Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 5.10 ''Verleden''

Eva pov

Het meisje ligt op een bed aan een infuus. Ze heeft volgens de dokter dagen niks gegeten. Het meisje ligt rustig te slapen. Zelf ben ik ook een beetje moe. Esther zit nog steeds naast mij maar is ook in slaap gevallen. We wachten op de dokter, dan gaan we naar het gastenverblijf van het ziekenhuis en blijven we daar slapen. Ik ben erg zenuwachtig. Wie zou het meisje zijn? Hopelijk heeft ze een aardige familie... Ik ben bang dat ze bij haar familie ook mishandelt word... Dat wil ik zeker niet. Niemand verdient zo'n leven... Was Wolfs hier maar... Ik wil nu wel echt naar huis, of naar een plek waar Wolfs en ik alleen kunnen zijn... Waar Bols niet kan komen. De deur van de kamer gaat zachtjes open, de dokter komt naar binnen. Hij komt naast mij zitten. Esther is nog steeds aan het slapen, ik probeer haar wakker te maken, langzaam doet ze haar ogen open. 'Esther, de dokter is er,' fluister ik. Esther gaat overeind zitten. Ze kijkt de dokter nieuwsgierig aan. 'We hebben de identiteit van het meisje kunnen vinden, maar niemand heeft haar sinds 2002 gezien...' verteld de dokter. 2002... Dat klinkt bekent... Ze is dus al jaren in Bols handen... Wat er allemaal wel niet met haar gebeurd moet zijn... De dokter gaat verder. 'Schrik niet, maar haar naam is Sanne...' zegt hij. Dan weet ik het zeker. De naam, het haar, de ogen, het gezicht... 'Sanne van Dongen,' onderbreek ik de dokter. Knikkend bevestigd hij dat het meisje mijn verloren zusje is...