Przez Internet

7.

Alex

Ten chłopak mnie tak strasznie wkurza. Jest nie do zniesienia, a ja muszę wytrzymywać z nim od dzisiaj na każdej lekcji historii do końca roku szkolnego. Po prostu gorzej być nie mogło. Yghh...

Wyciągnęłam telefon z kieszeni, przypominając sobie, że nie odpisałam Matthew...

O cholera!! Oni mają tak samo na imię. Ale przecież to niemożliwe... Nie.. To na pewno dwaj różni chłopcy. Poza tym Matthew, z którym piszę na czacie już od dawna, jest całkiem inny niż ten. Owszem, także jest wkurzający ale nie tak jak on.

Wyrzucające te bzdurne myśli z głowy, odczytałam szybko wiadomości. Ale cały czas nie odpisywałam. Schowałam telefon do kieszenie i ruszyłam do szafki po książki na następną lekcję, czyli geografię. Po wzięciu potrzebnych podręczników udałam się do klasy. Do dzwonka na lekcje było jeszcze kilka minut.

Usiadłam w swojej ostatniej ławce, jak zawsze sama. Jednakże ta samotność nie trwała za długo, bo po chwili do klasy wszedł ON. "Oby nie zauważył, że siedzę sama. Nie chcę z nim siedzieć. Wystarczy mi historia z nim w jednej ławce." pomyślałam sobie. Oczywiście moje marzenie się nie spełniło. Gdy tylko mnie zauważył wyszczerzył się w łobuzerskim uśmiechu i ruszył w moją stronę. Chyba jednak może być gorzej niż myślałam...

-O hej, mała. Jednak znowu dostąpisz zaszczytu siedzenia ze mną. Cieszę się z tego nawet nie wiesz jak bardzo - zwrócił się do mnie.

-Odwal się ode mnie... - cztery krótki słowa łatwe do zrozumienia. Jednak nie dla niego.

-Oj mała. Nie denerwuj się już tak. Złość piękności szkodzi - powiedział z sarkastycznym uśmieszkiem na twarzy.

Miałam ochotę go w tym momencie zabić gołymi rękami.

-Spieprzaj -odwarknęłam mu.

*************
Hejka wszystkim. Przepraszam, że tak długo nie dodawałam nowego rozdziału. Postaram się dodawać już częściej jednak niestety nie mogę tego obiecać. Muszę ponadrabiać jeszcze trochę zaległości w nauce, które uzbierały mi się, gdy siedziałam w domu chora przez tydzień. Mam nadzieję, że czyta to ktoś jeszcze :)

Pozdrawiam ;)

Ania ;*