SONGÜN:FARKLI

2.BÖLÜM

Multi - Muhtemel Aşk
"Dur dur dur! Atlamayalım...Ben yapamam." Diyerek gözlerini kapattı Songül."Atlamayalım dimi?"
Çocuk hafifçe gülüp hemen karşılık verdi,"Paranoyak mısın kızım,ölücen mi kalıcan mı bi karar ver!"
Songül çocuğun gözlerinin içine bakarak cevap verdi,"Önce bi şeyler düşünücem,eğer çıkar yol bulamazsam tekrar atlarız." Diyerek göz kırptı.
"Psikopat güzel...Neyse in o zaman haydi,boşu boşuna adrenalin yaratmakta üstünüze yok...Benim çok önemli işlerim var oyalamayın bu tarz şeylerle!" Diyerek inmek için arkasını dönüp yürümeye başladı.
Daha iki adım atamadan Songül'ün seslenmesiyle tekrar arkasını döndü."Sırık!"
"Ne var?!"
"Çok özür dileyerek soruyorum,bana 'boş gezenin boş kalfasıyım' dememiş miydin?..Ne işi hayırdır?..Ha bi' de,sırf merakımdan soruyorum...Adın ne?"
Çocuk yüzüne bir anlık çarpık bir gülüş yerleştirip,hemen ardından derin bir oh çekti.
"Güney.Ayrıca,bunu söylemiş olmam işimin olmadığı anlamına gelmez kıvırcık.Boş gezenin boş kalfalığını yapmaya gidiyorum!"
----------------------------------------------
"Ne,oha!Ciddi ciddi atlıcak mıydın?!Gerizekalı öldürürüm seni!..Songül,bak ben ciddiyim zaten evin kirası bana zor geliyor,gel bende kal be kızım."
Cemre Songül'ün bugün olanları anlatmasıyla deliye dönmüştü.Cemre 20 yaşında,masmavi Kocaman gözleri olan çok güzel bir genç kızdı.Songül'le 14 senedir arkadaşlardı.Songül annesinden sonra bir tek Cemre'ye güvenebilirdi.Üstüne üstlük Songül'ün asabiyeti dışında her şeyleri aynıydı.Cemre daha olgun düşünürdü genelde...

Songül gözünü boşluğa dikip uzunca bir nefes almış,sesli bir şekilde vermişti.''Bilmiyorum Cemre,sana fazla yük olabilirim...'' Songül'ün bunu söylemesiyle Cemre çarpık bir şekilde gülmüştü.''Ne yükü Songül,daha bile yardımcı olursun bana...Bilirsin,yemek konularında berbatım.Hem bak şu halime,her gün hazır yemekten 4-5 kilo rahat almışımdır.Bana sen lazımsın'' diyerek göz kırpmıştı.Songül sırıtarak onaylarcasına kafasını olumlu anlamda salladı.Sonra da koltuğa yaslanıp kanalları gezmeye başladı.
----------------------------------------------
''Ne ,oha!Ciddi atlamayı düşündün mü?Hem de kardeşini unutarak''Diyerek sinirini belli etti Burak,birasında kalan son damlayı yudumlarken.''Ne bileyim abi işte,kafama esiyor arada.Normal miyim ki?'' sırıtarak Burak'a karşılık verdi Güney.Burak tam 18 senedir Güney'in arkadaşıydı.Burak Güney gibi zengin değildi,yani bir aralar olduğu gibi.Güney evsiz kalınca tek başına kaldığı evde Güney'le oturmayı teklif etmişti.Aslında bir annesi vardı,ama İzmir'de.Babasında kalıyordu,babası ölünce de kendi evinde kendi yaşamaya başlamıştı.Üniversiteyi okuyordu.Bu arada 21 yaşındaydı,Güney'le yani.Güney'se 2. senesinde okulu dondurmuştu,aile işinin başına geçme planları var sanırdı...

Burak şişeyi açarken beklenen soruyu sordu.''Kız nasıldı?'' Güney şaşırmadı tabi,bir kaç saniye gözünü boşluğa devirip sonra Burak'a döndü,''19 yaşındaymış,güzeldi ya.Kıvırcık saçları vardı.Yalnız aşağıya indiğimizde biraz yürüdük dedim ya,abi kızın demediği kalmadı.Atarlı bayağı.Bugün annesi ölmüş,panik atak hastasıymış.Klişe hikayelerin gerçeğe dönüşmüş hali yani.'' diyerek göz kırptı.''Yalnız kardeşim,bugünlük bu kadar olsun başka gün açığı kapatırız.Çok yorgunum yatıcam.'' diyerek ayağa kalkıp odaya girdi.

