Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 3.10 ''Ontspanning''

Wolfs pov

Als we naar het gebouw lopen waar je kano's kan huren merk ik dat Eva zich nog steeds niet zo lekker voelt. 'Eva, gaat het?' vraag ik aan haar. 'Ja hoor, tuurlijk,' antwoord ze. 'We zijn er bijna,' zeg ik. Eva glimlacht. Als we bij het gebouwtje zijn haal ik een kano en ga ik naar de steiger aan de oever van de rivier. Ik doe de picknickmand en onze rugtassen in de kano en ga met Eva in de kano zitten en we kanoën weg. We kanoën langs prachtige, oude bomen en zien de prachtige Belgische natuur. Ik zie dat Eva gelukkig geniet. We zien ooievaars, reigers, egels en zelfs een hert aan de oever. Uiteindelijk komen we bij het meer. In het midden van het meer is een klein eilandje waar er een aantal kleine boompjes zijn en één enorme, dikke boom. Prachtige vogels vliegen om ons heen en Eva lacht als ze vissen in het water ziet zwemmen. Ik probeer Eva op te vrolijken en steek mijn hand in het water en probeer een vis te pakken. Ik probeer een grote vis te grijpen. Als ik hem in mijn hand hebt glipt die net weg. Opeens verlies ik mijn grip en val ik in het water. Eva begint enorm hard te lachen. 'Geweldig!' roept Eva lachend en ze maakt een foto van mij. Ik probeer terug in de kano te klimmen. Maar Eva houd me tegen, dan springt ook zij in het water, met kleren en schoenen aan. Ik lach en Eva lacht ook. Ze geeft me een zoen en zegt: 'Ik hou van jou, Wolfs.'