1.BÖLÜM~KARŞILAŞMA~

61.4K 1.6K 661
                                    


Multimedya Batuhan Kılıç

Merhabalar:)

Hikâyeme hoş geldiniz.
Hikâyeme girdiniz madem bir göz atmadan çıkmayın derim. Oldukça profesyonel bir yazar değilim. Ama böyle bir kurgunun benden çıkacağını tahmin dahi etmezdim.
İlk bölüm belki hoşunuza gitmeyebilir ama ilerleyen bölümlerin hoşunuza gideceğine eminim.

Hikayemi okuyarak bana bir şans verin. Herkes bir şansı hak eder değil mi? 

Şimdiden teşekkürler. Eğer sevdiysen, okumaya devam edersen ailemize hoş geldin.😊
Elimden geldiğince her yoruma karşılık veriyorum.
İyi okumalar..

Okumaya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz. :)

•Batuhan•

Gece tüm kusursuzluğu ile önümde serilmişti. Sigaramı dudaklarımın arasına götürdüm. Derin tek nefeslik bir duman çekip yavaş yavaş ciğerlerime nüfuz edişini ve damağımdaki nikotin tadının keyfine vardım.

Acıyı seviyordum bana yaşadığımı hissettiriyordu.

Gecenin serin karanlığında dumanım dalgalanıyordu. Dudaklarımın arasından usulca dans edermiş gibi çıkan dumanın süzülüşünü izliyordum. Geceye nefesimi bırakıp sonrada buhar oluyordu. Parmaklarım arasındaki sigaraya bakarken bıkkınlıkla soludum.

Bu gece çok sıkılmıştım. Aslında geceyi severdim. Gecenin karanlığı tüm pisliği örter, günahları kapatırdı. Her geçen gün karanlığa biraz biraz daha çekiliyordum. Tek derdim şu kulüptü. Sevmiyordum kapalı ve havasız yerleri. Boğazıma bir yumru takılıyordu. Geçmişin acı hatıralarını hatırlatıyordu. Genzimi yakıp ağzım da acı bir his bırakıyordu. Ve nefes almama engel oluyordu. Acılarım içtiğim zehirle birlikte zihnime üşüşmeye başlamıştı. Karanlık geçen yıllar vardı.

Yetimhanede yaramazlık yapmadığım halde beni ceza odasına kapatmışlardı. Keskin olan rutubet kokusu ciğerlerime kadar işliyordu. Şuan oradaymış gibi hissetmiştim zihnime yer etmiş koku burnuma doldu. Gözlerimi yumdum bir, bir yaşadıklarımın aklımda geçişini izledim. Ve gülümsedim.
Bir çöp poşetiydim ben işi bitince etrafa atılan. Tüm kirli ve pis şeylerin doldurulduğu çöp poşeti.

Çelimsiz ürkek bir çocuktum. O hayattan çekip alan yoktu. Zamanla bununla yaşamayı öğrenmiştim. Alışmayı kabul etmedikçe, reddettikçe oradan çıkamaz ve yediğim dayaklar da acımasız işkencelerde yanıma kar kalırdı.

Geçmişi düşünmeyi bırakıp sigara izmaritini yere attım. Tüm hırsımı ondan çıkarırmış gibi ayağımın altında ezdim. Pütürlü zeminde ayakkabımın çıkardığı cızırtılı ses kulağımı tırmalamıştı. Yaşadığım tüm şeylerin sorumlusu oymuş gibi ezmiştim.

Yavaş ve bezmiş adımlarımı gece kulübene doğru yöneldim. Hoşnutsuz bir şekilde soluklandım ve içeri girdim. Ter ve içki kokusu midemi bulandırdı. Tiksintiyle yüzümü buruşturdum. Etrafa göz gezdirdiğimde çılgınca dans eden insanlar, utanmadan ulu ortada yiğişen çiftler ve de yanıma gelen ama adını bile bilmediğim kadın iğrençti. Göğüslerini ağzıma sokmaya çalışıyordu. İnce olan kollarını boynuma doladı. Kırmızı ruju, arsız dokunuşları ve bakışları çok davetkar görünüyordu. Başka zaman olsa bu görüntüyü kaçırmazdım ama bugün pek keyfim yoktu. Kızın kolunu kavrayıp içim afalanmış delici bakışlarını sırtımda hissedebiliyordum. Aldırmadan kalabalığı aşıp demir basamaklara yöneldim.

Üst kata çıktığımda Mete zibidisi sırıtarak avuçlarını birbirine sürttü yüzünün ortasına çakasım gelse de sakin kalmaya çalıştım.
"Abi yeni mallar geldi." Dedi samimiyetten yoksun şekilde sırıtmaya devam ederek. Bu çocuğu hiç sevmiyordum. Aramıza yeni girmişti. Barış sağlam adam demişti ama sevemedim bir türlü. Gözüm tutmadı. Yüzünde şerefsizi tilki ifadesi vardı. Ona donuk bakışlarımı yollayıp karanlık koridorda sakin adımlarla yürümeye devam ettim. Siyah ve kırmızının hakim olduğu kolidor loş ışıklar kaplıydı. Odanın kapısına geldiğimde siyah kapının ona keza olan gümüş rengi kulübunu tutup kapıyı araladım. İçeri girdiğimde odada olan kızların bir kaçını tanıyordum. Kasvet yüklü odada siyahların içinde buraya ait olmayan bir şey gözüme çarptı.

Masumiyet (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin