Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 7.10 ''Geen vertrouwen''

Eva pov

Ik loop richting Sanne's kamer. Gisteren heeft Sanne te horen gekregen van Jeugdzorg dat ze naar een pleeggezin moet. Vandaag ben ik ook ontslagen uit het ziekenhuis. Ik ben nog niet helemaal de oude, maar de dokter had gezegd dat ik thuis moet uitrusten. Ik maak me wel erg zorgen over Sanne. Ik hoop dat ze het leuk vind in het pleeggezin. Maar Esther vertelde me gisteravond dat ze het helemaal niet leuk vind. Nadat Bols mij had neergeschoten is hij ontsnapt, de politie is nu druk bezig met het zoeken van hem. Aan de ene kant is het ook wel logisch dat ze naar een gezin gaat dat Bols niet kent, zo kan Bols Sanne in ieder geval niet vinden. Maar voor Sanne is het helemaal niet fijn, ik kan haar ook beschermen en Esther en Wolfs ook. Als ik bij Sanne's kamer aankom staan Anne en Esther in de kamer, Sanne zit te huilen en Esther troost haar.'Kom Sanne, we moeten gaan,' zegt Anne boos en ze pakt Sanne bij haar arm.'Nee!' gilt Sanne. Esther kijkt Anne woest aan.'Jullie willen toch het beste voor Sanne! Laat haar dan bij ons blijven!' roept Esther.'Jij wil toch niet dat meneer Bols haar weer meeneemt! Dit is echt het beste voor haar!' zegt Anne tegen Esther. Anne kijkt naar mij. Anne pakt Sanne bij haar arm en trekt haar mee.'Hé! Blijf met je poten van haar af!' roep ik tegen Anne. Maar Anne luistert niet en loopt richting de deur, waar ik sta.'Hé!' roep ik. Anne duwt mij aan de kant, de plek waar ik neergeschoten ben doet nog steeds pijn.'Eva! Esther!' roept Sanne. Esther rent naar buiten terwijl ik opsta. We zien dat Sanne al beneden is met Anne en dat ze richting de parkeerplaats lopen.Ik ren de spiraaltrap af en trek aan Anne's paardenstaart.'U heeft niet het recht om haar zomaar mee te nemen! Ik ben haar zus!' roep ik kwaad. Anne rukt zich los.'Dat zal de rechter moeten beslissen in de rechtszaak, uiteindelijk zal hij beslissen waar Sanne heen moet, tot dan, gaat Sanne alvast kennis maken met het pleeggezin. Tot ziens!' verteld Anne en ze loopt de parkeerplaats op. Sanne schreeuwt en huilt, mensen in de hal kijken ons vreemd aan. 'Het komt goed Sanne! Ik haal je daar zo snel mogelijk vandaan!' roep ik. Esther begint te huilen. Eigenlijk wil ik haar achterna gaan, maar dat zal de situatie alleen nog maar verergeren en het zal ook niks helpen. We zullen moeten wachten op de rechtszaak...