Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 3.9 ''Ontspanning''

Eva pov

Met mijn hoofd in mijn handen zit ik aan de keukentafel. Er staat een onaangeroerd glas chocomel voor mijn neus. Gisterennacht hoorde ik een schreeuw gevolgd door een wegrijdende auto. Ik moet gewoon weten wat het was. Het kan me maar niet loslaten. Zuchtend drink ik een klein slokje van mijn chocomel. Dan hoor ik dat Wolfs naar mij toe komt lopen.

'Het laat je maar niet los, hé Eef,' zegt hij. Hij legt zijn handen op mijn schouders en masseert ze een beetje om de spanning eruit te krijgen. Genietend sluit ik ontspannend mijn ogen. Even weg van alle zorgen, van die schreeuw van gisterennacht. Maar alsnog laat het me niet los. Hoe hard ik ook probeer, het lukt niet.

'Gaan we nog kanoën?' draai ik me om naar Wolfs. 

'Natuurlijk. Niks houd ons tegen,' antwoord hij. Ik glimlach en loop naar onze slaapkamer om me om te kleden. Ondertussen hoor ik Wolfs rommelen in een keukenkastje.

'Wat ben je aan het doen?' vraag ik nieuwsgierig terwijl ik weer terug naar Wolfs loop als ik eenmaal klaar ben met aankleden.

'Spullen aan het inpakken voor een picknick,' antwoord hij. Ik glimlach en loop weer terug naar onze slaapkamer om zwemspullen van mij en Wolfs te pakken. Misschien kunnen we in het meertje wel zwemmen. Daar ziet tenminste niemand hoe mijn lichaam eruit ziet.