Burak ise oturduğu yerde öylece duruyordu.Özlediği annesini düşündü.Gözünü boşluğa dikip iç geçirdi biraz.Bu fazla uzun sürmedi,masanın üstündeki sigara paketini almak için uzandı.Pakette sadece bir sigara olduğunu görünce ayaklanıp bakkala gitmek için ceketini askıdan aldı ve giydi.''Güney ben bakkala gidiyorum,bir şey istiyor musun?''...Biraz bekledi,cevap gelmediğini anlayınca uyuduğunu düşünüp kapıyı yavaşça kapatıp evden çıktı.Tek katlı,mavi boyalı modernimsi bir evde oturuyordu,kira olduğu içinse aynı zamanda çalışıyordu.

''Abi,bi' **** versene''...Paketi alıp çıkacakken kendinden yaşça küçük görünen kısa boylu,zayıf bir kızla çarpıştı.Bu Songül'dü tahmin edebileceğiniz üzere.Biraz sert çıkışmayı düşünse de yüzüne bakınca söyleyeceklerini unutup bir kaç saniye kadar öyle durdu."Özür dilerim." Diyerek gülümsemesiyle kendine geldi Burak."Ö-önemli değil..." Diyerek hemen kapıdan çıktı.
Burak'ın Ağzından
Bu neydi şimdi?!Gerizekalı Burak...Neden durdun öyle?Bak geberticem seni Allah'ın gerizekalı psikopatı.Ya başka bir şey düşünürse...Lan hayvan herif ne düşünmesini bekliyorsun.
Böyle psikopat Burak halimi -bir daha takınmamak üzere- bir taraflara fırlatıp evin kapısını açtım.Güney'in salonda boş boş oturduğunu görüp hemen yanına gittim tabi."Hayırdır kardeşim sen uyumuyor muydun?" Güney hafif telaşlı halde suratıma baktı."Ne?!"
"Me-Meral...Gelmiş!" Duyduğum cümleyle bir an afalladım.Buraya gelemezdi,gelmemeliydi."Burak,elinden ne gelebileceğini en iyi sen biliyorsun.Geçen seneki olayı hatırladın dimi?Partide...Sırf o kızla dans ettin diye kızı boğmaya çalışmıştı."
Güney bunları söyleyince sinirlerime hakim olamadım."Güney hatırlatmana gerek yok,unutsam başımdan aşağıya kaynar sular dökülmezdi...Şimdi birisiyle çıkarsam,yine kızı hayattan bezdirir mi?"
Güney kararsızdı.Bilmiyorum manasında kafasını sallayıp ellerini başının arasına aldı."Belki bize hiç bulaşmaz..."
Bu imkansızdı,biliyordum çünkü muhtemelen yine aynı okula gelecekti,benimle."Güney,o kız buraya geldiyse beni aramak için elinden geleni ardına koymaz."
Yazarın Ağzından
Burak ve Güney televizyonun karşısına geçmiş boş boş bakıyorlardı.İkisinin de uykusu kaçmıştı.Sessizlik devam ederken Güney hemen aklımdakini söyledi."Kardeşim bu evin kirasını ödeyebiliyorsundur da,ben sana yük olmak istemiyorum,yarın bir iş bakmaya başlayacağım.Kirayı beraber öderiz." Burak biraz olsun tebessüm etmişti.Sonra da sigarasını söndürüp eline kumandayı aldı,biraz kanallarda gezinip basketbol maçında karar kıldılar.
---------------------------------------------
Sabahın ilk ışıkları Songül'ün yüzüne vururken,alarm sesiyle uyandı."Bu alarm ne sabahın köründe?!" Cemre de aynı şekilde kalkıp önce etrafına bakındı,sonra da alarmı kapattı."Sen yat ben okula gidiyorum." Songül ise somurtarak cevap verdi.Ya ben dondurdum da seneye başlayacağım 2.sınıftan yine.Nasılsa annem yok artık,hasta olan kimse yok..." Diyerek iç geçirdi bir kaç saniye kadar."Kardeşim benim,üzme kendini böyle." Diyerek Songül'ün yanağından öptü Cemre."Saol canım arkadaşım...Ben de iş ilanlarına bakıcam zaten,geciktirmeden başlayayım." Diyerek Cemre'ye göz kırptı.Cemre de hafifçe tebessüm edip kıyafetlerini eline aldı.
Cemre kıyafetleriyle işini bitirdikten sonra kapyı hafifçe çarpıp çıktı.Songül de kahvaltı tabağını hazırlamış haberleri açıp aynı zamanda gazeteden iş ilanlarına bakıyordu.Derken telefonu çaldı..."Me-meral mi?!"
----------------------------------------------
Selam arkadaşlaaaar!Ne yaptım?Kitaba ilk belamızı soktum.Biraz olaylar karışık gibimsi.Meral ve Burak ne?
Songül ve Meral'in ne alakası var? Ve bu alaka iyi yönde mi kötü yönde mi?
Soru işaretlerinin cevabını da diğer bölümde görürsünüz 😉 İyi okumalar...