Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 4.2 ''heden''

Later die avond...

Eva pov

Ik ben nog steeds bezorgd over de gil van dat meisje die we in het bos horen... Wie zou dat zijn? Wolfs geeft mij wat chocomelk, ik lig met een wollen dekentje op de bank in het vakantiehuisje. Na de picknick en de kanotrip voel ik mij best moe. Ik vind het nogal raar, omdat ik voor ik verkracht werd makkelijk zo'n dag aan. Die avond eten we pannenkoeken en gaan we vroeg naar bed. Toch blijf ik denken aan die gil en dat schot. Is er een meisje neergeschoten? Ik lig tegen Wolfs aan, zijn arm heeft hij op mijn schouder. 'Wolfs?' vraag ik. 'Eva,' zegt hij. 'Wat denk jij over die gil en dat geweerschot?' vraag ik. Geen antwoord. 'Wolfs!' zeg ik iets opdringeriger. 'Eva,' zegt hij alweer. Ik zucht. 'Jij begrijpt ook niks hé,' zeg ik boos. 'Ik begrijp je wel, daarom zeg ik niks,' zegt hij dan. 'Waarom niet?!' zeg ik. 'Omdat je toch niet naar mij zal luisteren als ik zeg dat die buurman van ons er niks mee te maken heeft,' zegt Wolfs. Ik zucht en probeer te slapen, op een gegeven moment valt Wolfs in slaap. Ik besluit om langs te gaan bij de buurman, hij zal vast nog wakker zijn.