gittikçe artıyordu. Ian'ın elini sertçe kavradı ve kendine doğru hızlıca çekti. Ian sendeleyerek Nora'nın üstüne doğru düştü. Nora şaşkın bakışlarla üstünde duran Ian'ın gözlerinin içine bakıyordu. Olayın şokunu atlatan Nora, Ian'ı üstünden iterek kalkmasını sağladı ve bağırmaya başladı. Artık sabrı taşmıştı. Odacığın dışına taşan sesler herkesin kulağına gitmişti. Odacığa teker teker toplanmaya başlamışlardı fakat bir kişi hala ortalıkta yoktu....

Minik Lori'nin uykusu bu sefer bayağı derindi çünkü odacığın tam üstünde kıyametler kopuyordu. Lori'nin yokluğunu fark eden tek kişi Bella idi. Etrafına göz gezdirdi fakat minikten bir eser yoktu. Sessizce odadan dışarı çıktı ve odaları gezinmeye başladı. Her bir odaya girdiğinde bir umutla girip, hüsran ile dışarı çıkıyordu. Odaların tümünü -laboratuvar haricinde tüm odaları- kontrol ettikten sonra Lori için endişelenmeye başlamıştı. Küçük kız hiçbir yerde yoktu. Gözleri dolmaya, ayaklarındaki güç tükenmeye başlamıştı. Bella, Lori'yi küçükken kaybettiği küçük kız kardeşi gibi görüyordu. Kendini toparlamaya çalıştı ve hızlı adımlarla bağırışmalar gelen odaya gitmeye başladı. Odadaki herkesi susturmak için kalan son gücüyle bağırdı Bella. 

''Durun artık! Lori etrafta yok. Siz burada kavga ederken onu her yerde aradım fakat o hiçbir yerde yoktu. Ona çıkış kapılarından uzak durmasını söylemiştim. Fakat odaları gezdiğimde kapılar da kapalıydı. Onun için endişelenmeye başlıyorum.'' 

''O meraklı bir çocuk Bella birazdan çıkar ortaya merak etme. Hem en fazla nereye gidebilir, boşlukta süzülüyoruz. Lori gayet zeki bir kız, eğer o kapılardan uzak durmazsa neler olabileceğini biliyor olsa gerek...'' dedi Carl. 

Evet Carl haklıydı. Lori çok meraklı bir çocuktu. Bulabileceğini sandığı her şeyin peşinden sonuna kadar giderdi. Tıpkı şimdi de olduğu gibi. Yine de herkes Lori'yi aramak için içerideki tüm odacıklara bakınmaya başladı. Fakat ne Lori'den eser vardı ne de her zaman elinde tuttuğu oyuncak ayısından...

------ Evet arkadaşlar :) Yine yeni bir bölüm 6. bölüm de hazır bu arada şimdiden söyleyeyim :) Eleştirilerinizi bekliyorum ve sizce kurgu nasıl gidiyor? :)  (Bir aksilik oldu yine -.- nedense hep benim başıma gelir böyle şeyler. Bölüm kısa oldu gibi geldi 1500 küsür kelime yazmıştım yayımladım geri kaldırayım derken silindi gitti her şey. Aklımda olanları tekrar kelimelere döktüğümde iste 850 kelime civarı yazabildim. Fakat 6. bölüm 1500+ ♥)------- 

NOT: Bu arada arkadaşlar Fantastik bir kitap olan Beyaz Şeytan kitabını çok beğendiğimi dile getirmek isterim :) Okumanızı tavsiye ederim... *-*